Alle inzendingen over samenleving OR religie OR overheersen

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De dominee De priester De imam Prediken voor eigen kerk Liefde lijkt ver weg Stammen strijden voor stemmen Religie, ja en amen Het leven is hard…

zachte hymnen in een wierrookgeur het orgel gaf melodisch kleur aan een intiem gebeuren de omgang en processies zijn voorbij mensen delen minder met elkaar waar de religie schraalt terug gezet op de eigen stek is het vertrouwen weg omdat ieder lijkt te gaan voor alleen de eigen plek leiders raken meer in diskrediet de door…

moe gestreden door eigen religie scheidt de ziel zich van mijn wezen construeer ik zo een soort antipathie wat menig mens zal doen vrezen blik ik in mijn eigen kathedraal zie het zwarte aan de macht beeld dan een vertekend verhaal zo draai ik mijn rondje in de nacht kom vanuit de afgrond opgestegen en dans over grijs gedraaide platen…

De vrouw begon nu van zichzelf te houden Zij had geen ruimte voor een nieuwe band Die was als zwoegen door het mulle zand Als anderen dat eens aanvaarden zouden De vrouw begon zichzelf nu zacht te strelen Liet los haar vrijwel levenslange taak Van het verzorgen, want het was nu zaak Om voor het eind haar eigen hart te helen Zij was benieuwd…

'met onmiskenbare hang naar lekkere trek kwijlde hij ongegeneerd toen zijn oog viel op de verleidelijke Bossche Bollen'... poëtischer kan ik het niet voor u maken sprak de dichter met zalvende stem terwijl hij bovenstaande tekst als opdracht in een bundeltje voor een lezer uit 's Hertogenbosch opschreef…

De vrouw begon nu van zichzelf te houden Zij had geen ruimte voor een nieuwe band Die was als zwoegen door het mulle zand Als anderen dat eens aanvaarden zouden De vrouw begon zichzelf nu zacht te strelen Liet los haar vrijwel levenslange taak Van het verzorgen, want het was nu zaak Om voor het eind haar eigen hart te helen Zij was benieuwd…

Kaas is religie. Kaas verbindt. Kaas begrijpt. Kaas troost.…

Ik ben een man, dus dat is vinkje één, Ik val, en dat is nummer twee, op vrouwen, Je kan mij enigszins als ‘wit’ beschouwen, Ik heb geleerd, daar draai ik niet omheen. En ondanks Joris Luyendijks gezeik, Voel ik me met m’n zeven vinkjes rijk.…

Een hoofddoek bij een boa moet toch kunnen Al is het dan wat minder uniform We maken het gewoon de nieuwe norm Je moet die minderheden ook wat gunnen ´t Gaat om religie en identiteit Aanbidding, kuisheid, onderworpenheid…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

met hoeveel hinkelen we niet tussen de lijnen van het leven tot we afgepeigerd in overheersende verwardheid het evenwicht niet langer weten te bewaren tussen krijtwit en zwart basalt de hel afdalen…

Laat mij verbinden dat wat ontbonden was. Laat mij bijeenbrengen, wat en wie uit elkaar gedreven waren! En laat me, ja, laat míj mijn gang gaan om mensen op aarde weer samen te laten bestaan ... èn gaan!…

Ongerept en onbetreden krijgt de tijd iets van weleer samenlevend in het heden blijkt verdraagzaamheid soms teer…

in de samenleving wordt samen geleefd maar niet tesamen men gaat zijn eigen weg omheen de medemens die dwars of tegen ligt…

ongerept en onbetreden krijgt de tijd iets van weleer samenlevend in het heden blijkt verdraagzaamheid soms teer…

ongerept en onbetreden krijgt de tijd iets van weleer samenlevend in het heden blijkt verdraagzaamheid soms teer…

De samenleving vol wedijver mag kijken naar het bijenvolk, waar taken zonder morren, in vrede worden verdeeld.…

de wrijving in de samenleving zorgt ervoor dat het begrip over verduurzamen langzaamaan wordt geüpdatet tot een een vorm van verzuur samen...…

Pijn overheerst, Neemt de overhand Pijn eet je van binnen op. Pijn maakt je onbeheerst, berooft je van gezond verstand. Pijn zet je leven op zijn kop Pijn die je geest beheerst Je energie helemaal opbrandt Pijn zet je normale leven stop…

Zonder aanwezigheid, Alles overheersen M'n hele leven overhoop. Zonder sleutel, Toch binnenkomen Is hoe je bij me binnensloop. Zonder praten, Toch vertellen Jouw ziel vertelt me zoveel meer. Zonder kijken, Alles zien Ik lees je ogen keer op keer. Zonder aanraken, Mij beroeren Alleen de gedachte maakt me gek.…

Moeder, languit in een poel van grenadine liggende te dromen van iets heel erg liefs uit het interbellum moest wel uit haar loopholes komen Prompt zag je ze buiten lopen, grienende verdiendieren die nog moesten afleren te overleven Met de militaire tak van meditatie leerde moeder ons ze allemaal te slopen Ook moesten wij het tuig postuum…

stilte is geen kunst als zij het podium eist voor enkel monologen de schaduw mist van in het volle licht gespeelde dialogen applaus ontbreekt de heerser op de planken in zijn megalomane janken stilte wordt tot kunst verheven als de mens vertrouwen aan zijn medemens kan geven…

Warm water als zacht dons Praat je over later kring in het water plons de religie zeikt over de enige waarheid die niet rijmt klaarover breng mij Veilig nergens heen…

Als ik eens op een dag wakker word en niet terugdenk aan de laatste tijd dan zie ik een toekomst voor me liggen, een toekomst die ik wil m'n leven in rustig vaarwater en stil mooie en leuke gedachten die overheersen overheersen over de angst m'n leven in eigen handen, mijn vangst Dan word ik wakker uit mijn droom ik rek me uit, lekker loom…

M’n schoonzusje zegt Ik vind het niet leuk als jullie grapjes maken over de aangetrouwden Och, da’s toch niet erg! We doen dat al jaren! Ja, dat weet ik en ik vind het al jaren niet leuk Oke, misschien moeten we dat dan maar niet meer doen Dank je, het is fijn als iemand rekening met me houdt De stadbewoners zeggen We vinden het…

Ons Carillon stalkt mijn geheugen door herkenning en pingelt elk uur zeurend door mijn buurt. Na een kwartier nog dreunt het na: herinneringen. Verstoren oscillatoren mijn ritme; mijn droom van synthesizerpop met Berlin.…

Je hoort de glashuid die ons scheidt vaak rinkelen. – Weer een uitbraak.…

"Dat is van belang voor anderen en heeft ook te maken met je verantwoordelijk weten voor de samenleving", zegt Balkenende… (Bron: RTL Nieuws)…