187 resultaten.
Lieve Andrea
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 2.129 Afscheid van je nemen
Doet zo’n zeer
Me toch weer aan je overgegeven
Zoals iedere keer
Je blijft mijn lichtje in het donker
Dat ene sterretje zonder geflonker
Ik hang boven het ravijn
Nog vasthoudend aan de rand
Jij staat daar, op de stabiele kant
Toen ik ging zien waar ik blind voor was
Hield ik mijn ogen krampachtig gesloten
Maar ik ben…
Kloof
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 840 in je eigen Hof van Eden
onbereikbaar door een breed ravijn
je bent te ver voor mijn gebeden
mijn werkelijkheid is nog te klein
welke uitdrukking ik ook bedacht
om jouw waarheid te bereiken
des te donkerder werd onze nacht
om nog goed naar je te kijken
maar de zon bij iedereen van binnen
werpt een licht op identieke waarheid
die onzichtbaar…
EEN LADDER VAN LIEFDE
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 725 mijn ziel
en die leidt juist naar mijn hart
Voor wie in diepe treurnis viel
is deze ladder een nieuwe start
Een ladder uit de put van pijn
is mijn hand die gereikt wordt
Als ‘t ene straaltje zonneschijn
dat de smart een beetje bekort
Een ladder voor de pijnvallei
van smart uit hersenschimmen
Die ladder is die hand van mij
die uit het ravijn…
Jaloezie
poëzie
3.0 met 2 stemmen 3.010 en laat ons langs het steil ravijn
opnieuw de oude weg betreden
die ons terugvoert naar het huis,
dat in de duisternis beneden
nog aan de voet der heuvel ligt;
waar gij zo eenzaam hebt gestreden,
toen leed de liefde had ontwricht;
laat uitgeroeid zijn het verleden
en uw gelaat weer zacht verlicht…
Toekomstdroom
hartenkreet
2.0 met 20 stemmen 817 De wolken storten regen neer
Zoals mijn hart de angst
Door mijn lichaam pompt en meer
Om van de donder maar niet te spreken
Een knal, mijn hart slaat over
Ik zit mezelf te steken
Met woorden, daden, zelfs een mes
Want ik moet gestraft
Dat is een wijze les
Een neerwaartse spiraal draait
Mij het diepste ravijn in
En windkracht duizend…
ik wil weer stralen
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 788 Ik wil weer stralen
Alles uit het leven halen
Maar al die diepe dalen
Ze blijven in mijn hoofd rondmalen
Ik wil gelukkig zijn
Klimmend uit een diep ravijn
Genietend van de zonneschijn
Kunnen zeggen: wat is het leven fijn
Maar willen stralen helpt niet
Want het leven is veel mooier als je echt geniet
En luisterend naar het ritselend riet…
de karavaan
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 576 Wat voelde je
toen de Karavaan
voorbij trok
Voor je ogen
Lachende maskers
van meisjes
Bleke karkassen
van kinderen
De gulzige smoelen
van monsters
Voorbij slenterden
Van rol wisselden
Je het ravijn zag
waar ze zich in
zullen storten
Wat voelde je
toen je tussen
gondels en pleinen
heren en wijven
langs bitter gekrijs…
Zeezucht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 343 tongen
langs dijen en kuiten
de zon klampt zich vast
aan de rand van een wolk
Geliefden draperen
een tekort aan armen
rond een ruggegraat die
ze delen sinds kort
Meeuwen negeren
eeuwenoude wetten
en slepende netten
schrapen de zeebodem kaal
's Avonds kleuren neon
spiralen de zilte lucht en
dwalen wij langs donkere kaden
die ons ravijnen…
Geheime liefdes
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 306 stukken verdriet
dacht ik in steen
een beeld te geven
mijn werk brokkelt af
de dagen zijn gekrompen
handen in gepeins verzonken
ik hakte op herinneringen in
maakte een sterk begin
het is bij pogingen gebleven
liet mijn harten bloeien
maar de stenen bleven koud
er konden weer geen tranen vloeien
sleep mijn puin
naar de ravijnen die…
De stenen bleven koud
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 268 stukken verdriet
dacht ik in steen
een beeld te geven
mijn werk brokkelt af
de dagen zijn gekrompen
handen in gepeins verzonken
ik hakte op herinneringen in
maakte een sterk begin
het is bij pogingen gebleven
ik liet mijn harten bloeien
maar de stenen bleven koud
er konden weer geen tranen vloeien
ik sleep mijn puin
naar de ravijnen…
bier is langs nachten gegaan
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 321 rotsen kleuren tijd
water overvalt de traagheid
van ravijnen winden dichten
kloven met het stof uit boven
gevleugeld zijn verhalen
die als holen grijnzen
in de torenhoge bergwand
hun holten zijn bemand
ze verwoorden God en leren
over dwazen die azen op
macht vertellen over vrouwen
die met kinderen zijn omgebracht…
ze verwoorden God en leren
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 614 rotsen kleuren tijd
water overvalt de traagheid
van ravijnen, winden dichten
kloven met het stof uit boven
gevleugeld zijn verhalen
die als holen grijnzen
in de torenhoge bergwand
hun holten zijn bemand
ze verwoorden God en leren
over dwazen die azen op
macht, vertellen over vrouwen
die met kinderen zijn omgebracht
ze verweven…
Jouw lach
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 105 je hebt het
leven gewogen
negatieve lijnen
verbogen om
in balans te blijven
kende het peilloos
diepe ravijn
voelde de greep van
verwurging nabij
in uitzichtloze tijden
tussen het werk
van je handen en
de blikken in je
ogen heb jij liefde
gegeven in mededogen
het heeft je gesterkt
de rug gerecht
jouw aanpak was
uiterst subtiel…
aandachtorgels
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 5.713 aandachtorgels bij vergaderingen
ze hadden dus direct alweer het hoogste woord
en waren ze niet door de wet beschermd
dan hadden we ze vermoord
de kukelekuus sans tête gaan altijd maar weer door
zoals een ongeremde kar met lood
die van een berg afrijdt
en het ravijn in glijdt
zouden zij oh Heer
in het vervolg gaan zwijgen
al is ’t een…
hoe je toch
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 106 hoe je zonnebloempitten plant
de bodemlagen uit je hoofd bant
toch over het lot van Aleksej N tobt
denkt aan bordjes van de kindercrèche
hoe je een vogelvlucht ziet
je ogen pogen haar te volgen
hoe je toch omkijkt naar het ravijn
aan het speelgoed van Alice denkt
hoe je het onkruid wiedt
de bodem adem geeft en zonlicht biedt
je toch…
Gewaagde liefde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.558 Ik verdwaal graag in jouw land
ontspoor graag in jouw hart
pak zomaar je verkeerde hand
en maak onbezorgd een valse start
Ik deel het makkelijkst jouw pijn
vang jouw tranen moeiteloos op
spring zonder angst in jouw ravijn
en durf me op te hangen in jouw strop
Ik zwem het liefst door jouw zee
klim met gemak langs jouw touw
jouw zorgen tellen…
Kleinste priemgetal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 448 Het grootste priemgetal gaf me rekenschap
Deze week van de grenzen van de wetenschap
Met uitzicht over een oneindig diep ravijn
Van het zich wegcijferende menselijke brein
Grootte telt gezien de nieuwswaarde
Van grote zaken die lijken te ontaarden
Uiteraard bestaat het grootste priemgetal niet
Het is buitenaards oneindig en niet voor even…
Liefde aan je voeten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 471 geef mij het vergezicht
bergen die beklommen zijn
ravijnen rotsen scherpe kammen
zonder middelen met blote handen
ik wil de wereld aan mijn voeten zien
geef mij horizonnen
oceanen die bevaren zijn
zeeën engten en rivieren
met schepen groot en klein
ik wil verten in mijn blikken zien
geef mij liefde
verdrinken in je ogen
het zachte kussen…
een horizon voorbij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 500 ik schilder je
de bergen op
voorbij de rots
en de vallei
toon je de uitzichten
een horizon voorbij
zie in blauw de
nevels van de morgen
even zonder zorgen
genieten van de dag
ik weet het pad dat
je in de verte zag
we dalen snel
penseel voor jou
ravijnen, hun diepte
voel je aan mijn hand
in samen blikken zal hun
dreiging vlug…
passie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 101 hoe zijn handen het
orkest meenemen
naar bergen ravijnen
wolken en water
gesloten ogen
de plooien in zijn
gezicht de diepste
lagen voelbaar maken
hoe hij de smalle
handen op het hart legt
het koor smeekt om
elk woord te bezielen
de lange armen langs
het schrale lijf hangen
terwijl zijn hoofd zachtjes
wiegt heen en weer
hoe…
homeland revisited
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 65 de weg naar het huis bovenop
de berg maakt een beruchte
bocht scherend langs
het ravijn waarin jij
verdween nabij het
stugge bergdorp van
onze ouders je
kwam niet meer thuis
een dans macabre
tussen onbenaderbare
bergen van zoekend licht
weerspannige bergen
doen wat ze willen
een boom sloeg een
gat in het dak ik kijk
de…
stilte predikt onvermogen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 544 het spelden prikken is voorbij
geen woord valt onvertogen
het was genoeg voor allebei
stilte predikt nu ons onvermogen
de paden kruisten
in een langgezocht ontmoeten
herkenning huisde in een
woordenloos begroeten
we overbrugden de
ravijnen die ons scheiden
zuchtten om de pijn die
de eeuwen ons deed lijden
geschapen als een paar…
Woeste Zee
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 356 Gevoel van vallen in een eindeloos ravijn.
En toch alles doen om bij jou te zijn.
Eindeloos zwevend in lucht, het gevoel van vliegen.
Moet ophouden met tegen mezelf te liegen.
Moet beseffen dat ik hier ben voor maar één doel
Van jou houden, en voelen wat ik voor jou voel.…
de Oplichter
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 705 Gedreven door mijn valse sluwheid
Schreed ik op het laagste niveau
Verminkt achterlatend verboden zones
Maar dan gleed ik uit door de herkenning
Struikelend smakte ik op het granieten geheel
Mijn gezicht haakte de richel van fatsoen
Scheurde mijn schranderheid en liet los
Om meegevoerd door de frisse wind
In het duistere ravijn af te dwarrelen…
Vervliegt uit blote lijven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 239 de leegte van een jaar
legt stilte af in zwijgen
warmte die genoten is
vervliegt uit blote lijven
ik schrijf omdat ik blijven wil
woorden maken het verschil
in draden met de werkelijkheid
ze schrijven mijn realiteit
mijn leven lost zich op
in een reëel afwezig zijn
een existeren op de rand
balanceren boven het ravijn
de tekst…
Onder bewust zijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 185 Net nu verliezen gladiolen
hun frisheid onder weeë pijn,
droevig lied, afscheidsvlagen van violen,
slopen een nostalgische brug tot een ravijn.
De overkant een illusie, zo verloren
zonder balsem valt het gordijn.…
Zinnen
gedicht
2.0 met 18 stemmen 3.581 Pijnig je geest tot gekwordens toe
tot je de ervaring van de dichter evenaart,
zich boven zich verheffend in de dreiging der ravijnen,
tot hij van extase vrijwel buiten westen raakt.…
een laagland zonder dijk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 505 ik schep werelden
van pool tot evenaar
kies landen aan de stranden
met een goddelijk gebaar
soms laat ik woestijnen
verdwijnen in de regen
van een ogenblik, in even
lente ben ik al in mijn schik
ik breek de berg tot rots
storm stof door de ravijnen
zorg dat ze verdwijnen
in een laagland zonder dijk
dan heeft de zee het rijk
alleen…
In de trein
gedicht
3.0 met 18 stemmen 14.212 Wijnbergen, ceders en ravijnen,
Gedoopt in het zacht avondrood,
Vallen ons zo maar in de schoot
Door de geopende portieren.
De trein snijdt de meloen der wereld
Met 't lemmet van zijn vaart uiteen;
En blinkend vallen, één voor één,
Arcadië, uw schijven open.…
Ik geef op... of niet..
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 1.337 Ik sta aan de rand van het ravijn,
nog even, dan is het voorbij de pijn.
Nog even, en dan is alles voorbij,
dan laat ik mijn hart voor altijd vrij.
Ik twijfel nog heel even,
zal ik het allemaal opgeven?
Het doet allemaal zo'n zeer,
ik kan gewoon niet meer.
Ik kan niet winnen van die pijn,
waarom moet het toch zo zijn?…