Alle inzendingen over metoo-beweging

buitenlucht proeven onder dieper wordende groeven het groen en blauw met alle tinten ertussen vanaf de bruine aarde kussen de wolken en sterren van onder mijn wimpers bekijken de schuchtere lente omarmen als had ik haar eeuwen niet gezien voelen wil ik hoe de seizoenen zich kleden voor de volgende dans die ons bewogen doet bewegen…

toen we de woorden nog niet hadden en klanken haperend aan ons kleefden leefden we in duisternis kwamen voort uit de traan van een godenoog verborgen ons onder een tapijt van mos alles wat we wisten stond in de sterren geschreven met schorre klanken knabbelden we voorzichtig aan woorden proefden aarzelend het verlangen…

de ene voet voor de andere het ene pad na het andere éen gedachte, meerdere volgen een mens zet zichzelf in beweging volgt zijn geest? naar daar waar nog ie niet eerder was geweest?…

't gewapend glas verdwijnt 't marmer, hard en ongenaakbaar verliest langzaamaan elke herinnering de muren bewegen onder het nieuwe gewicht van hedendaags licht en wat de tijd niet dragen kon wordt in aanwezigheid van de zon nagejaagd door de wind verhalen raken bekneld tussen puin en achterwege gebleven gesprekken 't huis maakt zich klaar…

surfboard van de lusten en de lasten balans zonder werkelijk gevoel vanzelfsprekendheid ontstaat niet zonder reflectie van de eigenheid dus laten we hossen en uitbundig zijn, dat we uitverkoren zijn te hopen, omdat wat we hadden kunnen zijn maar soms niet kregen, deelbaarheid als willig doel van op - en neergang, een oneindige beweging…

Niet blijven zitten Als je het niet meer ziet zitten Beweeg en adem Als je op adem moet komen…

maar we horen Haar niet lappen Parijs aan onze laars het is allemaal maar een verzinsel van de Chinezen waar echte mannen zich niets van aantrekken gewoon lekker mee doorgaan gewoon blijven boren aardbevingen negeren hysterische vrouwen met hun metoo gedoe die de pleziertjes van mannen verpesten totdat er straks geen vrouw meer…

bewegingen lossen op in wegstromen naar het verdwijnpunt ik heb ze mijn ziel gegeven in een nieuwe choreografie van leven waar vroeger uitwaaieren geen netvlies prikkel meer gaf bleven kleur en muziek een sterk verbonden herinnering met schaars aanbod bracht het tot een ongekend fenomeen vandaag is alles drie d en wordt…

Voor wie zijn libido niet meer vertrouwt is er een app die vraagt aan het begin aan allebei: "Ga je akkoord?" + pin. Dan kies je voor: Recording naar de cloud. Zo maak je snel van ieder dartel uur een zorgeloos en duurzaam avontuur.…

Niet lang geleden ben ik dus ontsnapt Want ik wou niet meer naar zijn pijpen dansen Hermien ben ik, de koe van veeboer Jansen ik heb meteen flink uit de school geklapt: Die veehouder is echt om van te grillen Zo’n heikneuter, hij kneep steeds in mijn billen!…

Als ik iets of wat niet zie zitten ga ik staan kom in beweging ga ik vooral wandelen in de natuur De meest positieve manier om lichaam maar vooral geest te prikkelen zoals met deze hartenkreet aan de cultuur…

De dood slaat toe geheel onverwacht Gegijzeld en overvallen honderdtallen Verschrikkelijk om te horen mij ontbreken de woorden…

Ik beweeg en soms denk ik ik dacht er niet aan! Zomaar even dat ik ervaar verlost te zijn uit dit lijf! Een weg uit de kooi van pijn. Ik beweeg en soms ook niet. Maar ik ben bewust en bewogen voor altijd Uw kind. Ook straks als het bewegen weer begint.…

de ruimte is leeg beweging vult herhaling stof dwarrelt uit licht de tram is de tijd als een beweging zo stil langzaam tikt de vloer de tijd danst en danst de beweging staat nu stil en hoe lang is nu…

ik zag je schaduw rusten tussen verstild bewegen ook daar contrasteerde jij herkenbaar bij de vele kleuren grijs hier in dit toppunt van leven voelde jij je helemaal thuis belicht door excentrieke bundels energie kleurden lange armen de hemel tot zij weer inkeerden naar het onaanraakbare van ongebondenheid die zij alleen in…

in jouw nabijheid klonk muziek in alles wat de kleur van beweging maakte smaakte een kleine melodie die symfonisch harmonieerde met andere klanken van diverse kanten lichte tonen komen uit het mimisch gedeelte de wat gedragen stukken uit lichaamstaal niet ieder kan meteen de partituur lezen om preludes een goed aandeel…

hink stap sprong de hoepel is te klein voor stel en klem geheim inheemse rondedans in kring vuur en vlam schaduw en as er was een berg te ver voor woorden te diep in klank gebaar verloren staal er is een vage beeltenis achter de horizon als glans verborgen door maan en zon…

zij cirkelden keerden in breed gevleugeld bewegen hongerig gefocust op begerenswaardige prooi dan stijgt hij de winnaar der slagen zijn trofee vol trots vooruit gedragen tot ook hij achtervolgd door velen de strijd moet staken omdat zij hem zijn prijs afhandig willen maken een snelle landing het nonchalant spiedend loeren…

wist het ongeziene om de hoek voelde wisselen van spanning overal hoge tonen doken krijsend uit mentaal verval panisch lichtte chaos op in het donkere heelal strak van schrik deelde ik dit apocalyptisch ogenblik waar dood gestalte kreeg in versteend bewegen zonder afrit doolden de gebroken wegen brak leven in…

ik heb ze zien zweven de stukjes blauw uit je ogen ontsnapt uit de hemel heel ver daarboven zij raken het zwart van de kring die het wit donkert in je heldere blik die de combi laat spreken in vrolijk bewegen en de dans der luchten volgt zo sprankelend in kleine letters de sensatie van goddelijk contact ervaren…

warmte die altijd verbinding bracht in optrekkende kou was blauw het licht dat alles overheersend was kilheid spiegelde nog net geen vorst op zwaar beslagen ramen muts en das ontnamen mensen wat toch zo herkenbaar was rode wangen en een fris gezicht dat guurte kent uit noordooster tegenwind diep weggedoken vogelen ze in stil bewegen…

spelen op de man wilde zij, hartstochtelijk, het kwam er niet van dat was geen wonder, want de missionaris hield haar eronder…

Nachten bewegen naar de ochtend in mijn dromen speel jij de hoofdrol zo fijn heerlijk in de zon witte stranden blauwe zee cocktail in ons hand verliefd naar je kijken liggen we samen armen over je heen zwoel kusjes geven…

je straalde zachte muziek in vloeibaar bewegen beloofde al hemel zonder dat jij je ziel had gegeven streelde mij lieflijk met je wat donkere stem vol zinnen die ik nog uit het ooit paradijselijke ken ogen namen mij mee weerloos verliefd liepen wij langzaam naar zee waar we in zand onze eerste liefde hebben beschreven…

zachtjes in beweging kus ik je zacht en door de nacht vrijen we zacht en je lacht zo mooi…

ik heb de verte nooit goed in beeld gehad er was altijd een horizon die leven gaf het stil bewegen voorkwam een verder gaan ik heb ooit op het punt gestaan om alles los te laten zag mezelf slapen tot ik bewoog en wist dat dood geen verte brengt alleen leven ons een echte einder schenkt…

De wijzers teruggezet, de tijdslet in een macaber perspectief dwalend tussen de getijden hunkert de geseling naar het volgend seizoen zomaar een klok, spinsel van planning die leidt tot boosheid waar haat strandt op het blijven stilstaan van het hart de ware tijd is zoekende in een chaos die geordend door het journaal marcheert om tenslotte…

jouw dans rijgt stukjes stilte aaneen haalt uit geluid zachte tonen in draai en bewegen komen vorm en ritme tot leven als melodieuze lichaamstaal jij nodigt uit met handen en voeten in een sierlijk begroeten als parels stralen je ogen tijdens ons zwevend gaan ik danste als schaduw achter je aan…

Er is geen weg terug om te lopen misschien als je vliegen kunt of drijven op dikke lucht Polsen worden naar de hemel geheven handen in het verlengde van de onderarm zijden kleedjes gehangen aan een drooglijn De grote bal van rechts gevangen vervolgens op dezelfde manier van links zo leert men na de vingers op de pols voorzichtig tegen wolken…

voor even was jij weer dicht op mijn huid je leek mijn hart zacht te bewegen zo zacht, het kloppen van een trage tijd dwars door het redeneren het rimpelloze spreken in dromen die weer snel verloren gaan als ik mijn hoofd omhaal…