28213 resultaten.
Jij
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 404 Ik zie je daar nog zitten,
je keek naar het opgaan van de zon.
Ik zag alleen maar jou…
dat ik zo van jou houden kon!
Je hemd was blauw,
je ogen blauw.
Je voeten bloot,
je haren warrelend in de wind.
We waren met ons bootje…
Gevaren naar het meer.
Het was zo heerlijk rustig,
ik voel die rust nog weer.…
De kleine diamant
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 412 nee niks
met glas
zag je pas toen
je gebroken was
mocht je
kleuren tellen
in het opgaan
van de zon
zag de kleine
diamant een
schittering in
het ochtendgloren
je facet nog
steeds in nieuw
bekoren mag ik nu
eindelijk je setting zijn…
te laat
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 983 Nooit gesproken woorden
op het puntje van mijn tong,
die aan jou toebehoren
maar die ik steeds verdrong.
Woorden zo breekbaar als glas
gebroken in mijn mond,
die ik je graag nog had willen vertellen,
maar waarvoor ik de moed niet vond...…
In-zicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 129 Leven dat gedragen wordt
Door draden gesponnen in
Het spanningsveld van
Licht en donker,
Van aantrekken en afstoten,
Van er totaal door omgeven zijn,
Van opgaan in het licht,
Of onder te gaan in het donker,
Dunne grens van waarheid
Die schuurt, een beetje wrang is,
Maar wel raakt aan de werkelijkheid…
Judith
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.957 Toen Judith Holofernes' donker hoofd
Zag in de tent op 't gouden praalbed stil,
Heeft zij, vóor dat de rode lippen kil
En 't oog van laatste leef-glans was beroofd,
Haar lippen op des Veldheers mond gedrukt,
Veilig bezittend wie zij 't leven nam,
Drinkend de siddring, die 't van vreugd verrukt
Begerig mannen-lijf ontstijgen kwam.…
herfst
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 141 bossen en velden
stellen ten toon
de overgang
van een seizoen
goudbruine kleuren
bedekken in vorm
van vallende bladeren
wat paadjes en wegen
deze stomme film
schept sferen en geuren
met als ondertiteling:
“de herfst ligt op de grond”!…
Als de avond is gevallen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 81 De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag
het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag.
Het naambordje siert nog steeds de muur
glinstert na in de zon in dit avonduur.
Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan
het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…
Het beeld schudt en schuift en straalt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 De meerkoeten waren wederom aanwezig en niet
om het een of ander de plek verander je niet zomaar,
ze kwamen er al jarenlang als een soort zwanenpaar.
Vaak inderdaad op een en dezelfde plek als je oplet.
Wat kan ik verzinnen als ik over hen wil beginnen.
Ik kan je bijna de eierleider zelf nog laten zien,
waar ik uit voortkwam bovendien.
Ja…
de zonnebloem
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 191 och, ranke stengel
omringt door
groene schilden
je groeit en bloeit
zo recht omhoog.
zoekend naar licht
wijst je bloem
met gele kroon,
bereidwillig
naar het oosten.
een hart van goud
met duizend draden,
gesponnen echt ragfijn,
kunstwerk van jewelste,
je mag er best wel zijn.
zelfs krom gebekte vogels
maken ruzie om je vruchten…
sterven op zwart gruis
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 129 veel lichter als veder
dwarrelend in blauwe lucht
een losgekomen pluisje
geniet van zweven
speurt naar goede aarde
op zijn eenzame vlucht
door speelse wind
wat verder afgedreven...
strandt op rotsgrond
in de luwte
het voelt meteen,
dit is niet mijn thuis
beseft zijn lot,
maakt een kruis
mijn leven is sterven
op het zwarte gruis...!…
de zandkorrel
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 215 een klein fijn korreltje van zand
verloor zijn hechte band
toen de wind hem even meenam
en hij zo in woelige zee terecht kwam…
verzwolgen door klotsend water,
aangezogen met veel kracht,
naar bodemloze diepte gebracht,
waar een schelp zich wel ontfermde
over het verloop van zijn verdere lot…
de oester besefte waarde, gaf al zijn liefde…
herboren mens
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 173 ergens langs de waterkant
tussen het hoge riet
kun je vredig wegdromen
helemaal in het niets
ik sluit gewoon mijn ogen
en voel aan mijn gezicht
de zachte helende warmte
van een vroege lentezon
ik luister naar het lied
van een naarstige leeuwerik
die volop druk bezig is
met het bouwen van een nest
ik laat me even meenemen
met de richting…
de bloemetjes en de bij
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 147 opgesloten… vind ik niets voor mij
dus laat me los, maak me vrij
ik wil stoeien op de groene wei
met mijn soortgenootjes: de honingbij
ik ruik de planten en de bloemen
maar zit gevangen in mijn korf
mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen
och, wat vind ik dit ellendig grof
want alle bloemen wil ik kussen
ik wil vliegen, ik wil brommen
zie…
Afscheid
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.119 De stad huilt om mijn afscheid
de kreukels in het laken
zullen nog één keer van mij zijn
voor zij opgaan in duizenden anderen
mijn liefde is niet te veranderen
ook niet in deze stad
deze kille, vreemde stad
mijn honger is des te groter
ik verlang naar dagen
dat ik jou langzaam opat…
Ik wil graag met je dansen
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 880 Dan kan ik opgaan
in de liefde.
De liefde zal
omslaan in vreugde.
En de vreugde zal
veranderen in kalmte
in mijn hart.
Laat mijn oplettendheid
groeien voor Jou,
mijn Liefste.
Zodat we samen
kunnen drinken
van het water
van dankbaarheid.…
Moeizaam
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 186 Moeizaam
vertragen de uren
In de schaduw
doden vergeelde boeken
de tijd
Diffuus licht
schildert nog kleiner
voor wie de nachtrust niet kent
en op de duistere dagen ervoor
waant iedere stilte
zich alleen
Is het donker zo diep
dat schaduwlijnen
opgaan
in het niets…
De natuur en de wereld.
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 270 Het is een schoonheid
Waar ik alle dagen naar mag kijken
Naar de wonderen van dit heelal
Ik zie en ben verbaasd---
Wat zich allemaal laat zien aan mij---
En aan alle mensen.
Met wat zich allemaal voordoet---
In de wereld
De zon hoog aan de horizon
De maan die stilaan tevoorschijn komt
De sterren die zich laten zien
De vogels hoog in de bomen…
Ooit...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 148 De vogels huilen, ze zijn treurig.
Tranen van vissen vermengen zich
met het water.
De bladeren van de bomen verbleken.
Wij komen later...…
De schepping
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.097 Opgaan in beweging
Het loslaten van bewustzijn
Zonder doel
Af gaan op wat ontstaat
Uit gevoel
Jezelf verliezen in kleuren
Die zich vormen
Door op te gaan in elkaar
Beweging naar de kern
Door expansiedrift teruggedreven
Naar de bron
Naar het niets
De duistere zwartheid
Van waaruit alles wat ons
Leven brengt begon.…
jammerklacht
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.269 van mijn kalenderjaar rest
na een verschrikkeld jaar
slechts een sterfdag een
dag dat minuten opgaan
in het nu dat ik je opbel
om je weer eens te zien
toen je zichtbaar laat was
voor je pianoles om leven
zijn geluid en inhoud weer
te geven botsend jammer
dat haar adem verkeert
in mijn doodse stilte…
Palmzondag
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 254 Loof en groen in onze handen
opgaan naar Jeruzalem.
Verwachting in ons hart
misschien zien we Hem.
We roepen mee of kijken uit
daar komt Jezus!
Hij lijkt moe.
Hosanna klinkt het luid
wachtend op respons.
Maar dat gezicht
is niet van een koning.
Meer een van ons!…
Papieren amitie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 zijn het regendruppels
die de wangen kussen
zelfs na al die tijd
tekent donkerte zichtbaar
ook al ken ik jou (zo lang)
ken je mij nog altijd niet
het zijn schuurt
met het opgaan in de mist
geruisloos dat dan weer wel
al verdrinkt het hart
iedere nacht opnieuw
onder vers ingestopte lakens…
DE WADDENZEE: ONS WERELDERFGOED
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 98 Voor letterlijk
Wat warmte
Laten we
De Waddenzee
In de kou staan
Maar de Waddenzee ligt
Dus laten wij
Voor die Waddenzee
Gaan staan
Met liefde voor die natuur
Zaterdag 26 november 2022
Grote demonstratie
“Blijf met je poten
van onze Waddenzee af”
DE WADDENZEE: ONS WERELDERFGOED!…
MEER, het
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 133 Zittend aan het meer
voel ik 'meer' als minder
Zo zittend zijn
maakt het meer
zoveel minder zijn
laat staan hebben
dat laat ik wegebben
Laat het 'meer'
vooral van anderen zijn
ik kan zoveel
'meer' met minder
voelde ik
dacht ik
schreef ik
aan dit meer
dat dit meer
ook mag worden
van vele anderen!…
natuurlijk
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.544 als adem
witte wolken waait
langs lusteloze luchten
dan dampt
prachtig przewalski paard
van vogelvrije vluchten
als aarde
groene grassen geeft
met machtig mooie mossen
dan drinkt de
vliegensvlugge vink
bij bont beboomde bossen
als avond
rode ruikers ruilt
voor vederlichte veren
dan danst de
zomerzotte zwaan
met maanverlichte meren…
Natuurlijk
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 865 Natuurlijk ging ik wandelen
in de lentezon...
liep tegen mijn docente op
met wie ik iets begon
van haar - die ik bij naam hier noem -
heb ik een hoop geleerd
vol overgave mij bekeerd
bij hoofddocente Bloem
zij gaf me in haar eigen tijd
zelf les in niet-verbleken
zij sprak na elke hemelbreuk
het hart te laten spreken…
natuur
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 629 We groeven in de aarde
met onze handen, tastend
door talloze lagen
naar de oorsprong.
Onze vingers bloedden,
nagels scheurden,
sneden zich een weg
door het puin
van ons menselijk gemak;
konden niet bevroedden
dat de bron van leven
reeds lang was opgedroogd.…
Natuur
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 726 Zo heeft de natuur nimmer rust
Haar energie wordt nooit uitgeblust
Van jaar tot jaar, al eeuwen lang
Zingt zij haar onvolprezen scheppingszang!…
De Natuur
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 470 In een prachtig bos
geniet ik van de natuur
liggend op het zachte mos
kom ik tot rust, hier is het puur
Ik hoor de vogels fluiten
neem de geluiden in me op
de bladeren die zachtjes ruisen
hiervan geniet ik volop
De natuur het mooiste wat er is
om eindeloos in te dwalen
voor mij van grote betekenis
ik voel hier positieve signalen…
De natuur
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 469 alles in de natuur adembenemend mooi.…