Netgedichten

netgedicht (nr. 32.708):

Koperen haan

wij dronken van de jonge dagen
en schiepen ons een beeldentuin
met kindervoetjes, groen gazon

nooit gedacht, verwacht
altijd geloofd in wat je zei
mijn liefste land ben jij

dit land waar hevig werd gestreden
verloor tenslotte haar juwelen
aan het onvermijdelijk zwaard

de laatste slag kwam loodgrijs aan
in holle woorden, volle vaart
jij wilde vrij

liefde bleek een koperen haan