Netgedichten

netgedicht (nr. 4.511):

Zoonsopkomst

In het westen dooft het oude licht
kleurt de aarde met gouden gloed
als haar gebed in wees gegroet
dan doet zij traag haar ogen dicht

de stilte daalt in fluweel gekleed
met kalme weidse vleugelslagen
die de slapende ten ruste dragen
wiens adem in het duister gleed

met glanzende blik kijk ik geboeid
naar het mooie wonder der natuur
terwijl ik mijmer in ‘t nachtelijk uur
over nieuw leven dat in mij groeit