Alle inzendingen over overleven OR nacht OR strijd

Aan al haar ambtenaren en het kabinet gaat Guus rond Kerst een volle ton met spullen geven daar kunnen zij een grote ramp mee overleven gelukkig worden de notabelen gered maar straks zit ik dan in precies hetzelfde schuitje mooi zonder zaklamp, s.o.s. vlag en zo'n fluitje ------ Het ministerie van Binnenlandse Zaken…

Te moe om nog door te gaan Te moe om nog op te staan Is overgeven dan opgeven Of is het alleen overleven En is er dan ook nog leven daarna…

inkomen van pensioen genoeg om t’ overleven niets meer of minder kan hij daar mee doen hij denkt: het is nog maar voor even…

je zoekt naar springlevende woorden die willen dansen van de morgenstond tot het avondrood we vinden zinnen die er iets toe doen en tenslotte maken we het vers af in strofen en coupletten om toch vooral maar iets na te laten voor de overlevenden…

zoals ik verzen schrijf voor het tijdelijk behoud zo werkte hij destijds dagelijks aan het overleven er moet zelfs nog ergens een foto zijn waarop hij met een zakdoek om z'n hoofd geknoopt (tegen de zomerhitte) met een troffel in zijn hand prachtig is vereeuwigd dat zie ik bij mezelf met versjes schrijven nog niet gebeuren…

Het ging niet meer wij bezweken beiden onder jouw situatie ik kon je niet helpen je begreep mij niet meer daarom bleef je niet thuis dat was moeilijk gaf mij een schuldgevoel en jou veel verdriet je bent er niet meer daarom zet ik elke herinnering elke emotie op papier en overleef! maar, raak mijn wond niet aan.…

Wanneer mijn vader sterft, laat mij dan staan Vereenzaamd als een treurboom in 'n plantsoen Gesmukt met 't teerste, avondlijkste groen, Bijna bebloesemd, sneeuwwit aangedaan. Bijna een bruid, boven de sponde waar Sinds kort mijn moeder ook een toevlucht vond; En ruisende hernieuw ik 't oud verbond Met mijn diepst neergebogen treurgebaar…

Hier waart weer de dood die met onredelijk gemak levens wegblaast uit de bloei als omgeknakte bomen waar splinterrafels pijnlijk snijden in de natte huid van de overlevenden die verweesd treuren op een onbekende plaats schijnt windstil de zon elders, ver uit deze buurt wijl het hier blijft stormen ooit zal zij weer opkomen om leegte…

ik had niet verwacht dat ik zou overleven, de aarde onderdrukte me. ik had niet verwacht dat ik zou ontwaken, dat ik zou voelen, dat mijn fragiele lichaam door de vochtige bodem het vermogen had te reageren.…

Elke dag minstens één koude-oorlog. De hele aardbevolking even bevroren. IJspoppen met rode ogen. Ontdooid. En daar lopen wij weer, in een landschap vredig als zeegras in de landwind, wind als een zegen uit het nihil. Windmolens als gebedsmolens: de wind komt op tijd als ademstoten van inspiratie uit rondwervelende windstreken. Begeleid…

overleven is méér dan niet sterven ik kijk mijn (nood) lot recht aan en leer dan te leven dat is óók overleven…

Haar toekomst glipt er tussenuit tanend de zin van leven ter aarde gelaten ze schept een hoop genoegen om de dood niet bang die nadert haar nu stap voor stap net of hij zegt jij mag hier zijn sterven doet haar niets dat was zij blijft…

verzamel foto's uit het heden en verleden want aan elke foto kleeft wel een verhaal als deel van jouw bestaan van het beginstation tot de allerlaatste halte en alle daar tussen gelegen stations zo krijgt de reis door de seizoenen gestalte en spreekt het gemoed dikwijls boekdelen…

toch blijft die donker winterse waanzin me vreemd door grijze schaduwen die ’t bestaan trachten open te breken met eigenwijze levensdrift raadsels en geheimen als zelfzekere waarheid oplichten lentelicht met zweempjes zomerzicht midden de contouren die ikzelf aangeef…

Hij is er aan ontkomen. De nachtmerrie van Auschwitz. De tralies door zijn dromen; die zijn blik blijvend vertroebelt; die de vesting van zijn ziel heeft versteend. Hij is er aan ontkomen. De nachtmerrie van Auschwitz. Een glimlach werd aan hem ontnomen door die bittere traan die al hetgeen vertroebelt wat reeds was opgedroogd voor het door…

Ze gaat de kanker overleven! Want je hebt aan de wereld nog zoveel te geven ga niet weg zonder mij Want elke traan zou de wereld doen overstromen en beven Ik kan niet zonder jou Blijf bij mij bij de levenden…

Wanneer mijn vader sterft, laat mij dan staan Vereenzaamd als een treurboom in 'n plantsoen, Gesmukt met 't teerste, avondlijkste groen, Bijna bebloesemd, sneeuwwit aangedaan. Bijna een bruid, boven de sponde waar Sinds kort mijn moeder ook een toevlucht vond; En ruisende hernieuw ik 't oud verbond Met mijn diepst neergebogen treurgebaar.…

Wanneer mijn vader sterft, laat mij dan staan Vereenzaamd als een treurboom in 'n plantsoen, Gesmukt met 't teerste, avondlijkste groen, Bijna bebloesemd, sneeuwwit aangedaan. Bijna een bruid, boven de sponde waar Sinds kort mijn moeder ook een toevlucht vond; En ruisende hernieuw ik 't oud verbond Met mijn diepst neergebogen treurgebaar.…

wij sparen woorden voor morgen om iets na te laten voor de erven... woorden van troost bijvoorbeeld…

Vaak was het overleven Woorden ontstaan In mij Op weg naar leven…

Overal en altijd drempels Naar de wereld, naar het leven Overal het overleven Overal vooral het toeval Engel van het Afscheid, verdwaal in liefde /Ga voorbij, voorbij Engel van Verraad, verdwaal in vriendschap /Ga voorbij, voorbij Engel van Verwaandheid, verdwaal in aandacht /Ga voorbij, voorbij Engel van Kleinzieligheid, verdwaal in vrijheid…

Hij miste de witte muren met het zelf ontworpen streepjesbehang in zijn vertrouwde oude cel Bezoek kreeg hij alleen ’s nachts in zijn dromen de enige overlevenden in zijn windstille huis Necrotisch zat hij daar in de koude dodencel zijn vonnis had hij zelf nu al bijna ingehaald…

de winter waait alleen wat kil achter groene voile herfst vertrapt door lentetijd haar strijd heeft aangezet gewassen jaarlijks sterven nu zomaar overleven waar niet altijd het zonlicht straalt naar buiten snel ter been groetend naar de bijna kale wilgen waar al een liaan gedijt boven gekrokust bloemenbed wie wil zo’n beeld niet erven…

Vertel me over leven over leven en de dood Is er meer dan overleven overleven tot de dood Ik wil meer dan overleven Ik wil leven tot de dood Daarom drink ik van het leven van het leven van de dood Daarom drink ik van het leven op het leven en de dood…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

Als de nacht de vorst bemint en reuzel langs hete hangijzers glijdt wordt geloven of niet geloven een ijzig koude strijd…

het burlt en gromt botst en knotst gewei op gewei hij tegen hij bij nacht en ontij in de kou op de hei de bronsttijd is weer een strijd…

Hoeveel pijn is te verwerken? Wat is draaglijk voor een mens? Wat maakt leven waardevol? Waar ligt toch die grens? Wanneer komt toch dat punt Dat verdriet berusting wordt Waar pijn vervaagt in tijd? Waarom is het leven kort? Hoelang staat er voor spijt? Wat is nu de standaard Voor verwerking van verdriet? Er is spookt van alles door mijn…

Bomen langs de berm groeien gewoon door alsof -- er niets gebeurd is.…

De gordel van smaragd met schitterende natuur Doet de realiteit vergeten maar verborgen in bamboe sterven zielen ieder uur De groene kleurschakering verbijstert eenieders oog De welriekend gedekte rijsttafel behoedt de gast voor negatief betoog Miljoenen trachten te overleven ontzegd van miniem sociaal beleid Ontkennende in gebed…