Alle inzendingen over ooit OR boek OR krachtig

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Abdolah, Rosenboom, en het gezemel Van Voskuil, Hermans, Nescio en Reve En tussen wat die lui voor boeken schreven Staat eerste: De Ontdekking van de Hemel Dat is mij toch qua zotheid iets te foolish Ik wil heel die top tien! Hoogachtend, Mulisch.…

Licht, jouw maan lacht sterrewit, pure liefde vangt het zwartste zwart jouw laatste nacht Gekist, blank eiken leven in ringen sterk en krachtig jouw laatste reis Ooit, die foto ja, rode langstelige rozen bloeien langer dan jouw afscheid dag lieverd ...…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Ik pakte ooit een boek Niet zo'n AKO-paperback Ik vouwde het doormidden schoot gaten erin ging er op zitten in een moment van bedenking gooide het toch in de biotex Las het een week later en concludeerde dat er meer was dan dit.…

als je op de koffie komt wil ik je bittere chocola geven dan proef je waar het leven naar smaakt en wie weet komen wij misschien ooit nog samen in een boek terecht met slechts het vermoeden dat wij meer dan dichters waren…

Zijn achternaam is eeuwenlang verbonden met hem die ooit de kunst heeft uitgevonden om letters af te drukken in een boek. Maar deze man vond, tot zijn groot verdriet, volstrekt niets uit, het buskruit zéker niet.…

in haar hand een pen wat nadenkend speelde ze er mee voor haar lag het dikke boek ooit schreven ze het samen daarna leek de inkt op te zijn dus hadden ze het boek gesloten soms had ze het even ter hand genomen om er even aan te ruiken de geur van herinneringen te proeven maar nee, het boek bleef dicht tot op die ene middag in december…

Vanuit mensenrechten bezien, heeft ieder mens recht van spreken. Vanuit ieders standpunt beschouwd, heeft ieder mens gelijk. Lang leve onze rechten en regels. Hoera voor toegegeven fouten! Eindelijk en nog steeds! Samenwerking wint het van de strijd.…

Ik rook drink doe verder niets lees geen boek ontvang geen vrienden denk enkel na zie geen licht voel geen vreugd geen wrok slechts verbittering val dieper en dieper tot de bodem in de zielloze ruimte begin van het einde in zicht komt dan plotseling iets is het een verschijning een woord gebaar gevoel dat mij krachtig…

oh wind wat waait ge aan vandaag is 't een bladzij van een dagboek gewikkeld in betraande zakdoek ooit losgescheurd in droeve vlaag met 'n digitaal boek lukt dat niet dan druk je simpel op Alt en Delete…

Vandaag de grootsheid van een mooie krachtige zee die mij wel eens wil doen vergeten dat ik nooit die onstuimige waarheid van tij en ontij ooit zou kunnen breken hier kunnen wij niet bij dus morgen neem ik je mee naar een stille beek daar mijn lief laat ik je weten tussen eenden en waterlelies salamanderstaart en kroost vlak bij ons…

Maar heeft hij bij cultuur wel opgelet en ooit een Russisch boek ter hand genomen? Daar, Pechtold, kunt u deze Rus ontmoeten: wees als Raskalnikov in ‘Schuld en boete’!…

Ik mag niets zeggen dus ik fluister woorden In de schittering die kaarslicht heet Alles om ons heen lijkt donker en verlaten slechts een viool speelt een zachte melodie Je hand in de mijne verstrengeld samengebonden, krachtig je lacht van binnen waar vlinders huizen Elke kriebel of iets dat raakt is heftiger dan ooit maar in de kilte…

als een boek heeft het leven ook een einde.…

woorden vermengd met zacht kreunen Heldere ogen die elkaar zoeken Samen beklimmen we de ladder naar de hemel Ons paradijs hier op aarde Twee lichamen worden één Het smachten wordt beloond; heerlijk oprecht Genietend van elkaar, jouw lichaam en woorden Onze eenwording komt tot een hoogtepunt Ons samensmelten wordt beloond Beloond met een krachtige…

Ik ben de stem uit rots en volhardt mijn taak als onzichtbaar wezen in eenvoud en gevoel trek ik mijn leven één geworden met wind en water door het landschap van verdriet en hoop tussen kiezels in schaduw over land vergroei ik in de echo van lichtend windgezang tot in de kern van hart waar thans mijn toevlucht is.…

Jozias van Aartsen spreekt van durf, kracht datgeen dat mist, minister president zet een toon, doe wat, wees eens een vent voer beleid, maak een punt, wees niet zo zacht! Balkenende, zie minister Verdonk U weet dat zij geen water bij wijn schonk?…

Krachtig als een zilverreiger vecht tegen leegte aan, donkere soberheid, weet in ondiep water te ontstaan. Appreciëren van doorgaans openheid schuilt in forse pijnmoerasgebieden.…

de stilte, krachtig voelbaar in mijn hoofd bewaakt de grenzen van mijn verlangen verlangen, een gedachte denkbaar in mijn hoofd verlegt de grenzen van mijn doen wat wil ik bereiken is de vraag een vraag zonder antwoord vraagt om verlangen…

Z'n vrijersvoeten zaten in z'n stoute schoenen. Hij jaagde rok en zag een vrouwtje om te zoenen. Met groot genoegen trok-ie aan d'r blonde vlechten, terwijl hij zei: 'Ik wil wel kussen met je vechten. Het lijkt me fijn om in m'n kampbed jou te raken. Kom, pleeg SM en laat ons vreugdekreten slaken!' Ze zoenden klap, hetgeen ze beiden prettig…

Waar dwaze lieden aan de zijlijn staan en de branding aan de vloedlijn grenst Waar koude het nachtelijk uur passeert en honger mijn droevig hart vermoeit Daar vind ik nieuwe zin in voltrokken versregels en schone kunsten in frivole tekens Daar hervind ik het leven in warm stromende beekjes in tuinen van smaragd Gedistilleerd tot een krachtig…

(voor M. Vasalis) Je maakte je gedichten in grote afzondering, omdat je de banale wereld schuwde, waar men gewoon is om diamanten voor gruis te verslijten. Als kinderpsychiater hielp je vele mensen in de kwetsbaarste periode van hun levens, want je erkende dat ook jouw kindertijd gefaald heeft. De jaloerse barbaren gunde je geen houvast…

Een regel met wel zeven jamben schrikt me danig af; Omdat ik weinig zin heb om een lang sonnet te schrijven, probeer ik met veel moeite aan de korte kant te blijven. Een schrijfsel van een grote oppervlakte vind ik maf. Ik weet, dat ik maar weinig energie verspillen kan en daarom maak ik hier een héél klein snelsonnetje van.…

Dan neemt de wind mij mee een storm wakkert aan in een onverschrokken snelheid zwevend over land en zee van blad op blad van mens op mens zo licht als een veer op een zonovergoten dag…

Wij praatten, lachten Bedreven de liefde Schreven. Dansten en Reisden de wereld rond Onze laatste kus Onze eerste keer Onze laatste adem Ons samenzijn Nooit meer Onze lijven versmolten Jaren tot één. Onze erotiek Echt verheven tot kunst Onze laatste kus Onze laatste adem Onze laatste keer Echte liefde in Een mum Van tijd tot iets dat daarop Lijkt…

Tastbaar het boek, Gevoel dat wakker wordt Door het papier Dat ik vasthoud, Geur die uit Bladzijden opstijgt Als het lekkerste Aroma ooit, Tijd die is verstild En voor eeuwig is Vastgelegd - Hoe het ook leest, En hoe het ook klinkt, Emotie en pijn Zijn tastbaar vervat In geurige inkt…

Vermoedelijk zal niemand het ooit lezen. Het ligt hier rustig op haar zij. Een boek over ons, met liefde gemaakt, wordt alleen gelezen door jou en mij.…

fier en krachtig met tomeloze energie de voren ploegen…