15167 resultaten.
Ademnood
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen
1.607 Ik kwam in ademnood
door de ontroering
toen je wegging
naar de dood
wist ik dat sterven
rust zou brengen
maar toen je weg was
werd de nood te groot
moest ik even naar adem happen
zo snakte ik naar jouw bestaan.…
Luguber
snelsonnet
4.0 met 9 stemmen
502 De sterftekans is relatief vrij groot,
En heus, voor sterven ben ik als de dood.…
Lofzang bij een leeg graf.
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
102 Ze hebben Hem gelegd,
in de duistere rotsholte
waar de dood woont.
De steen van sterven
werd weg gewenteld;
het linnen opgedoekt.
Door zijn verrijzenis
is Hij ons voorgegaan.
Dit is mijn belijdenis
Hij is waarlijk opgestaan!
Zalig Pasen!…
spelbreker
netgedicht
5.0 met 15 stemmen
1.170 de dood is een spelbreker
die vreet aan zekerheden
niemand die er raad mee weet
zelfs de wetenschap niet
zwijgend vergeet men
en schuift het ver van ons bedje
maar als het komt brengt
het een onmenselijke scheiding
maar het stelt mij wel een vraag
is dit het einde of niet
want als de dood het einde zou zijn
zou mijn sterven het karakter…
Leven en dood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
665 Voor 't einde ben ik geenszins bang:
ik maak me om de dood niet druk.
Die kan voor mij geen pret bederven.
Onsterflijk zal de dood me maken,
als al m'n lichaamsfuncties staken,
want na m'n dood kan 'k niet meer sterven.
Dan ben ik dood en dat is dat.…
ik werp een steen in het heelal
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
222 de sterren te doden…
De Dood
gedicht
3.0 met 120 stemmen
44.533 En voor hij ging, gaf hij me nog een klein portretje…
‘Ik weet niet, of je ’t al vergeten was,
het komt misschien nog wel te pas
voor als je eens niet meer zou willen
sterven,
maar wat let je?’
zei de Dood…
de dood
hartenkreet
0.0 met 6 stemmen
742 Op elke straathoek loert de dood,
de dood als messentrekker,
de dood als vijand van het leven,
de dood die mij met benzine overgiet,
de dood als vruchtbaarheid - elk kerkhof een lijmfabriek.
Verval, verloedering en tijd, dat is de dood.
Gedenk te sterven!…
Alles gaat dood.
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen
968 Sterven van verlangen,
dat is er met mij gebeurd.
Mijn ziel gevangen,
en mijn hart in 1000 stukken verscheurd.
Mijn dagen zijn geteld,
het gevecht is verloren.
Liefde die mij zo kwelt,
en pijlen die mijn hart doorboren.
Op sterven na dood,
mijn masker reeds opgezet.…
DE BUITENSTAANDER
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen
829 gaan
Medicatie
Dramakoning
Denk er nog eens over na
Na de dood is er niets
Blijf voor mij leven
Dan leef je toch voor iets…
Altijd sta Ik je nabij
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen
2.280 ook al hou je van het leven
treur niet om dood te gaan
waar de bloemen altijd bloeien
daar klop je op die dag aan
het leven gaat hier verder
Ik heb het al zo vaak gezegd
de hemel bood Ik aan op aarde
hier begint het ZIJN pas echt
heb geen angst om te sterven
treur niet om dood te gaan
zoals Ik bij je was op aarde
zo zal Ik ook hier naast…
Ik noem het geen depressie
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen
710 In ruste zijn is een soort van dood
Zonder werkelijk te sterven
Houd je op te bestaan.
In ruste zijn heeft niets met rust te maken
Het is het opgeven van een stukje leven
Een zelfgekozen dood.
In ruste zijn gaat heus ooit over
Je lacht vanzelf wel weer
Het leven tegemoet.
In ruste zijn
Is onverdraaglijke pijn
Een plekje geven.…
gedenk te sterven
netgedicht
4.0 met 21 stemmen
264 de dood is bang voor 't einde
verstomd in 'n stenen woord
zoekt ze haar weg
de hoop niet vergeten te worden
daarom zeg het voort
gedenk te sterven
gewoon zoals het hoort.…
VRIJHEID VAN LIEFDE
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen
326 Nu is er geen dood,
geen lijden en geen sterven:
ik leef en heb lief.…
Eilander
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
312 Dus nokken met je flatje in de stad
Ik val nog liever hier ter plekke dood
Dan weg te sterven als een stadsmalloot…
leven is geen langzaam sterven
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
416 zacht is de kleur
die de straat
in verrassing geeft
dat wat anderen
verwerpen is
bij jou niet dood
groeit en bloeit
in schoonheid
door verwerven
streel de kleur
proef de geur
leven is geen langzaam sterven…
Proportioneel
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen
183 Al weet ik niet wanneer ik overlijd,
Ik weiger ‘proportioneel’ te sterven.
Maar zij die in Qatar die werklui werven
Verdienen in dat opzicht een verwijt.
Die passen eerst de statistieken aan,
Waarna je ’evenredig’ dood mag gaan.…
Bang
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
220 Sprakeloos
Niet te bevatten
De controle kwijt
Wat doe je dan
Is er ergens hulp
Hoe lang wachten
Een warme blik
Medeleven vol begrip
Liefdevol word je benaderd
Ook door je buurman
Zijn dochter en zijn zoon
Maar dan weer alleen
In de woestijn van eenzaamheid
Je glijdt weg
Zinkend in drijfzand
Het geeft verdriet
Ze zien het bijna niet…
Wat is zekerheid
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
134 Er is geen zekerheid
Niets
is de enige zekerheid
die eens komen zal
Wanneer het Zijn
er niet meer is…
Als je dood bent.....
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen
2.315 Als je dood bent
kun je reizen ver in de tijd.
Als je dood bent
is een afstand maar een kleinigheid.
Als je dood bent
gooi je alle materie overboord.
Als je dood bent
is er niemand die je nog hoort.
Praten over sterven
is toch dood-gewoon,
we gaan gewoon dood
zonder veel vertoon.
Als je dood ben
dan begin je eigenlijk pas.…
Sterven
netgedicht
2.0 met 6 stemmen
1.787 Kleuren van een schoonheid
ongekend en fel
glijden langs ons geestesoog
verdwijnen in de verte
Waar een wazige horizon
hun inhoud doet vervagen
achter waaiers van licht
die het diffuse laten stralen
Zo gaan wij op weg
als we de stof verlaten
verdreven uit de dichtheid
zwevend langs heldere paden…
Voor mijn schoonmoeder
hartenkreet
3.0 met 27 stemmen
4.981 Hoe verdrietig was jouw leven,
veel verlies, weinig geluk.
Je wilde heel veel geven,
maar maakte ook veel stuk.
Het was vaak niet zo bedoeld,
een ieder weet wel hoe dat voelt.
Ik begreep je vaak wel goed,
praten over verdriet,je wist niet hoe dat moest.
Je kinderen begrepen je niet altijd,
je zei de verkeerde dingen,en had dan spijt…
nacht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
661 die hier ons wacht -
het is de leegte
en het niets,
een verder dan de
dood -
want die is slechts
een deur, die
zwaaiend openzwiept
en met een zacht
geruis weer
terug in het slot
van het leven.…
vanzelfzwijgend
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
1.317 metafoor uit het ongerijmde
woorden op een leeg blad
een niet brandend licht
majesteit der angst
onverwachte zekerheid
laatste slaapliedje
plaats ruimen voor nieuw leven
einde van het sterven…
ARS MORIENDI
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
1.790 Van de vrienden die ik heb begraven
wier geluk weigerde af te glijden,
verbaas ik, gezeten bij hun graven,
mij over hun aller angst te sterven
-een troost voor mij voor ik bezwijk;
dat doodgaan voorspoed kan bederven
geeft van mijn conclusie blijk:
waar je ook om liep te dolen
of wie je waar ook om beminde,
de kunst die sterven heet ligt…
mijn laatste stap
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen
1.925 het is de laatste regel
waarop ik loop
aan het einde wacht ik
even
dan stap ik op
naar het andere blad
met onbeschreven regels
onzichtbaar
in donker licht…
Wie ziet niet soms zich liggen in de kist (1919)
poëzie
4.0 met 15 stemmen
1.001 Wie hoort uit 't graf niet roemen, stil voldaan,
Deugden die buiten hem geen sterv'ling wist?
Wie denkt niet bij zichzelf: Wonderlijk is 't,
Dat alles dan gewoon zijn gang zal gaan,
En het heelal 't de moeite van 't bestaan
Nog waard zal vinden, als 't zijn luister mist?…
HET IS TIJD
netgedicht
3.0 met 18 stemmen
2.732 het grijze ledikant verbleekt
twee ogen turen van verleden
vragen niets dan stervend keren
van de tijd
tijd, verloochent tijd;
bedekt het gaan van ‘t leven
ontbindt verdoken onder dekens
eenzaamheid
het blanke ledikant verstijft
tien ogen turen van verlaten
zeggen niets dan lekkend staren
naar de tijd…
WILLEM
gedicht
4.0 met 94 stemmen
39.423 Hij stierf niet zo bijzonder, heel gewoon.
We maakten nog een paar mislukte grappen
waarna ik zei dat ik weer op moest stappen,
en ’s nachts om vijf uur ging de telefoon.
Hij was aan ’t einde zo ontzettend licht
nadat zijn bij elkaar gerookte kanker
hem uitgedund had, elke week wat slanker.
Maar zwaarte meet men niet aan het gewicht.
Dat…
Ogen vol ver grijs
netgedicht
2.0 met 5 stemmen
96 hij was
vandaag dichtbij
en onverhuld
geen zeis en
donkere mantel
wel ogen vol ver grijs
we hebben
elkaar toegeknikt
hangende de vraag
of het wel
schikt vandaag
of anders later
nader komend
bekenden wij waar
onze wegen scheiden
ik was een
groentje in het
eeuwenoud metier
liep voor het eerst
en hopelijk niet
het…