Alle inzendingen over putje OR Heiloo OR Willebrord

En opeens zag je het allemaal wegspoelen, het putje in: partijtje, Talmoed, Bach, gedachtencoördinaten, voorstellingsvermogen, alles ging er aan en 'alles' en niets, 'niets'... Niet langer duurde het, duurde, duurde het maar. ------------------------------------- uit: 'Infauste prognose', 2000.…

drijven onbarmhartig naakt als wrakhout rond in onze binnenhaven Ja, lach erom, mijn vrouw was net aan 't braken dat kon er nog wel bij, de hond likt braaf de smurrie op, we gingen in conclaaf dit graafwerk hoort zodoende tot mijn taken In deze nauwe kuil sta ik te zweten de temperatuur stijgt maar de stemming daalt mijn zoektocht naar het putje…

Naakt als ze kan zijn loopt ze op het porselein met zichzelf en niemand het koude water gutst kust haar rechterhand waarna ze de knop omdraait en de vloed haar borsten en andere lijnen overstroomt samenvloeiend in zachte details spreidend over benen haar kuiten strelend en de angst der dagen meeslepend in een metalen putje aan…

Altoos zij uw knikker rond, Zonder putje en zonder builtje. Anders dwaalt hij langs de grond, Anders rolt hij nooit in 't kuiltje; 't Scheve en kromme duurt niet lang, Rond houdt steeds de beste gang. Word niet om de knikkers boos.…

aanhankelijk zo rein ook puur Ben je een uur van huis, dan wordt de klok toch zo vreselijk moe van mijn gezucht en gegluur De sneeuwwitte poes kent ons en onze schattige complotjes beter dan wij Diertjes hebben voelsprietjes dus komen bij mij op de eerste rij Choeke, hoog tijd de strijdbijl te begraven en volop te minnekozen Ontdooi mijn hart, het putje…

Soms schittert de zon in de druppel die ik ben -- in de levenszee.…

Ik wandelde via Heiloo een rondje en bij een brug kreeg ik een psychotisch visioen, waarbij ik als een verzetsheld in de greppel dook, want er kwam een truc vol Duitse soldaten aan en die moest ik onklaar maken, wat ik manmoedig deed, in mijn eentje, klokslag twee.…

In 't dorp is 't dan soms lastig, om aan een stoel te raken, en d'oranje vesten weten voor wie z'en putje maken. Met enigszins gedempte stem, wordt nog lang nagepraat, in 't dorpscafé, bij pot en pint, hoe snel het leven gaat. Toch is het dikwijls even zwaar, geen mens wil naamloos dood.…

Ben ik bij jou dan ben jij bij me maakt niet uit waar of we zijn of waar we dan mee bezig zijn want da's het enige dat telt ongemerkt passeert de tijd voor mijn gevoel staat hij ook stil wanneer we samen lachen zingen als jij me kust word ik zèlf stil Kleuren schieten door me heen ik wou dat ik ze zo kon zingen voel duizend en één…

En in 't putje des winters dan nog! Hoe snijdt als messen de vlijmende wind en splijt alomme de aardkorst open ! Wat deed u verlaten uw outertroon? Wat bracht gij naar hier Heer Jezus, uw Zoon, in wie wij geloven en hopen?…

Eerst kijk ik naar de man aan het tafeltje dan naar het raam van het strandcafé stil als een foto, witte lijnen om de ruiten die mijn aandacht vasthouden zo mooi dat het me niet verveelt - het wit! het licht! de vlakverdeling! Ik raadpleegde de wijsheid van het internet: Waarom zijn foto's nooit saai? en kreeg gerijmelde gemeenplaatsen…

Zoals het gaat staart, Haren uit de weg, het putje open Zodat het water weg kan lopen. Zonder riool meurende frisse dennengeur Krijgt het sanitair als een spiegel een reflectieve glanskleur. Met een blik op oneindig wat een mooi gezicht, Licht verlicht, allicht doe ik het gebouw dicht.…

Jij bent het water en ik het putje en de kraan, die staat al zo lang open… Ik slik elke druppel, elke spetter met zo veel liefde in en steeds proef ik de passie, soms gepaard met de scherpe smaak van tandpasta en een bittere zeepgeur. En door alles heen, proef ik ook jou.…

Hij herformuleerde Aristarchus' theorie En grondvestte aldus de moderne astronomie Zodat er een nieuwe ideeënwereld naakte Die aan ons bijgeloof een einde maakte Met zijn planeet die om een ster heen draait Heeft Copernicus ons gedachtengoed verfraait Waardoor de wetenschappelijke tijd aanving En de kerkelijke macht ten onder ging Nu zitten…