Alle inzendingen over schiep

Hier schiep Hijzelf altaar en tempelkoren, Nog door geen tred van 's mensen voet ontwijd; Hier doet Hij zich in 't raat'lend onweêr horen... En rollend roept Zijn donder: Majesteit!…

Zonde jegens de Schepper, die kruipend gedierte schiep, en zag dat het goed was. Dieren ongedierte noemen is laster. Laster jegens Darwin, want ondieren zijn evolutiekampioenen. Superdieren, die slimmer zijn dan wij. Dieren ongedierte noemen is onkunde. Kennis leidt mensen naar respect. Voor de Schepper. Voor Charles Darwin.…

Mijn vader die de aarde schiep Met mens, dier en elf Zeeen van onmetelijk diep Mineralen die men delft Een kind die om zijn moeder riep De zon die de dagen telt De 37 jaren die ik sliep Als een muisje in het veld Zij die mij wakker heeft gepiept Maakte mij een ware held Met woorden als een oude iep Over maan en sterren verteld En sinds ik…

vormloos klei zo sprak jij al met mij ik mocht er zijn je handen kneedde mij het voelde fijn je wilde niet teveel van mij pakken anders zou het te zwaar worden ik totaal inzakken te weinig wist je uit ervaring zou ook niet bevallen er zouden gaten in mij vallen dan blijf ik een mislukt hoopje toekomstig koopje zo schiep…

je haar en licht het op in warme tinten het lang gevlochten in een staart opgebonden met zeeblauwe linten ogen raken aan mijn strand je hand vrijt branding langs het zand lippen nodigen me uit je mond is lente en je stem zingt het hoogzomerse geluid ik duik in oceanendiep laat me in jou verdrinken jij bent de Eva die God schiep…

Zo schiep ik als vanzelf in jouw bestaan besef van levenswater en van dodenakker. Toen was mijn scheppingsnacht voorbij en werd ik wakker.…

bijna fluisterend hoorde ik zacht stilte spreken een vreemde stem die ik toch ergens uit verleden kende hij intoneerde met bekende klank dat schiep een band ik voelde hoe hij mijn herinneringen vluchtig passeerde probeerde de echte waarheden zonder franjes te etaleren ik wist het zwarte gat dat ik altijd verborgen had…

Onverschrokken met tomeloze energie stond zij de allerarmsten bij daar waar regeringsleiders faalden maar mededogen bergen verzette schiep zij een weinig hemel op deze onrechtvaardige aarde en als een rots in de branding weerstond zij menig gemis.…

Schoenen Plotseling merkte hij dat hij naast zijn schoenen liep: dat zijn stap nieuwe werelden schiep. Ineens merkte hij dat zijn gehoor doordrong door de dikste muur, werd het verheven tot tweede natuur. Plotseling stond hij op een berg, werd daarvoor rijkelijk beloond; door de critici weer weggehoond.…

Zee te zien als kind zee te zien Het schuim van branding van schelpen zilte smaak Eb en vloed vloed en eb dat zich als vastgrijpt Aan nat zand wij schepten wij schiepen Zandkastelen met onze handen, schep en emmer Wij zagen een zwemmer,dood drijven tegen het basalt De zee neemt en geeft het zout aan m'n bestaan.…

gedachten opmerkzaamheid scherpt aan heel de schepping openbaart zich als door kinderogen in alledaagse dingen schuilt iets uitzonderlijks elk voorwerp nodigt uit ontmoetingen herleven belevenissen spreken gevormd, geschaafd, herlezen heel je wezen bestaat uit een gedicht hart en ziel staan open elke vezel is gericht op Hem die schiep…

nu een vorstelijke kraag berijpte bomen fluisteren nog zachter temidden van de wintervacht zit ik als een vorstin op de beklede bank het wit steekt schitterend af tegen mijn zwarte jas vogels zingen zuiver van opstanding en leven hun teksten staan in veelvoud op zerken geschreven ik voel me in een heerlijk licht door Wie mij schiep…

In de stilte van mijn slaapvertrek met Wie ons schiep in diep gesprek noem ik jouw naam Hij kent je en weet als geen ander wat je hebt Niets hoef ik uit te leggen alleen je naam en alles is gezegd.…

Haastig en diep gelukkig schiep Mozart zijn kleine nachtmuziek. ------------------------------ uit: Eiland der Ziel (1939)…

ik hoorde je neuriën terwijl je handen op een zachte manier orde schiepen in de chaos die huishouden heet in aangename rust herkreeg de kamer de stilering zoals ooit bedoeld met brede lach openden gordijnen de herboren inkijk ook wij waren meubilair en hoorden al zo lang tot de inrichting dat afwezigheid heel ongemakkelijk…

Het is het lied van Hem die alles schiep, die Zélf de melodieën heeft geschreven; aan duizenden accoorden heeft gegeven, die ook in mij dat lied tot leven riep. Maar het is zo mooi, dat het me soms verwart, onuitspreekbaar voor gewone mensenwoorden.…

na die nacht waren de sterren veranderd evenals de zon de maan en de planeten jij schiep het tomeloze zweven naar een ster achter een ster het gieten van licht verdampen van waterstof wolken van methaan waar doorheen het heden trager reist in dichtheid bijna stolt zich om massa stulpt gewicht heeft als regen in zwarte gaten valt…

Geen goudkleurige akkers met bloemgele korenaren maar diepgebogen spijt toen ’t spreken mij nog toebehoorde in talen wereldwijds het gezucht van falende duinen en ’t zicht dat gelauwerd en tijdloos de afstanden schiep werpt nu stroken nevels met aan de randen het stoffige vluchtend zand zelfs het water krijt strepen aan de horizon en…

Schiepen wij ons eigen brein? Pompen we ons eigen bloed? Ons rest slechts bewustzijn, en slechts een beetje doen. Wat eten en wat drinken. Enig organiseren. Niet teveel. Bewustzijn van schoonheid. Scheppen van wonderen en liefde. Van vertrouwen en van vriendschap. Dat is het hart van levenskunsten. Brandpunt van menselijk willen.…

ik was erbij toen hij de wereld schiep ik heb me er niet in verdiept of hij er eerder was dan wij hij stak de zon aan tussen maan en sterren ik schrok en zocht vergetelheid licht wilde mij kwijt ik donker in de liefde hang zwaar aan stil verdriet een lichte zijde heb ik niet wel zorgen over morgen duister heeft mijn licht…

zwemmen geen bodem die je daarin ziet haar doel is al zuigend jouw levenslust te remmen je verdrinken in verdriet Zoek liever die kleinere fijnere poelen die heldere koele klare ze zijn niet zo bodemloos diep zij zijn de juiste de werkelijk ware die het opperbest met ons bedoelen hun lichtheid is het die de diepte van onze levenslust ooit schiep…

de zieren en Hij schiep 't Heelal, Hij schiep de afgrond dezer wilde ziele.…

Bekend is dat god de wereld schiep behalve Nederland, dat deden ze zelf, zonder hun ingrijpen was Holland een zandbank in de Noordzee We polderen zee en meer in tot land bouwen steden op de oude bodem en uit heimwee naar 't verdwenen water graven we in de bodem weer een meer Men fluistert dat door eeuwen spelen met wind, zand en water,…

God schiep de wereld in zes dagen tenminste dat wordt ons verteld als Hij dat echt zo heeft gedaan Moeten wij ook ons steentje bijdragen. Laat dan ook voor het nageslacht nog wat van deze wereld over geef ruimte aan al wat leeft dan heeft Hij het niet voor niks bedacht.…

ik zag haar ogen lachen zij schoof gekleurde delen in elkaar zonder dat zij vloekten verbazingwekkend snel vouwde en boog zij uiteinden tot hoeken in een vrijwel leeg heelal schiep vormen zonder dissonanten in harmonie naar alle kanten met als enige leidraad het spectrum van aard na alles en de zevende dag had zij het gehad…

Een dag eenzaam Leerzaam op een bank Tekenend een Maria in de oksel van een boom Sloom Kwam een vrouw alleen Wandelend Rondkijkend En ik wees haar Niet naar de drie beeldjes Maar naar de boom met het Mariabeeldje En wat schiep mijn verbeelding Alleen al in haar kracht.. Haar faith...…

wij dronken van de jonge dagen en schiepen ons een beeldentuin met kindervoetjes, groen gazon nooit gedacht, verwacht altijd geloofd in wat je zei mijn liefste land ben jij dit land waar hevig werd gestreden verloor tenslotte haar juwelen aan het onvermijdelijk zwaard de laatste slag kwam loodgrijs aan in holle woorden, volle vaart…

Lief ik het hart van een fantoom die mijn hemel schiep? Wie was jij, mijn lief naast wie ik sliep? Drapeer jouw lover als een schijn op beide slapen waartussen ik mij heb verliefd Geef mij de tijd om te ontwaken Heeft jouw beeld mij nu verlaten? Dan -lieverd- wees één met mij en wordt opnieuw mijn hartendief...…

kikkerdiep het Groningse woord dat meer bekoort dan Pagediep het hoogveen schiep in het huidige Pagedal bij Stadskanaal dat riviertje, het liep langs Ter Marse, Veenhuizen om onder Onstwedde uit te monden in de Mussel Aa we ontgonnen het weg maar vanaf de N366 is het riviertje hersteld geen spectaculaire meanders bochten, moeras het…

kabbelend wiegt oerkracht imposant Weids ongrijpbaar en sprankelend helend laat ze genereus alles komen en gaan Daag haar uit en je zal zweten Met haar meedeinen is zweven Als moeder der creatieve destructie stuurde ze haar kroost op de dool Ze trokken zich op aan het land Bouwden vele nieuwe thuizen Jonglerend met de steen der wijzen schiep…