logeerbed
Ik houd
mijn armen wijd geopend
zodat je er in schuilen kunt
het leven maakte je zo moe
sluit je zware ogen.. toe..
het rusten is je zo gegund
Laat de aarde rondjes draaien
slaap het tollen uit je hoofd
morgen is te vroeg voor zorgen
het zonlicht lijkt voor jou gedoofd
maar zal opnieuw zijn stralen zaaien
Ik weet het wel, het is nu nacht
toch….,als de ochtend is geboren
zal jij je baden in haar gloren
en opstaan om gesterkt te gaan
naar de vloedlijn aan jouw kust
mits je even in mijn armen rust
planet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: sterkte
zorgen 2.0 met 18 stemmen 
7.478
7.478
Geef je reactie op deze inzending:
ik denk dat je groot gelijk hebt.
de laatste regel moet eigenlij apart staan.
dank je voor je reactie:-)
sacra
Ik voel mee met dit gedicht
en voel wat onrust met uw strofes.
Drie maal vijf plus één regel
zou ook kunnen?
Goed gedicht van je!