Alle inzendingen over vallen OR kwijtraken OR plaas

wij lopen samen in de meersen langs de grote plas meerkoeten glijden op gesmolten lood dat rimpelt van verveling of komt het door het lanterfanten van de wind het wandelpad ligt opgedroogd bladeren vallen monotoon een solitaire ekster huppelt zonder drijfveer heen en weer heesters koketteren met rode en zwarte bessen op donkergroen…

het licht van de lantaarn weerspiegelt in een plas Wind houdt zijn adem in luistert naar de regen dat een staccato ritme heeft hij kan zich echt niet beheersen zachtjes deint Wind mee zwelt aan tot de bladeren vallen dan staakt hij plots elke beweging Najaar wordt boos en vraagt: 'Wind wat doe je nou?…

Niet willen kwijtraken, maar voor altijd bewaren! Toen ik nog dacht, als een kind.…

Hier en daar een blad de afwezigheid van wind geeft alleen uitstel.…

Heel veel regen Heel veel 'Plas'…

uit water zijn we opgestaan en veelal zullen we dezelfde weg als haar af gaan van bergen zullen we aflopen uit de hemel zullen we vallen nooit eens stilstaan soms slechts eventjes in een plas je spiegelend aan de hemel waar je ooit eens was zul je de weg vervolgen die water heeft te gaan en ook de mens zal blijven stromen…

Denken over hechten is een vorm van hechten aan de woorden die cirkelen om het gevoel van vast willen houden aan het bijpassend buikgevoel gevuld met borrelende ingewanden aan alles eigenlijk wat onherroepelijk tot kwijtraken gedoemd is. Het is als een muntstuk dat pas waarde heeft als het uitgegeven wordt.…

Weer is er de koude stilte, na eindloos zwijgen opgelegd, voorbode van de poolkilte en het woordenloze gevecht, dat geen van ons twee kan winnen en tegenstreven evenmin. Geen moed opnieuw te beginnen, want boos en `wat heeft het voor zin'. De aarde warmt op, da's een feit: In de vrieskou, zonder woorden, raken wij elkaar aldus kwijt,…

Soms word ik gek van al het leven dat ik wil leven, maar dat niet past in de tijd die er is Emoties lopen me in de weg ze woekeren en vullen de tijd die er is Ik moet ze kwijtraken met liefde want met harde hand lukt het niet in de tijd die er is om mezelf open te breken en mijn aandacht te verleggen naar de zon in het leven van…

. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen zijn en onder het bijzondere belastingtarief van 6% vallen.…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

de kikkers kwaken in een plas na de regens de reiger doodstil…

Mild geroezemoes op het terras aan de plas. Een trage zomer.…

De enige val die niet voor pijn en blauwe plekken zorgt, is de val in slaap…

Wij sprongen van een hoge berg en wij doken van verroeste baggerschepen in een diepere plas naast de plas, waar ik heel diep dook en het water ijskoud werd en de stilte intens.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Geen enkele dag kan ik m'n hobby missen: ..........vissen Op deze paal zit ik stille uren in deze plas te turen nooit knijp ik m'n ogen toe... ik word 'het hengelen' nimmer beu of moe de plas.... een rustiek tafereel en ik, hoofdrolspeler.…

In een plas op straat zwemt zelfs een visje.…

Jou, ons, het kwijtraken. Alles is naakt. En kinderlijk onwetend geef ik mijn laatste adem.…

Met wat moeite toont de zon haar stralen regendruppels als parels hangen aan het gras klaar om te vallen hoe het ooit was er bestaat geen god en ook geen ras er bestaat wel water na het vallen in een plas om te verdampen ooit een dag om weer te veranderen in parels aan het gras de laatste zijn de eerste en men betrapt ons op een lach eeuwig…

duizenden spikkels zacht en koud net tranen van goud ze vallen zachtjes op mijn gezicht ze smelten en vermengen zich met tranen aan de hemel is geen plekje meer licht precies zoals ik vanbinnen ben ik voel me een slappe plas siroop en niemand houdt van me, die ik ken ik ga het liefst nu dood kon ik de uren maar terugdraaien want voor regen…

Grijsgroen de wilgen kikkerdril op de plas maïskolven overal bloemkolen het witst van al…

Je lijkt ineens zo rood vannacht zelfs onverbloemd beschaamd vannacht zo openlijk van stuk gebracht Denk je dat je vallen zal? Je schrijft op het gedroomde meer waar zand je diepste waarheid leest Verwijten spoelen monddood aan verdronken in je vloed van woorden Je telt van nul tot éénmiljard Maar welke nullen tel je dan?…

Een blad valt niet het dwarrelt zoals ook jij het is, volstrekt niet logisch omlaag te vallen zo vond je mij…

Ik val ik breek naar het dal ik smeek laat me gaan niet hier blijven een traan moeilijk te beschrijven ik val het gevoel vrij het dal dichterbij het voelt goed en raar is dit wat moet nee niet waar ik val ik zie een hand ik pak en sta weer op het land deze keer niet gelukt het wou niet meer de gedachte die rukt we proberen het…

Die me laten weten dat je me vast houdt, ik hoef niet bang te zijn om te vallen.…

de woorden zijn zacht komen geruisloos binnen en vormen, onhoorbaar de zinnen van een verhaal dat zo opnieuw kan beginnen zo dicht voel ik het om mij heen maar het is niet meer dan een mantel van liefde waaronder alles verdween gevangen in mijn dromen ben ik op nieuw alleen en woorden vallen buiten zinnen in duizend letters UIT-EEN…

gevlogen door de tijd op vleugels van spijt verwaait het leven en lijdt voor wat niet is en nooit zal zijn oneindig het geluk waarheen deze reis leidt op slechte paden verkeerde wegen de ongelijke strijd van het leven tussen de doelloze pijn en het voorbije zijn verwijdert ons van ons gevoel kom, kom dan terug en laat me voelen…