Alle inzendingen over nul

Sorry , de wed…de strijd bergaf Verrekte nul-nul ,vol flauwekul is de ultieme straf…

Met mijn gedachten op nul Fiets ik de dag tegemoet De dag die traag begint en zo zal eindigen.…

de avondklok is voorbij we lopen naar het zand dronken en vrij aan de kust van Nederland met de winden van een storm en de temperatuur dicht bij nul zien ze hoe ik de zee bestorm in mijn naakte lul alleen één ding in mijn hoofd de avondklok is voorbij dit jaar heeft ons van veel beroofd maar dit leven blijft van mij…

De aandacht die jij wist te genereren Bracht jou niet het gewenste resultaat. Volgaarne geef ik gratis goede raad, En wel, dat je hiervan een hoop kunt leren. Leg het maar uit dat het zoveel betekent Dat Nederland met jou heeft afgerekend.…

Mijn vriendin vindt mij een grote nul en zegt "te heet? Dat is flauwe kul" "Ja maar" zeg ik "het is veel te heet. Ik glij er vanaf door al dat zweet. Maar misschien gaat het morgen beter en ben ik dan geoefend zweter, die zonder er vanaf te glijden, jou naar een hoogtepunt kan rijden.…

de nachtvrouwen wenken veterretend gewillig poserend implanttieten zuchten zacht kom, kom naar mij de nachtvrouwen wenken schermen genot in beeld geschoren de schaamte voorbij nul zes, opgespoten lippen de nachtvrouwen wenken denken in eieren bieden appels kosten een rib…

de schepping was voltooid overal waren de klokken gaan tikken op het uur nul omdat de mensen anders zouden stikken zonder zuurstof bomen zon en natuur het raderwerk was universeel onvervangbaar door de mens waren er ongewenste haperingen waarna verval was ingezet met kains ezels kakebeen dat abel had neergelegd…

Dan is het zover de laatste fase balans op nul gesteld handen vullen zich met werkelijkheid met zaden dode takken aaibaar wild de adem zoekt verlenging maar niemand kent de maat ik plant bomen die als ze groot zijn zaden strooien die tot bomen ontkiemen die als ze groot zijn zaden dragen voor de toekomst…

in het voorbijgaan groet ik je even gewoon een knikje niets overdreven vandaag geen zin om te delibereren spoed huiswaarts met rasse schreden voel me niet te min om Oranje te eren wat is het leven dan simpel verstand op nul lekker snoepen bij de buis we worden kampioen ik weet het zeker en nog wel met vlag en wimpel…

ik was nooit in Jubbega zelfs niet in Beesterzwaag het is mij net iets te ver en wellicht te traag het is sowieso de vraag wat de streek me doet ook al zit koppigheid mij wel in het bloed Noorderlingen hebben altijd iets met ijs en sneeuw mij is alles onder nul dikwijls al te veel dus wat zal ik zoeken ginds in dat kille oord ik…

Behangen, dat doe ik al twintig jaar Ik knip en plak en maak met veel plezier Uw muren mooi met elke rol papier Geen klus is mij te gek ofwel te zwaar Maar als ik thuisgekomen ben in Vlijmen Dan zakt mijn goede luim ver onder nul Ik ben alleen en voel me steeds een lul Er is geen vrouw die zich door mij laat lijmen…

Rekensom - de dag begon met nul en liep in het honderd. De psychiater is niet goed bij zijn hoofd wie schrijft hem rust voor? Rivier - boomstammen raken elkaar heel even. De wind sloeg de sjaal in haar gezicht en streelde haar wangen. De stofzuiger - gisteren deed hij het nog en zong: 'I want to break free'.…

ik ben onder de aarde gekropen wist niet meer wat boven was heb het leven geabstraheerd het bestaan radicaal binnenstebuiten gekeerd gelijkheid voert nu de boventoon een droom met alle alarmfases op nul er is geen voedselketen meer de jacht op elkaar is eindelijk opgeheven aan het nieuwe manna doet ieder zich te goed er is…

Wanneer ik een gedicht gelezen heb zet ik beneden aan de pagina ernstig een nul of een één. Bij twijfel cijfer ik per strofe. Hun gemiddelde wordt afgerond en eveneens onderaan genoteerd.…

Verstand op nul Blik op oneindig Hersens vol strakke schema's Die als serpenten mij omhangen En soms wel mijn ik verstikken In hun meedogenloze omstrengeling En als mijn leven het dan bijna Begeven heeft en zich moedeloos, Bloedeloos overgeeft aan de dood die me Gretig opwacht aan het naar voren gehaalde Einde ontdek ik dat ik aan…

het hoogste wezen is respect de hoeder van vrijheid kleurrijk woord en genadig oor waanzin woekert vrijheid bloedt haar geest gegijzeld door dogma en wraakzucht de hoeder verkracht tot wapen van woede duizend grote bekken honderd dove oren vijftien kogels twee messen een leven nul 0…

In inktzwart duister sluipen letters nader waar verstand op nul de geest angstvallig negeert spelen flitsen donderend geraakt het spelletje onweer ziek de taal welke woorden vermoord en gedachten verstikt nauw verbonden wankelt de laatste zin schreeuwt het krampachtig uit het houvast verloren…

NS Nu Snap ik je Na Sneeuw Nog Steeds Niet Sneller Natte Sporen Nieuwe Stellen en No Silence Nieuw Station Nee Stupide Nieuwe Seinen en No Sorry Nee heel Spijtig, ook Na Stuifsneeuw volgt Nul Service Niet meer Starten Nimmer Stoppen Nooit meer Slapen Nee, wat Stom…

Te lang ben ik Mezelf kwijt geweest, Bewoog niet meer, Maar schuifelde, Ritselde hooguit Als een herfstblad Op een verlaten strand, Alleen van nul en generlei waarde nog - Tergend langzaam begin ik De eindeloze, donkere tunnel Achter me te laten, Word me zonder dat ik Er bij stil sta weer bewust Van wat ik verloren ben,…

wij hebben hem gevonden de kerstboom van jaar nul naar hedendaagse maatstaven met slingers en wat ballen een onverkoopbaar prul een kant door de stal gekaald de koude winter had pril groen vervaald hij heeft de ezel en de os zien staan de kribbe en het wonder van geboorte langs zien gaan is uitgegroeid tot het symbool van kerst…

Nul komma nog wat procent Van elke opgepompte cent Blijft in het Noorden Miljarden aan gas per jaar Verlaten zonder een 'maar' De miskende aarde Er gaat niets boven ons Groningen Maar in de Westelijke woningen Wordt de klomp nog steeds bespot ------------------------------------------------------------ Geschreven naar aanleiding van…

je hebt geen stem het zwijgen zoekt woorden in duister taal is de sleutel van betekenis keiharde waarheid je weet en voelt aanwezigheid ware aard iets mysterieus vanuit de dieptes naakt met blote adem in ronde stilte verstand op nul helemaal jezelf groots in kleinheid ongetemd hart stille gedachten kunnen niet praten…

De zon brandde fel in de lucht de temperatuur steeg langzaam ver, ver boven nul Daar liep ik dan mijn voeten droegen mij onvermoeid Glimlachend van diepe vreugde op antwoorden die ik vond bij Een die Zijn enige zoon zond Verward maar vol verzadiging loop ik het pad van mijn leven nooit meer zoekend naar levensvragen Antwoorden gevonden…

voorzichtig stappen voeten op een oneffen stuk bestraat waar vroeger vrijbaan gedachteloos zijn wegen nam in nu chaos los geaard door ongelijke tegels die water vragen en in scheuren vluchten door een vervuild klimaat de tuin verdween waar straatsteen onderhoud heeft teruggebracht tot nul slechts onkruid is gelegitimeerd…

Arme Paul Iedereen was in de ban van Paul de octopus iedereen dacht dat het goed zou komen, niet dus, ’t arme beest dusdanig geschrokken van tien- nul, hij ’t heel slim bekeek, legde ’t loodje vanwaar ie nou naar beneden keek, kan verlies er niet zoveel meer toe doen, want boven zijn we allemaal kampioen!…

Zullen we nu meteen weggaan met de wolken op onze hielen alle vallende sterren verslaan met het licht in onze zielen Gewoon alles achterlaten alle intenties op nul zetten urenlang tegen de zon praten niet op de tijd letten Nergens de weg vragen maar op ons gevoel reizen het oneindige constant uitdagen liefde zal ons de weg wijzen…

mijn hemel de rozen verwelken de treurwilg staat op nul ik had van de roos moeten plukken,meeldraden uit moeten zeven alleen om een kwestie van bukken verspeel ik de winst van een leven , staat stil de tuinman met zen hark en ziet de bloemen kwijnen geven wij elk het zijne in dit leven , de dichter voor zen sonnet de tuinman voor het rozenbed…

Er staan boeken in de kast nooit gelezen, niemand tot last een roestige rommelstoel in de ruimte niemand die daarin nog past zijn levensradar staat op nul en helt over naar negatief hij vindt alles maar gelul heeft het leven nog maar weinig lief dan ziet hij een vergeelde foto staan hij herkent niet veel maar ziet vaag zijn lief het was…

. ___________________________________ Soms geven woorden mij een schrale troost Want in de schaduw van Van Duinhoven Vermogen zij niets, minder nog dan loven Dan lijk ik wel die Feyenoordsuppoost Was Cruijffie vijfenzeventig geworden Stond het nul tien voor Ajax op de borden…

Stuiptrekkende ledematen En de pupilreactie nul De reflexen minimaal Na die ene laatste pul Dan volgt de snelle diagnose Op gesmeerde spoedopvang Als rubberen wielen piepen In de bochten van de gang Alle paniekgezichten bidden Uit angst voor eigen schuld En op dat moment zijn zij Met zorg en spijt gevuld Weer een falende selectie…