Alle inzendingen over spreeuwen op zoek naar een slaapplaats

Afscheid nemen bestaat niet En toch kunnen wij samen nooit meer lachen Ik kon het niet geloven Zo vredig als je daar lag Mooie en minder mooie herinneringen werden uitgesproken Jou lievelingsmuziek bracht me tranen In gedachten hield ik je stevig vast Terwijl ik een witte roos naast je neer legde Met tegenzin sloot ik je laatste slaapplaats…

vandaag de storm die omver blaast wat op zijn weg komt mijn mond een smalle streep jouw verre verwaaide glimlach vannacht de stille dans van een spreeuw vloeiend boven de woestijn ik leg het harnas af je glimlacht me dichterbij…

Uit de gesloten crèche van Pieterburen Zijn onlangs een stel zeehonden ontvlucht Die Lenies harteloze stalen tucht Daarginds niet langer meer konden verduren. Dat weet ik omdat ik thuis in mijn bad Een dag of wat twee onderduikers had.…

Als een musje bij de spreeuwen, Zo maakte jij mij blij. Je was al blij met kleine dingen, Je was al blij met zonneschijn, Je was altijd zo tevreden. Wat was voor jou het leven fijn.…

heethoofdige lui hakketakkend in een bos vol dwarsbomen…

hoe teder schoon het oogt geschonken als impressie zachte winter zonder sneeuw zicht van lente jong beoogd als ik zo tussendoor dan waarneem dat een spreeuw gedreven baddert in de vijver al rondom een koolmees hipt of het fluiten wil 'wil het wel eens uitproberen' zenuwachtig twijfelt in haar ijver…

Was ik een rijpe bes, dan werd ik liever opgegeten Dan neer te vallen op een pleintje, straat of stenen graf Waar ik word opgeveegd en in de groene bak gesmeten Terwijl mijn pit door spreeuw of lijster weer wordt uitgescheten Dus mekker niet, want van die birdshit hangt mijn leven af…

ik denk aan de spreeuw van de voorgaande lente de dwarrelende veertjes zonder houvast in onbevangen licht aan het fraai gevlekte verenpak van die verzwakte roerloze vogel aan de ragfijne botjes de laatste pluimpjes een afscheid in slow motion ik voelde me in de voorgaande lente bekeken door de loerende dood…

Hand in hand door de stad Gloeiende harten lichten op Muziek vult onze oren Kermislawaai en bonte kleuren Je hand warm in de mijne Zoete geuren van een kraam Oranje kleuren in de avond Ik kijk je aan - geluksgevoel Slenteren naar onze slaapplaats Geroezemoes van feestgedruis Ons eigen feest gaat nu beginnen Ik voel je handen op mijn huid…

hij misschien net zo gek geworden als al die vreemde kinderwensen of liep hij door verlaten straten in plaats van over eenzaam zand had hij niet zijn persoonlijk geloof ver verwijdert van de kerk was hij misschien door zichzelf in eenzaamheid en armoede vergeten ontving hij aalmoezen van een moreel verwaarloosde staat of had hij geen slaapplaats…

het druilt in de stad somber en alles is nat Op de kille vlakte van plas en steen hippen een kraai en duif rond een oliebol omzichtig gepik van deze twee en hoopvol dansen twee spreeuwen eromheen even sta ik stil en aanschouw het tafereel dan ga ik mijn weg als evenzoveel…

ik taalde niet naar talen van sprokkelhout of spreeuw moest het spreken weer van ver halen van voor deze eeuw het lukte na poetsen groene lagen onzorgvuldigheid verdwenen het koper kwam te voorschijn onder de humus van het dagelijks gebruik lagen woorden van niet ouder dan vier jaarringen verbaasd te blinken…

Als de laatste vogelzang de stilte van een slaapplaats heeft gevonden schittert de vroege Arcturus als vaste berenhoeder. De eerste silhouetten van onvolgbare wentelende vleermuizen in hun scheervluchten dollend met de hen toegemeten korte duisternis. Sint Jan, stille woestijnloper kracht van innerlijk vuur ik heb u lief.…

De kaaspakhuizen barsten uit hun voegen Mobetie is niet meer bij Sylvie Meis De koemelk heeft een veel te lage prijs Die reis naar Franrijk was ook geen genoegen Maar toch....in Geldrop gaat geen diender staken Ze moeten eerst een rattenslang afmaken…

het vergezicht was niet slechts voor mijn ogen een regen boog zich vloeiend voor de zon de spreeuwen lintten sluiers langs de hemel en zweefden zoals ik geen leven kon de wolken dreven weg in paarse tinten en achter hen azuurde firmament de hemelwind verlichtte avonduren en stilden dichters eeuwig dit moment…

rode bladeren uit de bevroren nevel een gevallen mes je gaat door die deur maar je verlaat me nooit meer praat in mijn dromen let op problemen als dit foutbericht verschijnt sluit het programma het stille water en de dode bladeren luidkeels barbara met een zwerm spreeuwen een koor van vrouwenkelen in oud hollands groen…

Verlaten gedachten dolen rond in een uithoek van dit hart. Probeer te grijpen, te begrijpen deze vormen, dit ik. Ooit een naam gefluisterd nergens een luisterend oor. Probeer te vangen, op te vangen wie ik ben, waar ik hoor Handen leiden tot gesloten deuren lange gangen, blinde ramen. Probeer te lopen, te ontlopen die wanhoop, hun gedachten…

Ik wou dat ik kon komen bij bomen die zacht dromen op de adem van mijn ogen en daar waar ik zou mogen zou ik langs bladeren stromen Ik wou dat ik kon vluchten naar zelf gedachte luchten waar nog mensen leven die door hun denken zweven door zacht een woord te zuchten Nu moet ik alles vinden in het land van helse winden en mensen die…

Ik wil iets duidelijk maken Vertellen wat me dwarszit Maar ik mis de woordenschat Waar het juiste gevoel in zit Ik draai om de waarheid heen De weg ernaar toe vind ik niet Ik probeer het te zingen Maar ik mis de muziek in het lied In mijn hoofd is het glashelder Duidelijker dan ik kan omschrijven Want wanneer ik het probeer Lijkt alles…

Ik zoek mezelf, moet mijn eigen pad zien te vinden nou, Ik zoek mezelf, laat me wennen aan een wereld zonder jou. Ontdek zelf, de wereld om ons heen, Ontdek zelf, wij zijn niet iedereen...!!!…

Tuimelend door velden en bossen ga ik op zoek naar de lente. Maar ik blijf aan tranen gekleefd en daal neer op de wangen van een kind. Ik ben als een vlinder. Fladderend tussen bloemen en struiken ga ik op zoek naar de zomer. Maar ik sterf voor de dag om is en zijg neer in de haren van een kind. Ik ben als een roos.…

Het kwijt zijn van dingen is een grootse vorm van zelfhaat. Hoe hard alle andere dingen ook roepen: 'Maar wij zijn er toch?', je zoekt en zoekt, steeds kleiner, steeds dieper begraven onder wat je vond, terwijl het buiten langzaam donker wordt. ------------------------------------------- uit: 'Het ging over rozen', 2002…

Maar hoe ik ook zoek, Ik vind niet eens een schim. Hoor enkel de stem van mijn geweten Die me het zwijgen oplegt, mijn verdere leven. Loop weer terug, en ik merk, Dat er weer een stukje in mij sterft. Ik lijk wel verdoofd, Want ik had niet eens in de gaten, Dat de regen zich mengde met mijn tranen.…

voor een ogenblik raakte ik zoek in het licht van jouw ogen ik keek en verkeek in jouw gevoelen jij wees me echter het donker en ik begreep de schaduw die weerspiegelde in mijn geloven zo verdwenen jaren van strelende woorden en teder voelen ik ben mezelf door de tijd verloren maar misschien kom ik mezelf wel tegemoet en…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien.…

zoek mij niet voel mij zo maar heel even raak mij aan beweeg mij proef mij voel mijn warmte zo maar heel even raak ik je aan heel even voel mij maar zoek mij niet .....…

Ik zoek al zwevend van hoek naar hoek zoek al zondigend en jij hoort mijn gevloek verontrust houd ik mij vast angsten steeds niet geblust wat wordt er dit maal afgelast de wind blaast mij haast bewusteloos Het vaste onder jou voeten is drijfzand bij mij ik zal het beslist beboeten dat eeuwige verlangen naar een tegenpartij…

Ik duik met mijn blik in de jouwe maar zie de bodem niet Ik reik naar je met open armen maar voel je niet Ik hou van je met alles wat ik ben maar ben eenzaam Ik zoek je overal altijd voor eeuwig maar vind je niet en zal je nooit vinden Zolang jij niet van me houdt.…

Ik had mijn contactlens verloren, net voor de moskee en zoeken met vertroebelde ogen, dat valt echt niet mee. Toen hoorde ik een kuchje, naast me stond een oude Marokkaan. Hij hielp me recht en samen zijn we de moskee binnengegaan.…

De sint kwam laatst in Oostzaan zonder zijn schimmeltje aan. Iedereen zocht zich naar, maar het paard was zowaar naar de koersen in Duindigt gegaan.…