Alle inzendingen over sterkte

soms voel je je als een vlinder soms als een rups in een cocon soms voel je je als een leeuw die alles overwon soms voel je je als een haasje bang afwachtend voor wat er komen gaat maar dit alles hoort bij het leven en leven is toch waar het om gaat…

Waar vind je troost als jij een slechte boodschap krijgt... waar zoek je hulp, als jij jouw problemen nu verzwijgt...? Waar is die hand, die jij zo nodig hebt, en waar is die vriend, als jij naar de apotheek moet met je recept? Wie droogt er nu je tranen, als jij die lopen laat... waar zijn alle mensen gebleven die jou helpen, adequaat…

Alle angsten die tellen in het leven komen langs zoals het klokje tikt maar zijn van nature ondergeschikt in de glans van vreugde verweven Alle pijnen kunnen je niet deren elke traan glinstert als een juweel en God wat zijn het er veel die de waarde van bezieling leren Onmacht word omgezet in wil en wens kritiek heeft nooit echt kunnen…

De Here is uw Herder en uw Hoeder, waakt over u zonder oponthoud... Als u onder het mes gaat lieve moeder, weet ik dat u op Hem vertrouwt... wat een beproeving lieve mama wat een vrees'lijk zware strijd dat u dit nog mee moet maken en dat u nu zo heel erg lijdt... Nog twee zware nachten wachten zes nachten geen oog dicht gedaan…

Jij weet het wel, je weet het allang! Je kunt het nog niet vertellen. Je bent onzeker, en ook bang... Daarom blijf je jezelf maar kwellen... Je bent "anders", ze begrijpen het niet Maar, je kunt het niet blijven uitstellen Je wacht, op het juiste moment, en denkt, Dat ze zich jouw " anders zijn," geheel niet voor kunnen stellen... Ondanks…

Ik houd mijn armen wijd geopend zodat je er in schuilen kunt het leven maakte je zo moe sluit je zware ogen.. toe.. het rusten is je zo gegund Laat de aarde rondjes draaien slaap het tollen uit je hoofd morgen is te vroeg voor zorgen het zonlicht lijkt voor jou gedoofd maar zal opnieuw zijn stralen zaaien Ik weet het wel, het is nu…

Alle bloesem geeft geen vruchten al het water lest geen dorst al het denken maakt niet wijzer al het vechten geeft geen vrede al het bidden geeft wel kracht.…

Dag mensje, Al ken ik je niet Weet niets van wat er speelt in je hoofd. Het is mogelijk een wirwar in je denken Zoekend naar een evenwicht Zwevend gevoel: tussen zalig en gebroken Dan zeg je, mensje : ”waarom?”. Nu pijn, dan weer vreugd Soms echt euforie Van een dip tot diep dal Tot diep in een kloof, e en gevoel dat er nooit mocht zijn…

De morgen plooit zo moeilijk open. Niet dat de zon niet begint, de schaduwen geven weer diepte tussen de blaren en van grauw worden de papavers rood. Niet aan het licht, niet aan de verre geluiden, niet aan het zwijgen van de vogels. Gelijk altijd is alles hier aanwezig in al zijn gemis, de schuld van gebreken, van ongekende afwezigheden…

Ik houd niet van haar Hekel haar geur Glad gezegd Okselfris is mijn odeur Heb hier oud nieuws vergaard Het mes heeft niet gespaard Sneed van twee zijden Ik laat u niet langer lijden. Ik scheer mij weg Verlaat u met heg noch steg.…

Neen, mij krijgt u er niet onder. Ook zult u mij niet breken, wat u probeert met al dat gedonder. Ik ben sterk, dat is wel gebleken. Rampspoed zaaiend met duivelse precisie. Het zal niet gelukken, Uwe addergebroed! Want humor en lach is mijn divisie En ik krijg liefde in overvloed Staande blijf ik met hernieuwde kracht Geen honende uitdaging…

Ik wil mijn armen om je heen mijn kloppend hart tegen het jouwe je dan vertellen dat ik je mis met je wil huilen om wat er is jouw tranen door de mijne voelen als angst en hoop ons overspoelen er samen met jou aan beginnen aan onze angst heel diep van binnen…

ik schrijf met wit en kleur het donker licht wimpel met het blad een waaier als levenskoord omspannen weeft het web een toverwoord en huilt meerstemmig in de nacht waar haar tranen samenkomen in een kinderlach gebundeld…

Het is winter en zomer geweest, zachte dagen die met uitgestrekte hand ons offers brachten. Wij zaten eromheen en proefden de wijn, de kaas, het brood, de kruiden. Warmrood de vruchten en vreugden, de jubel van lief en geliefde, de triomf van bekrachtiging, kinderen, onze kinderen, mensen een stap verder dan wij. Het is oorlog en vrede geweest…

Lijd getroost; want ik zal klaren, Eer uw tranen zijn vervuld, Tot de lach die al uw jaren In zijn éne luister hult. Laat door venstren van uw ogen Open steeds in lach of leed, Tot mij binnen dit bewogen Licht van God, dat leven heet: Als de zon de morgenregen In de middag achterhaalt, Tot de wereld allerwegen…

Ga door, vecht! Wie je liefhad heeft je toch allang verlaten. Wat je zeggen wilde, is gezegd. Laat anderen maar praten. Ga door, geloof! Nu wat je vasthield wankelt, bleek wie je vertrouwde doof, liefde anders dan het leek. Ga door, weet! Dat je staan zult na vandaag. Hoop... vertrouw, jezelf als je nooit deed, en zoals ik jou.…

omzichtig zet ik een kroon van scherven op en lijk bestand vlij me bloot in de vijzel het stampt en draait met stoten met open ogen maakt het onzichtbare krassen als het schrijnt en sijpelt dan pas diggelen; bijeenvegen; hard worden; zacht zijn…

Zij heeft zo’n lief gezicht, zo’n slanke taille, zulk ragfijn haar, en borstjes nog zo pril. ‘k Ben vijftien jaar, en wat ik van haar wil staat op mijn hoofd in hormonale braille.…

Een kaars licht op vonkt hoop in donkere kamers die zwijgend vertranen Een kaars licht op schenkt opnieuw vertrouwen in sombere tijden dragend Een kaars licht op evenals de glimlach die opnieuw ontwaakt…

Kijk niet achterom, maar kijk naar de dag van morgen, Want in elke nieuwe dag, ligt nieuwe hoop verborgen. Al lijkt de toekomst zo onzeker, maakt het soms een beetje bang. Heb vertrouwen en blijf geloven, dan zal de zon weer schijnen, een leven lang.…

Ik heb in de put gezeten en in een heel diep dal Ik heb ervan geweten maar ik wist het al In putten en in dalen heb je weinig licht Er valt ook niets te halen ze ontnemen je het zicht Zo zoek ik iets hogerop je het kan het beter overzien Kijk gewoon vanaf de top daar schijnt meer licht misschien Ga je hoog aan die top staan dan kun…

Buig voor gezond verstand, aanvaard geleden verlies. Overwinnen is mooi, waarheid wat ik verkies. Afscheid van koppigheid, die eigenschap toegeven. Ik hoop met heel mijn hart dat ik dat ooit nog mag beleven...…

Als straks de bomen weer gaan bloeien en er twijgen komen aan de stam dan bloeit er hoop in menig hart gekweld door smart die plotseling kwam Dan durft men weer te denken aan de tijd die komt en aan het leven dat soms zo onberekenbaar en vreemd wreed neemt Maar ook kan schenken en kan geven…

Van de hoogste top kwam ik gevlogen door de blauwe lucht gegleden In mijn euforie tot duikvlucht bewogen raakte ik de grond mijn lichaam bijna gebroken Het dal glooit omhoog en reikt tot in de bergen weer strijk ik mijn vleugels glad om hemelwaarts te stijgen…

Een knuffel is zo fijn een knuffel voelt zo goed een knuffel omdat het mag en niet omdat het moet Een knuffel geeft je warmte van twee armen om je heen even met z'n tweetjes even niet alleen Een knuffel kost helemaal niets Ja, een minuutje van je tijd maar het geeft je zoveel kracht om weer door te gaan in de strijd.…

In vrijheid ongebonden leg ik mijn harnas neer verzorg mijn diepe wonden verzacht mijn harten zeer emoties laaien op gestreden in de tijd gedreven tot de top van een geleden strijd warmte wordt gegeven nieuwe tijden breken aan laat ons weer gaan leven met de zon in ons bestaan…

Het leven is geven, het leven is nemen het leven is geluk, en ook problemen. Het leven is lachen, het leven is huilen, het leven is hobbels, het leven is kuilen. Het leven is blijdschap, het leven is verdriet. Hoe iemands leven is, dat zie je meestal niet.…

Wanneer ik de hoornen zie lichten over de barricades van je leven sluit ik mijn ogen en zie je stille tranen van binnen Wanneer ik de witte vachten voel langsstrijken onder mijn handen en de eenhoornigen mijn ogen vertederen wens ik je alle sterkte toe Wanneer ik in hun ogen kijk, eenhoornen van de nacht, schitteren zij nog mooier dan…

er lag iets op levers te drijven, gevuld tot overvol aan het gezond verstand met ons harlekijnen gelach spraken wij af bij het driemutsenpunt van humor, ernst en ironie betaalden goedgeluimd het gelag, als symbolische payage om de onbewaakte grens: een mensenleven over te steken het leverbootje zonk meteen, wij zetten onze jokers…

ik lig alweer met mijn tanden op straat, maar het geeft niet want ik geef niet op te geven om omdat dat nou eenmaal in mijn natuur ligt ik sta op, stof af koop nieuwe en ga door zo gaat dat, ik kan niet anders ergens is dat voor mij beslist…