Alle inzendingen over langs OR rails OR leven

om jou te lieven een leven lang de hoogste toppen mee te beklimmen drijven op de zee die roerloos lijkt te glimmen de wereld opnieuw geboren mee zien te worden te dansen op het ritme van regendruppels om op te gaan in dichterlijke zinnen waarin men schrijft over nachtelijk beminnen zo wil ik zijn met jou mijn lief…

jou wou ik een ander leven Een leven dat er nooit van kwam Een kreupel paard Gebroken, lam Ik knokte door Het was het waard Al dat getrek Aan een dood paard Jij in mij Voor altijd straf Nooit meer kom ik van je af…

lang lijdt want onderzoek wordt gedaan naar waar men dood aan zal gaan een leven lang migraine een aaneenschakeling van steeds weer uitgeschakeld zijn daar is nog niemand aan dood gegaan dus besteedt men daar het geld niet aan geen collectebus of gironummer te zien voor het kind dat het licht in het donker…

Ergens davert de trein In rechte lijn naar het doel Naar het eind van ’t zicht Verdwijnend over verre horizon Vast aan rails gebonden Noch links noch rechts Die ene voorbestemd weg Van vastgesteld station Zonder keerpunt op z’n reis En ik reis mee Gebonden aan trein en rails Tot over ‘t einder van ’t zicht.…

Wat zegt hier lang of kort, wanneer men 't wel beschouwt? De brave sterft te jong, de slechten sterven te oud.…

Je zaaide een spoor dat over de rails dat aan mijn leven trok soms in een boemel dan versneld op de bok van een tgv of langs zoveel stations van leefbaarheid, met de deuren dicht om nooit uit te stappen, denderde ik met je mee.…

Een machinist uit het Noorden Wiens bovenleiding soms stoorde Wisselde veel Van vrouw en van rail Wanneer ie zelf niet zo spoorde…

Een tramconducteur uit Hooghalen Ging door het diepste der dalen Hij schreide luidkeels: ‘Hier liggen geen rails Verdraaid nog aan toe, dat is balen!’…

Ik zit op het goede spoor Ik zit in de juiste trein Op de cadans Schrijf ik denkbeeldig brieven Aan jou, aan allen mij dierbaar Ondertekend met een verlegen Vlaams genegen Juist als jij krimp ik ineen Bij spoorwegovergangen Kopstations,vertreksignalen Zijsporen Problemen met wissels Lange, donkere tunnels Herfstblad op de rails Vertraging…

Burgemeester Rehwinkel van Groningen laat openlijk blijken dat financieel gezien de plannen voor de aanleg van de tram nog lang geen gelopen koers zijn. -------------------------------------------------- Vanuit het stadsbestuur een onheilstijding, Vanuit de oppositie zeer terecht, De burgemeester heeft het zelf gezegd: “Er is meer tussen rails…

Afgunstig op elke metro richting jou Keurig in de rails zelfs in een rustig tempo komen ze terug En dat verbaast me…

De wielen worden vierkant door het blad Met laserguns gaan ze de boel bestrijden Zo is het spoor weer prima te berijden Ook spuiten ze de rails nog lekker nat Met laser?...hopelijk verstand van zaken! Want anders gaan ze ‘t spoor nog bijster raken…

Ik krijg mijn leven weer een beetje op de rails, tenminste dat denk ik. Ik denk maar niet teveel na dan vergeet ik het, tenminste dat denk ik. Maar als ik weer niet slaap en nachten weer beneden zit, dan denk ik. Dan komt alles weer boven en doet het weer pijn, dat weet ik.…

ik zag witte handen waarvan de lange vingers behoedzaam gordijnen open schoven langs zingende rails een been dat steevast gehuld was in een onbestendige kleur rok die nu de gok waagde om eindelijk lentelicht te dragen zo oplichtend werd de scene compleet die in slow motion bij half duister zonder woorden even bedreigend…

Schrijvend door een rood sein laat ik mijn zin ontsporen als een trein van de rails gegleden en wat heb ik toch gedaan in het begin dat ik zo ben afgegleden dat ik hier heb staan ik heb geen zin?…

En trein die leven heet. Geen stoptrein, maar een sneltrein. Geen stop wordt ingelast Voordat jij je doel bereikt. Het perron blijft leeg. Ik wacht tevergeefs. Ik zie de trein voorbij razen. Ik roep, ik fluit, je hoort me niet. Jouw leven is een sneltrein. Steeds meer dingen laad jij op. Totdat het einde van de rails is bereikt.…

met pijn dan een snerpend stukje rail.…

onherstelbaar is het fijnmazige levensnet gebroken zijn tijdsporen verlopen geen gerangeer de rails bestaan al lang niet meer…

Maar als de rails beginnen te wijken Als het denken moet beginnen Als je echt je moet bezinnen om een andere weg te gaan dan zal je heel lang op hem moeten wachten want de niet-flexibele mens kan ‘t zelf niet aan Dan moet juist jij voor hem gaan "sporen” Hij die zelf niet beter weet Om hem op de juiste weg te houden Geef hem raad en daad…

Al groeien er aan spoorbomen geen bladeren Toch komen blaadjes op de rails terecht En dat is voor het treinverkeer heel slecht, Want soms komt er een blad tussen de raderen En wanneer één zo’n machtig blaadje wil Staat heel het raderwerk vervolgens stil.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest?…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Even denk ik terug aan het verdriet dat ik overwon mijn leven heb ik eindelijk weer op de rail De zeewind waait stevig door mijn haren met ferme stappen loop ik terug door het zand De golven nog steeds wild en niet te bedaren maar mezelf heb ik gelukkig weer in de hand…

Gewend aan het rumoer Van alle dag, dat het Vrije denken zo vaak Overstemt en me ongewild Meeneemt naar onbestemde Verten waar ik helemaal Niet wil zijn, Is daar opeens Een zacht geknisper Van blaadjes die hun verhaal vertellen Met een kracht Die in al zijn teerheid Deze trein, en het hele spoornet, Welhaast tot stilstand…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Hoor je verleden, heden, toekomst aan Soms zijn de rails bedekt met herfstig blad Vergt het geduld om door te kunnen gaan Via een omweg komt het tot een eind Je was een lichtpunt dat bereisd verdwijnt…

in mijn hoofd de metgezellen Die in mijn leven waren en mij op het pad vergezellen Probeer ik het leven op de rails te krijgen Probeer te leren van elke menselijke fout Weg van de materie, lopend naar de eenvoud…

Onopvallend verborgen in mijzelf gekeerd net zoals op het spoor tussen de rails en voor de trein ik was er wel maar ook weer niet men zag mij niet en dat zie ik wel, Onopvallend verborgen -voor een ieder-.…