Alle inzendingen over leven OR moerasplant OR alg

schtterend gelegen in het dal In de States wonen hele volken al eeuwen safe tegen de wolken met slechts bij stroomuitval in een zekere mate kippendrift De Sloterplas is ons vergezicht groeit door de blauwalg dicht zwanenmeer wordt wat aan gedaan bliezen we al in een bellenbaan we houden met filters water stromend en transparant en de algen…

in het gips Niets hielp tot nu toe, zelfs geen rozenkwarts Ik hoop dat u mij kunt genezen, help Ik wil weer verder met mijn parelmoer Nou ja, als ik het zo bekoekeloer Bent u aan rust toe, Oester, in een schelp Die stevig sluiten, nooit meer opendoen Mobiel en tablet achter slot en grendel En op de televisie zit een knop Goed alg…

water, wier en algen spoelen diep de duinen in. het is goed om na het vrijen d’ ogen toe te doen: “bedek de lijven met het wolkenstof en zwijg. droefenis komt later, hou de leegte nu maar vast”.…

Gevangen uit de wieren en de blauwe algen, bollen tranen op het zand van beide wangen, ze verbleken in de zon die als wachter verrijst uit een leeg geviste schoot.…

Waarom schenden we ons gebit aan de blanke pit We verzegelen het bericht noemen het een gedicht Opgerold perkament in een koker gepropt een Save Our Souls dobberend in een fles in een deinend meer of de witte reisduif die klapwiekt als een onheilsbode door een storm van twijfels langs de glooiende vloedlijn Daar ligt de open brief met algen…

het is weer feest op het rif ze doen het zonder vozen de poliepen zijn weer grif ei en zaad aan het lozen ter uitzaai van het koraal al spreekt men internationaal van uniek tropisch regenwoud in water koud of warm maar zout wij zien bewegende skeletten gedragen door eeuwige wetten poliepjes met algen in symbiose maken er kalk voor de krijtpose…

Herboren uit de wieren en de blauwe algen, bollen tranen over het zand van beide wangen, ze verbleken als de zonstralen rijzen uit een lege schoot lijken ze verloren.…

het latente klotst nog in code aan de pier: kapotte botten, alg en kelp en wier. het zwijgen heeft haar kern bereikt: het is nu stip, punt, korrel in de tijd. het zingen had kortstondig ons verrijkt: parels in een kop vol haat en nijd. droom werd wet, verwoordde moord: harpoen die zich door lijven boort.…

in de kroezelige baard sneuvelt een dondervlieg als in een groezelig web de vlag van Zion spant om zijn kruin een grofgebreide muts met mazen verraadt de schutkleuren de drie stroken van een beroofd land het groen van algen, mos en lover het eigeel van de zon het rood van vergoten bloed zweet dringt in de vetlokken de viltige manen…

Onder lichtend vonkgedierte Komen algen tot bezinking. Diep is 't stil; langs lange slierten Wier trekt walm op van ontbinding.…

nog half aan land omrandt het maanlicht vals haar zachte lijnen, werpt vage schaduw scherp op algen, schelpen en botte ribbels in het zand. het sleurt haar wiegen mee, ook zij wordt zee. er barst een kern van liefde in de liefde open, zij spartelt blij, een stoute zeemeermin, en meer van hen dan meetbaar is komt in de golven vrij.…

hoge toren dook de lente alleen naar liefde rook Dat alles kan ik nu nog denken het leven zal me blijven wenken zo is al het voorbije niet voorbij ik zeg, ik schrijf, het is van mij!…

De deur van gisteren zwaaide dicht Bijna uit de hengsels Het gepolijste eik kraakte Zij wrong aan de knop, trok, hield vol Zonde van de moeite, het verspilde melkzuur De vervlogen uren verzamel ik Als een hamster In mijn wangen gepropt Dan verzink ik, door algen overwoekerd Tastend in het slijk Naar haar, de halve maan, halve bol De tijd…

schat pak mijn hart, laat het niet gaan, jij bent nu verward, en wilt alleen verder gaan, ik sta achter jouw rug, laat jou niet alleen, via de lucht heel vlug, ben ik steeds om jou heen, want ik laat jou mijn lieveling, ondanks dat jij niet wil, de waarde achter onze ring, meetellen heel heel stil, leven om te leven, dat geeft hij…

Ik wil het leven leven Zeven gouden plakken Wil ik pakken Op de spelen van 't vertier Ik wil het leven leven Zeven fraaie vrouwen Wil ik trouwen Fraaie vrouwen van plezier Ik wil het leven leven Zeven lange nachten Wil ik smachten Dichten op het schoonst papier Ik wil het leven leven Zeven dochters en zeven zonen Die voor altijd…

willen Ik ga voor mezelf kiezen wil niet langer verliezen Heb te vaak te veel gegeven ik zal nu mijn leven....leven…

het leven!…

ik vraag van jou niet meer woorden van lieveheersbeestjes als klein gekriebel op mijn armen toen jij me aardig vond blauwe vogels klapwieken nu heen en weer met mijn transparantheid en stilte misschien was daar het wachten op dat ik de juiste stappen zet in de pas van ademhalen omdat leven leven is in duizend anderen dingen wat ik…

Ik moet mijn leven leven niemand doet dat voor mij Elke keuze goed overwegen mijn mind weer open en vrij Ik moet beslissingen nemen en de juiste wegen kiezen Moet genieten van elke dag mezelf nooit meer verliezen Soms voelt het wel eenzaam als je er dan alleen voor staat Maar het begint wel te wennen merk dat het steeds beter gaat…

het vreet mij uit de ongeborene ik draag haar tussen mijn schouders mijn ouders wilden een dochter doch ik werd hun zoon en mijn draagzusje de dokter zei zoiets van gespleten persoonlijkheid eigengereid geef ik mezelf een kusje…

Wat is die Sleepy Joe een man met kloten Hij grijpt de president vast in zijn kruis En smijt hem met een boog uit ´t Witte Huis Zo wordt The Donald van zijn troon gestoten “Ik pak mijn hobby’s maar weer op”, zegt POTUS Ik trek mijn kuisheidsgordel aan, denkt FLOTUS…

Het leven leven Is niet altijd makkelijk maar weten dat de ander daarin naast je staat maakt het leven weer lichter Zo kunnen we elkaar een beetje dragen…

De duintop schuift een centimeter Slagroomwolken ballen samen Zand aan de voet van de dijk Als de aanzet van een flank Het mos snakt, de algen vergelen De vloedlijn herken je aan de kleur Waar slik in lichter overvloeit In gestreepte plastic ligstoelen Hangen badgasten te puffen Olie sijpelt door hun wimpers binnen Een suf oog slibt…

is de dood ermee gemoeid wanneer ik moegedragen illusies weggeef aan de bloemen in mijn tuin die als vanzelf verder bloeien naar herfst of heb ik tijdens dit loslaten midden alle eeuwigheden mijn waarheid ontdekt beleef ik leven nu echt…

Bomensen zijn. Sterker worden. Zon aanbidden. Stormen doorstaan. Moedig verder gaan.…

Ooit in een ondenkbaar ver infinitum onder gaia's taiga in galactica dwarrelden microscopische nonspecies van darwin en crusoë in de wereldzeeën wortelden zich als outcast vast in miljardenvoudige neuronen in de spermatozoïdenrijke tussenwervelschijven der gigantomammo's, in het mineralenrijk der algen in ongenaakbare toppen der…

Als het geboortefeest Achter ons ligt maken we Ons op voor het leven dat Langzaam lijden wordt Van Hosanna en Halleluja Naar Kruisigt hem in Een kleine veertig dagen Zo snel verwaait je roem Van gevierde redder tot Bespotte koning van de joden Het kaarslicht dat ik in Kerstnacht bij de voordeur Heb gezet blijft gedurig Branden…

Een leven Gegeven Zonder enige vorm van besef Wat dit leven Zal beleven Heel dichtbij of toch heel ver weg…

Wie weet, ben jij soms even op aard kijkend hoe wij 't hier doen met ons leven is het leven bij jou dan iets meer waard wat zou je ons dan hier kunnen meegeven?…

terwijl ze toezien hoe alles komt even blijft weer verdwijnt wortelen ze zich in elkaar doorgronden de diepte op zoek naar onwankelbaarheid de kracht van hun gehechtheid met bloei in de kruinen als eindeloze lente te verwoorden…