Alle inzendingen over papaver

Maar als ik 't hoofd schik op mijn kussen, Weet ik mij veilig en bevrijd ; Ook hij, de dag, ligt rustig tussen Bleke papavers neergevlijd ; Hij slaapt en droomt, straks zal hij sterven, Want doodlijk is de kus der maan, Misschien mag ik nog jaren zwerven, Doch hij zal nooit meer naast mij gaan.…

ontwerp, te lijden door te lange zinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid nog voor haar stem zich verder kon verheffen ,werd zij door overmacht gekooid, verving haar kracht in een nieuwe wind die zijzelf had gesticht als welving van een aards gazon, die ik in elk voorjaar opnieuw beween, die terp van wilde papavers…

De kracht van de zomer, het groen en het graan, de rode papavers in ’t koren, ‘t is alles weer weg en voorbij en gedaan, geen vogels in ‘t veld meer te horen, geen licht in de verte dat feestelijk schijnt, geen warmte die koestert de bomen, alleen nog de mist en de dag die verdwijnt nog eer hij, tot volheid gekomen, de mensen het teken…

werden klaprozen gezet toen nog niet wetend dat ’t vurig rode reeds aan ’t verrotten was het zag eruit als een plaatje eeuwige zomer deze bloeiende bloesems op terracottagele ruwe steen tot hun bloed op de grond drupte en onze benen wegspoelden het is als dansen zeg je en stil neuriënd proberen wij de berg te beklimmen om de papavers…

De dageraad valt in herhaling Maar dan elke keer iets anders Vandaag een dompelbad in grijs Morgen een zoete dwaling Veel buigt vandaag Bloemkronen aan de rand van de tuin Papavers in de wilde berm Populieren in een stormvlaag Licht lekt langs gordijnspleten binnen.…

zocht zij in het ochtendgloren vrouwenmantel, goudenregen ogentroost voor haar verdriet valeriaan en monnikspeper sleutelbloemen, riddersporen alles voor haar rieten mandje dat zij meedroeg met een lied Ze hopte zomaar van de hop weer naar de heermoes en het koren zwierezwaaiend met haar armen tussen bloesems en het riet en dan plukte ze papavers…

Buiten ligt het bollenveld braak en bloeien papavers. Gelaten wacht zij tot de wurgende slang haar te na komt. Met de beker in de hand is zij hem toch te vlug af. Het koor aan de kust zingt: de steppe zal bloeien lachen en juichen. Ik hoor in de Vogezen voorlopig enkel zwijgen.…

Dodelijk giftig maar schoonheid suggereert jouw naam Als een rode papaver die we in een wilde tuin zien staan Geschrokken haastten wij ons langs de andere kant Met brandende voeten op 't lichtende pad ontkomen aan drijfzand Scholen en Horeca gesloten kan het nog wel?…

maar valt ze in tolvlucht op het tegelpad te pletter en daantje cirkelt om de dood - alles is ook vreemd en groot de kruisspin naast de deur vertrekt geen spier zij evenmin - haar dagen vergaan als rook opgaand in het avondgrauw zij schroeft zich vast in het verleden en ik spiraal naar lucht - buiten ligt de akker braak en woekeren papavers…

Plukte mand vol paddestoelen voor omelet op boterham ging me toen zo anders voelen mijn gedachten leken gezwam zette van papavers toen thee om weer wat tot rust te komen nou, het stopte mijn diarree maar had daarna vreemde dromen vrat hortensia's uit mijn tuin mekkerde daarbij als een geit hersens drukten tegen mijn kruin vlogen toen…

Dat de dag daarna, fietsend onder groene bogen, naar een gouden zee van bloem papaver, korenbloem en zonnebloem, de volle lindeboom bewonderend, je thuiskomt met veel onbespotens…

Seringenblaadjes streelden langs ons heen, Rozen, violen, en purpre papaver Bloeiden, en ginds in killen schaduwhoek De schuchtre blanke lelietjes-van-dalen.…

Zelf nam hij er bij, Zacht bij den groenen steel, lichte papaver: Die woei daar nog niet lang tusschen de klaver. Dat werd een mooi tuiltje van geel en rood, Hij schikte er pluimgrassen bij en bood Het aan -- ''voorkransen heb ik nu geen tijd, Ik moet nu zingen.'' En hij gaapte wijd En zong -- en zij bleef luidkeels lachend staan.…