Alle inzendingen over verdriet OR pijn OR leugens

beton en met een hoofd vol veren een luid bonkend hart dat bijkans bezwijkt ga ik het toch proberen ik spreek mijzelf moed in maar ja, die schoenen ze wegen me zo zwaar toch kom ik worstelend boven en zie daar klip en klaar mijn woorden als schichten aan de wolken hangen dus zet ik mijn sluizen open een stortvloed raast over je hoofd leugens…

verandert loop je verloren in het bos van bedrog achilles hiel ontbloot samsons haar verdwenen wanneer jij die ik bemin op wie ik bouw mij helder en recht oog in oog bedriegt zoet lachend liegt willens wetens doelbewust sterk ben ik niet uit mijn lood te slaan ziekte, armoe , geweld veel kan ik aan maar deze berg is mij te steil met leugens…

De zaaier ging uit om te zaaien en hij zaaide woorden woorden, die wortel schoten geworteld in kwade aarde om daar kwaad bloed te zetten onkruidsverdelgers hielpen niet de zware zwarte leugens bleven welig tieren en kwamen met kommer en kwel , kwaadaardigheid kwam met pijn die nooit is weggegaan..…

vanzelfsprekend ben ik niet meer degene van tien jaar geleden tien jaar geleden onder de waanzin van een ander heeft van mij een vreemde vrouw gemaakt een andere moeder een andere oma zij hebben mij gebukt zien gaan zien vechten tegen leugens en pijn nu de tijd van waarheid is gekomen hoop ik dat ik die vrouw van vroeger weer…

de gek gooit kleuren stuk zoekt scherven van geluk hoort stemmen in zijn kop smijt zijn spiegelbeeld kapot speelt met schaduw verduistert licht de nacht leugens klinken sluw zijn waarheid heeft de macht hij heeft verdriet dat nooit een ander ziet omdat hij niemand kan bereiken zijn tranen kunnen niemand spijten…

met je ogen vol van pijn zag ik je staan het ergste vond ik nog dat ik dat had gedaan ik wilde je niet kwetsen ik gunde je geen pijn ik gun je best een leven ik wilde alleen verlost zijn ik wilde weg van alle leugens weg van jouw donkere hart toch kan ik het niet helpen dat ik geef om je smart ach jongen, wacht toch niet op mij ga…

Met je hoofd in de wolken Je gezicht tegen het raam Een wereld van leugens Gecreeërd uit verhalen van een bestaan Jij bent het meisje zonder waarheid Wees blind voor hun woorden Geloof in je leugens Wees open voor de wereld Jij die moet zoeken naar een bestaan Weg van die leugens weg van dat raam…

Vaker leugens Waarheden om niet ***** Tegelijkertijd is er medelijden en veel verdriet daar zij, zegt zij, veel verdriet van vroeger jaren nooit echt heel goed een plaats heeft kunnen geven **** Probleem echter is dat zij mensen tegen elkaar uitspeelt Zij doet althans erg haar best Wijze mensen prikken hier met een grote naald…

Ik kan je nog niet binnen laten heb nog geen ruimte in mijn kop die ander is blijven logeren al weten we beiden: het is op We delen vals herinneringen: jij mag deze, die’s van mij Wie had ‘t over eerlijk delen kijk, ik krijg alle dozen pijn We zijn zo vreeslijk samen samen in ons verdriet om toen en nu om wat zo gruwelijk mislukte met om…

Hou van mij Zoals ik ben Als ik mezelf niet meer ken Van mijn zijn Mijn stralen, mijn pijn Van mij Mijn verdriet Verdriet om wat is Wat was Wat nooit zal zijn Hou van mij…

Verstop je niet achter een wolk; Hoe donker deze ook kan zijn; Met leugens bereik je niets; Het doet achteraf altijd zo’n pijn. Hou je aan de afspraken; Normen en waarden in je gedachten; Wat een ander ook wilt; Leugens zijn nooit meer te verzachten.…

Met jou samen, gaat het niet Met jou samen, heb ik verdriet Met jou samen, voel ik pijn Zonder jou, is het verdriet niet minder Zonder jou, is de pijn niet weg Maar zonder jou zal dit alles een keer slijten En op een dag verdwenen zijn…

Verdriet maakt ook dat we emotioneel groeien, Om na een tijd weer op te bloeien. Verdriet maakt een strijder van een mens, want we vechten er tegen heel intens. Verdriet doet een ieder altijd pijn, Maar we weten dat er ook goede tijden zijn.…

Verdriet wie heeft het niet hoe vaak heb je dat hoe lang hoort verdriet Verdriet om iemand die er niet meer bij is iemand die er nog hoort te zijn hoe lang blijft dat gemis Verdriet allemaal vragen die er zijn niemand kan ze beantwoorden wel diegene met dezelfde pijn Verdriet je moet het ergens een plek geven voor je liefhebbenden…

Je betrapt hem op geen leugens vertrouwt hem met je ogen toe. Je had het niet verwacht ook maar aan gedacht, dat je aan de kant werd gezet. Uw hart en voornemens worden geplet. Vriendschap is licht als een veer met een punt zo hart als een speer. Je wordt doorboord met verdriet er is niemand die het ziet. Het is nu verleden tijd.…

Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Kus mijn tranen weg Fluister mij tot stilte Laat mij weer even een klein meisje zijn Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Trek me op schoot Streel mij tot rust Laat mij weer even klein meisje zijn Ik wil getroost worden Volwassen zijn doet zo’n pijn Mag ik af en toe…

je kunt de diepte van de zee niet zien ook niet de diepte van verdriet je kunt de diepte van de lucht doorzien maar die van pijn dat lukt je niet de diepte van een liefde reikt tot voorbij het heelal verdriet en pijn van uiteengaan voel je overal…

verdriet…

Het verdriet, de pijn o harte mijn zal door deze vesting nimmer meer zijn. Eens waren de poorten wijd open, maar nu door het verraad en de leugens van anderen helaas gesloten. En kunnen nu niet zomaar worden opengebroken.…

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…

Liefde...geeft pijn... pijn in je zijn... pijn maakt verdrietig hoe verklaar ik dit nietig?…

Als ik god was Dan was jij er niet Jij bezorgt pijn En zaait verdriet Als ik god was Was jij er niet Als ik toveren kon Dan herschiep ik jou Van strenge winter In zachte lente In dampende warmte In plaats van die kille kou Al was ik god En jij er niet was Dan nog die pijn En het verdriet Jou ijzige kou Klinkt door In het oneindige…

en zij alleen maar verdrietige tijd aan jou verspilde. en dat ik gelukkig met jou kon zijn. maar de leugens die ze steeds verspreidde. deden mij het allermeest pijn ! dat was de weg die naar het tranendal leidde nu 2 jaar samen in ons bestaan. lief en leed gedeeld.... oude wonden geheeld. maar voor de rest van ons leven....…

Ongeloof, verbijstering, verdriet, welke emotie eigenlijk niet? Waarom? Pijn, ongelofelijke pijn waarom, waarom moet dit zo zijn? Ongeloof verbijstering verdriet het enige wat er zeker niet komen zal is, jij. Ons ongeboren kind, 36 weken is overleden in mijn buik verbijstering, verdriet want: mijn geliefde baby komt er niet.…

Een traan een zoute traan van verdriet rolt over een wang Ook zonder de traan is het aanwezige verdriet voelbaar Het verdriet in de ogen Het verdriet in het hart Zelfs in een lach hoor je verdriet en de pijn is voelbaar Zelfs de niet gewonden zijn gewond Aangetast door het verdriet dat ongeneeslijk is…

Zwemmend in de pijn van mijn verdriet Het maakt niets uit waar je bent Want er is toch niemand die je ziet Die pijn zit zo diep van binnen Eten heel mij troost mij laat het genot mij troosten Opdat het voor heel even van mijn verdriet mag winnen…

zo veel emotie te veel verdriet hangt hier rond en er is veel pijn…

striemende woorden vlijmscherp snijdend, grove leugens immens verdriet in stilte lijdend zilte tranen stil vergoten, eigen gevoelens buiten gesloten troostende woorden gefluisterd diep in de nacht, opnieuw vertrouwen opbouwend langzaam en zacht schuchtere glimlach betraande ogen, er bovenop komen jouw eigen vermogen…

Ooit vroeg ik met zuiver hart om vriendschap met een nieuwe start Je beloofde mij een vriend te zijn maar jouw leugens kwamen aan en deden pijn Nu kan ik jouw woorden niet meer geloven je deed me van alles beloven want elke keer… steeds maar weer laat je merken dat ik voor jou niets ben je lijkt niet meer op de vriend die ik ken… Dus…

ik heb pijn en verdriet maar niemand die het ziet de pijn is moeilijk te verdragen en lastig om kwijt te raken ik zit nu in het heden, maar ik wil terug naar het verleden ik kan de pijn niet meer aan maar ik moet het laten gaan…