Alle inzendingen over vervlogen zomer

aan de stille gracht het statige herenhuis dromend over toen…

Rechtopzittend in je stoel Je ogen kijken, maar geen doel Er is geen liefde en geen haat Je bent niet blij en ook niet kwaad Ver, heel ver weg ben je verdwenen Je geest is vervlogen met de tijd Er staan mensen bij jou te wenen Maar die emotie ben je kwijt En ver, heel ver weg is het fijn Het is er zo heerlijk toeven Je stapte…

gooi maar bloemen in de lucht jaag je zorgen op de vlucht te lang heb ik de stenen meegezeuld die lagen op mijn pad en die ik nooit vergat heb ze gestapeld tot monumenten er afstand van genomen als vervlogen dromen kwetsbaar in het eerste licht hoe vrijheid heette was ik al lang vergeten maar ik zag de bloemenwei plukte ze…

Pijn om niet te weten wat er gebeurd is Vragen stapelen zich op Antwoorden blijven weg Hersenen kraken Tot men hoofdpijn krijgt Om oplossingen te vinden Om rust te geven Een traan te laten vanwege verlies Maar om eens een lach te laten bulderen om dat er gevonden is.…

jij lag naast het pad had net ietsje meer dan de andere stenen heb je geraapt met zorg schoon gemaakt vorm en kleuren bewonderd maar wilde door schuren en polijsten je diepere structuren bekijken nog kon ik de kern niet bereiken en heb je in wanhoop gebroken jouw scherven hebben mijn ogen geopend alleen je ziel was vervlogen…

Soms soms denk ik nog, aan jou.. het zijn van die momenten, die fundamenten, van mijn jeugd. Je haar, dat als een sluier van perfectie, langs de glooiing van je aanzicht viel. Je ogen die, in mij verzonken, altijd naar de wereld lachten. Wachten, kon ik niet.., je had mijn hart, je had mijn ziel. Je had mijn liefde, als een…

Ik mis de tijd De tijd zonder zorgen Een tijd van vreugde Op een zondagmorgen Een tijd van mooie momenten Met broer en zus Een tijd van jonge liefde En de eerste kus Die tijd komt nooit meer terug Ook al zou ik dat soms wensen Maar helaas gaat dat niet Alles heeft zijn grenzen…

Hier sta ik ingetogen bij je graf, en 'k denk nog eens terug aan vroeger dagen, hoe waardig jij je leven hebt gedragen, de vreugde die je aan de wereld gaf. 'k Herinner mij hoeveel ik je kon vragen, hoe vlot jij elke misstap weer vergaf, de wijsheid die je tederheid omgaf. Ik ben je dankbaar voor die mooie dagen. Ik weet niet of ik nu…

Hunkeren naar vervlogen tijden, waar alles veel simpeler was, wanneer je iemand ontmoette spontaan samen verder gedachteloos. Mijn ziel voelt, wijst mijn weg in de mooiste toevalligheden, de wonderen van het leven, toch ieder gedwongen weer op zichzelf, vervlogen tijden... die achter de horizon stil verdwijnt.…

BEVLOGEN IS VERVLOGEN Ondanks overbevolking kun je een speld horen vallen vingervlug is de mensheid opgezogen er zijn geen sprekende woorden meer een narcoticum heerst overal vallen en opstaan in de wiegende tram een bejaarde tussen twee stokken slingert van voren naar achteren geen reiziger kijkt meer op of om de smartphone heeft zijn…

Als je mij weer ziet, is het voor jou weer zo lang geleden, die verrassing en die blijheid in jouw ogen treffen mij het meest. In jouw kleine geheugen past nog alleen maar het heden, ik weet als ik straks weer weg ben, dat ik niet ben geweest. En als je dan op een dag heel jouw verleden bent vergeten, jouw familie en jouw vrienden…

Soms verlang ik naar mijn kinderjaren, maar die tijd is al lang voorbij. Naar de tijd dat we nog samen waren, naar onze jeugd zo vrij en blij. Het huis, het hof die zijn er nog, na al die lange jaren Maar onze kindertijd is weggevaren Waar is die mooie tijd nu toch Vader was een kalme man, die het voor zijn gezin opnam. Moeder was streng…

benul dat opa reisde... in mijn vervlogen jaren!…

stilte, dat fenomeen uit ver vervlogen tijden zou je graag horen desnoods alleen maar weten dat je ooit nog komt…

Gevormd door de striemende wind de getijden zijn vervlogen Zacht adem ik over zee jouw naam golvend en zo bewogen…

nu bladzijden onaangetast blijven blijft het bed bezet de zin om, is allang vervlogen, onvindbaar dan maar niet zijn niet niet zijn dat is veel te eng iets voor later…

onbezorgd dartelt lammetjes gelijk jeugd in spelend leren binnen en over grenzen spartelt en stribbelt zij in waarde wassend met kleine stapjes tegelijk groeiend groter zwaaiend en zwierend zo hoog als zij kan rent en springt zij van hot naar haar graaft zij in zand en strand klimt zij hoger dan hoog hutten timmerend het jong leven…

Ogen dicht geknepen wacht ik span ik al mijn spieren aan wacht ik ogen dicht of stil verdriet ooit weg zal gaan Vervlogen, ogen dicht gespannen knijp ik palmen blauw denk ik ogen dicht vervlogen tijd met jou Dagen, stil verdriet zal komen wacht niet weet ik is in zicht daarvoor deed ik stil verdriet, maar, mijn ogen dicht…

spreekt pijnlijke boekdelen die van vervlogen tijden waarin het slijpen van messen nog vlijmscherp voor de geest staat men niet schroomde ze te gebruiken…

Zo vele dromen jouw levenstrein snelt voorbij vervlogen de tijd. De spiegel van jouw doodsbeeld verankerd op mijn netvlies.…

zong Marilyn miss silver screen in vervlogen tijd op 't witte doek uitgemonsterd in haar wijd uitstaande oogverblindende wonderwitte mannenhart en ogen blik verslindende boven beide bovenbenen vrijelijk door een luchtstroom opwaaiende zomerjurk een bruidssluier in wittebrood vervlogen tijden lang geleden…

Even dacht ik weg te zweven naar een ongrijpbaar verleden maar jij deed me beseffen dat de werkelijkheid zoveel beter is dan een vervlogen herinnering…

Wakker worden, in dode lakens, Rozen zonder doornen, kreukelvorm vrouwmens Je bent als pijn, vervlogen over zee, Zonder me te wekken, ging ik met je mee…

Ik zou moeten zwijgen en deze gevoelens voorbij laten varen vervreemd en vervlogen een schip in de nacht terwijl ik in schipbreuk op jou heb gewacht…

Verlaten vangt zij vervlogen dromen driftig graaft hij kijk, daar, naast de moet van paardehoeven ooit steigerend in opvliegend zand vecht zij hij niet meer…

Men sprak vroeger van een dolende ridder, een figuur uit lang vervlogen tijd, want de ridders van tegenwoordig zijn zelfs het dolen allang kwijt!…

Al de bijzondere momenten in mijn leven, al de warme plekken in mijn leven, al de humane mensen en al de vervlogen dromen in mijn leven, komen tot bloei in mijn gedichten.…

Al zijn we stilaan ouder, vervlogen de jaren van onze jeugd, toch leg ik nog steeds met vreugd, mijn grijze kop tegen jouw schouder.…

fluisterend vormden je letters woorden tot zinnen stil luisterend vervlogen de letters je woorden, lief in loze zinnen in de wind…

Zomer, zomer gelukkig kom je weer Telkens verlang ik naar jou keer op keer Zomer, zomer lekker zwemmen in de zee Wie gaat er mee Zomer, zomer kom toch terug Het is nu nog winter: kom toch vlug…