Alle inzendingen over lente OR lief OR levenslust

Ik wil erbij horen gewoon met elkaar lachen en verderpraten smoezen in de warmte van elkaars bloed veilig in de onveiligheid van het leven die vrienden treft en wegneemt uit de rondedans -- tot het laatst houden we hen vast hand in hand Ik sluit me niet op in garanties en angst ik bots en buts me buiten in de storm, samen met…

De stervende kijkt mij aan, intens, vol liefde -- voor mij, het leven.…

Reinheid en regelmaat een weldaad van rust die me energie geeft waar ik van ga springen "in spin, de bocht gaat in uit spuit, de bocht gaat uit" Ik spring uit de band in het tuinfeest der lusten naar het fruit, rijp en groen elke dag opnieuw, het kan niet op, zolang het duurt - tot ik onder de capriolen steeds kleinere cirkels schrijf…

Met de ongemakken die mij in gezelschap in verlegenheid zouden brengen blijf ik zoveel mogelijk thuis Het is al gebeurd Ik lach daar maar om Aantrekkelijk zijn is ook niet alles Mijn vriendinnen blijven mij bewonderen, alleen mijn zusje noemt niet mooi wat niet mooi is Ze ziet mij zoals ik mezelf niet graag zie Meer dan dit is er…

zie de boeren gaan, mijn lief ze ploegen op de zekerheid zoals de vogels weten dat er weer een jong zal komen en ik, geknot, loop uit in mijn gedroomde lente…

een kleine lente ontspon zich in jouw wintercocon zon wikkelde de draden af die schaduw gaven zacht ontwaakten maanden slapen in het eerste licht dat vorm gaf in het strekken van nieuw leven zag je vleugels strak ontplooien kleuren die ontdooiden je koos als regenboog een fladderende vlucht vrij in helder blauwe lucht…

Begraaf me in de herfst, mijn lief, en laat me dan ook gaan; dan kom ik, op mijn laatste ademtocht, met de vogels in de lente weder.…

de wind bewoog mijn antwoord als een vlinder uit een volle nacht ik heb je lief, lief, lief, zo lief mijn lentelief…

Overal blauwe bloempjes in ' t groene gras ook witte er tussendoor zelfs narcissen zie je te pas: het is LENTE. Niks geen meteorologisch gezwets gewoon zoals het op school werd gezegd 21 maart drie maanden na de winter begint de lente.…

Achttien jaar vliegeren wij nu samen. Trekken de touwtjes op en neer. Onze vlieger duikt en stijgt, naar onbekende hoogten. Bleek bestand tegen wind en weer. Wil met jou, nog wel 100 jaar samen, aan de touwtjes trekken als weleer. Met de wind van achter, of van voren. Naar onbekende hoogten, keer op keer.…

Ik zou je nog eenmaal willen beminnen, omarmen, je laten gaan Ik zou je nog veelmalen willen liefhebben, schuldloos naïef mijn eeuwig lief…

M'n lief, de avondlucht kleurt gloeiend rood. Ons wacht een stralende en zwoele nacht. De ochtendzon zal warm en teder zijn. Dus leef, m'n lief, naar dat wat je verwacht. Aan alles komt een eind: ook wij gaan dood. Maar als na herfst en winter lente lacht, dan zit er toch een kring in 's levens lijn.…

beschaafde heer, wat grijzend aan de slapen en midden op de schedel … zeg maar kaal wel lief, niet noemenswaardig geniaal de levenslust reeds lang op apegapen de libido niet als bij jonge knapen het maandsalaris … ach een ietsje schraal de woning tja … we zeggen maar modaal de buik is daarentegen welgeschapen zou graag -het zijn z’n allerlaatste…

zoete zonnedauw ontvangt het fruitig vliegje vol van levenslust…

Met ons hunkerend verlangen - nu zeg je het was een grap - had ik een toren kunnen behangen zelfs alle treden van de trap een grote boomgaard bemesten tien openhaarden in de fik niets meer te goed onder de resten ben weer terug van even niet ik.…

Eerst tikt regenwater tentzeil wakker even later valt beheerste intonatie nieuwe kleuren in poëzie gespannen lijnen trekken haringen ritsende gedachten in jouw tent druppels breken in het hoornvlies verder malend stampt het oude bos de voeten - takken vinden fluisterend licht.…

Nederlands, Dichtersweb, Poetry. Internet... och! Ik zou zo vergeten hoe al die sites ook mogen heten thans omvlochten door een keten zo ons dierbaar poëzie! Sonnet, vrij vers en parodie, och! me dunkt, we moesten denken wat al kracht we elkander schenken als we breken met literaire wetten, zie toe, de betovering van poëzie! Een hand,…

Wie wil er niet getuige zijn van hoe de lente weer begint! Die vrouwen gezien, getjilp, prikkelende nectar geroken, dan kan je pas zeggen, de zon heeft gesproken.…

Handen rustend op het stuur rood licht in het vizier maar ook de spiegel hier waar ik heimelijk in gluur zie de allermooiste vrouw de versnelling in z'n vrij drie, vier meter achter mij is ze even die van jou zet ze rap haar lippen aan met haar ogen gaat ze ook iets doen mijn wangen krijgen net geen blos wie kan zoiets weerstaan?…

Het zal mij niets verbazen wanneer over een aantal jaren plots dichtwerken van Claus in een boekwerkje verschijnen. Zo verging het immers Elisabeth, keizerin van Oostenrijk. Ze schreef in de laatste periode van haar leven, in vier jaar tijd, meer dan vierhonderd gedichten, een poëtisch dagboek. Haar gedichten noemde ze liefkozend…

Warm lig ik onder mijn dekbed kerst, de tijd is aan mij wekker niet gezet - o heerlijkheid, vrij! vrij! Plots hoor ik het kindeke Jezus Maria gilt er boven uit en een brombeer, Jozef dus, wat is dit voor geluid? Dan, gestommel op de trap het hele spul tegelijk naar boven de deur vliegt open, is dit een grap? Ik kan mijn ogen niet geloven…

Ooglijkende eenvoudige zaken laverend tussen dunne slierten inkt stempelt de dichter hetgeen hem ontriefde bij het wegnemen van zijn hand heeft hij het gelijk aan zijn kant - behalve dat van de liefde.…

Laatst zag ik in de duinen twee fietsen op elkaar liggen. Hand in hand kwam een stel uit de struiken, ze raapten vrolijk hun fietsen op. Ik was mijn gezicht in de badkamer, poets mijn tanden terwijl de bovenste handdoek van de radiator glijdt en de onderste meeneemt - even ben ik in de duinen.…

Haar hand was zo teder op mijn arm, terwijl haar mondkapje zo lief bewoog. Op dat moment kreeg ik het zo warm, waarna ik op alle vragen loog. Een kwartier lang mocht ik bekomen – zat ‘k enkel nog van haar te dromen.…

Aan het verkeerde koord getrokken. Ook het witte touwtje bleek niet juist te zijn. Het zijn kansen van een op twee. Wanneer dan toch lamellen open gaan zie ik haar niet maar iemand die folders in mijn brievenbus wil stoppen. Terwijl de hond van de buren aanslaat, gaat mijn mobiel waarvan net de batterij is opgeladen. Voor Obama op het…

Je lichaam zit je als gegoten de weg naar jou betovert mij. Na een radslag sta ik voor je, mijn handen leg ik op je heupen. We worden jonger, steeds jonger… -ze lacht om het grapje dat ik nog maken moet- Wat ze me zegt lees ik in haar ogen, glansvol worden we gevangen – een wilde vonk is het logische vervolg.…

alles doe ik om dat te door breken maar helaas nog niet bezweken geef toe het is geen lente maar bijna wèèr winter doch niet aldente kastanjes gaan bijna al vallen terwijl wij vrolijk nu horen te lallen op een terras of in de kroeg van s`avonds laat tot smorgens vroeg en luidkeels horen te zingen op stoelen en tafels springen dansen tot…

Ogen zo trouw, waauw Bron van licht en wonne Levenslust totaal.…

een mistig waas ligt op je grote donkere ogen pijn in mijn ziel als ik je zo zie Mijn zusje ik heb je lief…

In een lente droom van ongekend verlangen lijkt eeuwig van korte duur als chaos verwaaid door de tijd in een windvlaag van tranen geschreid door een voorjaarsbruid zonder sluier in de ochtendnevel voelt zij zich onbegrepen dag lief…