283 resultaten.
Verlangen naar meer...
hartenkreet
4.0 met 25 stemmen 1.691 Vaak
maakt verlangen
meer kapot
dan ik had voorzien
ontvang ik meer respons
dan ik verdien
verlang ik meer
dan ik mocht wensen
verleg ik telkens weer
bekende grenzen
door meer te zeggen
dan te vragen
meer te nemen
dan ik kan
verdragen
jij was degene
die mij
doorzag
en mij liet
schutteren
zonder ontzag
ik zie nu eindelijk
jouw verweer…
Gedichten
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 294 Ik heb geen verweer
Daarom schrijf ik nu dan maar weer over pijn, over zeer.
Als een oude zeur sluit ik achter mij de deur.
Niemand die het dan nog leest
Maar ach, ééns ben ik dichter geweest.…
De stilte
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 117 Wanneer de stilte in
alle rust ontwaakt
waarbij reden geen
oorzaak kan vinden
dan ervaar ik de passie
in het opkomende licht
die de cycles volgt
zonder verweer
een kreet die stil
wordt bedwongen
als serene rust
wordt verstoord
angst maakt zich compleet
meester over mij
het is net of de hemel
mij roept
dan denk…
TENTAKELS
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 601 de tentakels van het verleden
houden mij in een ijzeren greep
nu eens probeer ik mij voorzichtig
los te maken dan weer met bruut
geweld niets helpt geboeid zie ik
het heden van gedaante veranderen
langzaam maar zeker toekomst
annexerend grijnzend mijn verweer
gadeslaand het verleden dwingend
het hof makend mij degraderend
tot de bekende…
Madeliefjesmade
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 713 Madeliefjesmade
Schoonheid verstopt onder misselijkmakend
Zo ook ik, de mensenmade
Diep gravend - rot, vies vlees tot in de kern
Etend, vretend, honger
Altijd meer en weer, etend dat zonder verweer
Mens en madelief
Begraven onder vies, verrot vlees
Vlinder en vlieg
Tandenjeugd, levende maag
Ik ben de mensenmade, de madeliefjesmade
Ook…
Duivels
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.216 Ik schreeuw het uit en ga tekeer,
niets kan me nog helpen,
te laat komt het verweer,
het bloeden niet meer te stelpen...
Mijn ogen open, ik kijk opzij,
de nachtmerrie is weer voorbij.…
Laat je voeten lopen
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 923 de bloem kun je vertrappen,
de brief kun je verstampen,
de grond kun je deren
maar je kunt jezelf niet verweren.
laat die bloem groeien,
de brief hoeft niet te verschroeien
laat je voeten lopen
er zit niets tussen, niets voor.…
in eigen diepte
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 259 gedacht
misschien zal je mij vertellen
waar gemis faalt
of in dit geval liefde
maar ik ben niet sterk; nog vaker
ben ik bang
spreek mij moed in;
in dat wat leeft
in dat wat buigzaam overleeft
langer dan een dag
en de leugen van begeren
jij draait je om
er is geen dwalen meer, goed of slecht
een vlucht in naamloos verweren…
Ritmisch verwond
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 651 Het graf richt zich op,
de stilte valt,
geen enkel verweer
Ritmisch trillend beweegt mijn blik.
Duisternis verwondt mijn gehoor,
de rotsen zijn scherp,
de nacht is wedergekeerd…
eb & vloed
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 201 Dat vloed
ertoe doet
juist: springvloed
die zee springen doet
Het land
dat
zich niet kan verweren
verzwolgen, open gescheurd
door wind
als handlanger
kennen niet
het mijn en dijn
Het is menigmaal
zo pijnlijk gebeurd:
'Watersnoodramp'
in ons collectief geheugen
Vloed springt
beukt op vensters, deuren en muren
tergt familie…
Vlijmscherp
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 72 licht en schaduw
streden schemerend
hun wedstrijd waarbij
contrast de tijd
als zwaard hanteerde
zij blonk vlijmscherp
het eindsignaal in
de laatste flikkering
van deze heroïsch
gespeelde ronde
zacht duister legt
zich tevreden neer op
de bereikte plaats
maar donker kent nog
een laatst flits verweer
ongezien door velen
koestert…
Rijk
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.168 Zo vaak als ik moest verweren
Hoe vaak dacht ik ‘ach laat maar dan’?
Steeds ging ik maar weer door
Hoe vaak heb ik gezocht?
Vaker dan ik iets kon leren
Hoe vaak was het ‘maar niet heus’?
En vroegen gedachten: ‘Waar ben je dan?’
Ineens zie ik ‘hier ben je!’…
Onversneden hartstocht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 156 ik hief het glas
met onversneden hartstocht
messcherp keek je me aan
fileerde mij
tot op het bot
vond geen ruggengraat
sneed diep in mijn ziel
waste onschuld
en bloed van je handen
er was geen verweer
een vriend had mij
het mes op de keel gezet
na jarenlang droog
trok ik weer aan de bel
ging voor crime passionèl
jij bent gegaan…
Zomerdijk
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 91 ligt verloren
tussen windturbines
van Oosterhorn
Appingedam
legde in 1466
de Zomerdijk an
in een bocht
om de dijkdoorbraak
bij Overtocht
te dichten
Fivelingo
beschermde zich zo
kon zich
tegen de Dollard
verweren
wist oprukkende
stormvloed
te keren
brokstukken Zomerdijk
liggen te kijk
weggegooid
tegen de rand van
het industriegebied…
Ganzenvlucht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 460 lucht
als jachttoestellen in een formatie
vliegen ze in het vredesteken
elke vleugelslag met een gratie
die de kribben doen verbleken
Het kale water
weerkaatst gesnater
de sonar van de ganzengroep
de uiterwaarden liggen leeg
langs de rivier een groene stoep
de dijken als lange rollen deeg
Eén schamel schot
beslist het lot
zonder verweer…
Zero tolerantie...
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 394 Ik kon me niet verweren
Zag alleen mijn bloed
Door angst verlamd mijn beven
Schopten jullie mij met de voet..
Laat me nu met rust
Ik heb jullie niets gedaan
Bloedend in mijn onschuld
Zijn jullie zinloos té ver gegaan..…
Afleggen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.613 Ik slaak een zucht, diep
uit het lood slaat mijn verweer
een allesverzengende gloed
legt me uitgeput af bij jou.…
Het zwellen van zwart
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 915 niet langer dan even
of wat meer, beet het kwaad
in mijn gezicht
als begin van zwart,
plekken zonder glimlach
op braakliggend land
diepe nachten werden geblinddoekt
en door waanzin ontwikkeld
toen ik huilde om mijn huid
en de dagen vervloekte
van sterven
ik had geen verweer of wereld meer
slechts aarde
als vingertoppen, afgesneden…
Carillon Silence
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 264 ik wil niet denken
aan de wijzers die je in enkelvoud
neerschrijft
tussen alles
en niets
omdat je ziel geen luisterlongen
draagt in het zwarte hart
van de rivier
waarin je torens bouwt
als tijdgeraamtes
getooid met jaarringen uit mijn zacht verdriet
dat in trage schreden
en zonder verweer
neervalt tot laag onder de grijze…
alles is betrekkelijk...
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 365 het ontegenzeggelijk bewijs
dat alles zó betrekkelijk is
wat dat betreft staan wij
met de rug tegen de muur
het enige verweer dat we hebben
is het koesteren van de momenten
dat we samenzijn…
Dreigbrief
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 174 Voor elkaar gemaakt
Een schaars goed
De smaak is daar, dat is zijn kracht
Grenzeloos op de trein
Sneller op dan je denkt
De hete adem met gaten
Sommigen volgen spreidoefeningen
Kop op als het om u gaat
Het beste moet nog komen
Kom binnen en ontdek
Stel je voor dat er geen jaloezie zou zijn
Waar je geen verweer meer hebt
Lang na de storm…
whiskey
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 311 soms is er een kwade geest
een mens
tussen wollen beesten
hij sluipt in haar schedel
het verweer
verzegeld tot in de schoot
dag na dagen
vreet hij dit en dat, in korte
en lange vonken tot hij volgevreten is
met bloemetjes shirten en weggezakte
vruchtbaarheid
hij kent de weg, doet ramen
en deuren dicht, in haar hoofd
op tafel
niets…
Vertraging
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 139 Ondanks spartelend verweer,
ondanks worstelend verzet,
grijpt de tijd me bij de strot.
Weer is een levensjaar vervlogen.
Opnieuw werd verleden gesnoeid,
toekomst ingekort.
Maar vandaag zal ik bewust vertragen,
zal ik aandachtig uit kijken gaan.
Zo kan tijd ons niet bedriegen
of vanuit een hinderlaag belagen.…
Stormlopen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 92 heer Engel
nu zeg
ik bengel
zozeer
Wat heeft
u met
uw grote
mond bereikt
Dit zijn
geen normale
protesten meer
politiemensen moeten
zich logischerwijs
hard verweren
waar van
vroegertijd de
opvoeders hen
in uniform
moet jij
eren
komt er
een nieuwe
uitbraak Corona
ja
de deur
van het
ziekenhuis wegens
overbezetting…
Sonderkommando
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 76 Maar ze moest mee met het transport
Een schrijver heeft het opgetekend
De trein stond stil, de deur ging open
Ze struikelde naar het perron
Daar was het dat de drang begon
Haar vliezen braken bij het lopen
En toen zij eenmaal zonder kleren
Op douchen wachtend niet meer kon
Toen werd het hoofdje al geboren
Nee, niemand wist zich te verweren…
missing link
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 134 al tel je
nog zo vaak
je kinderen
eentje mis je keer op keer
altijd en alweer
al roep je
nog zo vaak
de namen
van je kroost
eentje hoort je nooit
al houd je
nog zo vaak
de kleintjes
stevig onder je veren
dat ene ukje zal zich verweren
al zet je
nog zo vaak
je nakomelingen
op je schoot
dat ene jonkie valt naast de boot…
Territoriumtwist
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 137 Zelfs de natuur geeft grenzen aan
Woestijnen, zeeën, bergen, meren
Soms kon de vijand die passeren
Zo ook de koopmanskaravaan
Avonturiers ten overstaan
Van dreigen en intimideren
Moesten manhaftig zich verweren
Om overbruggingen te slaan
Vaak werden regels afgesproken
Was Niemandsland van iedereen
Krachtdadig…
Toples
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 10.756 Ik ben een poëtisch hoge berg
massief met silhouet onwrikbaar
toren ik, verhevenheid gewaar,
elke minaret tot dwerg
Ik laat schallen tegen hen keren
als ze wijken van mijn wetten
‘k zal ze met lawine`s pletten
`t is mijn natuur om te verweren
Hoor mijn loeiend holle klanken
zie de pioniers bevriezen
die ik hinder te beginnen
Klim niet…
Schrift
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 5.916 Een kreet uit het verleden
Vergeten in een schrift
God, ik kan de wanhoop voelen
Het druipt haast van elk woord
Verlopen in geel vergoten tranen
Maar door niemand ooit gehoord
Wat was ik jong toen
Ik zie mezelf nog zitten
Nog zoveel om naar uit te kijken
Nog zo weinig om in te spitten
Verse tranen treffen oude
Ik wil me niet langer verweren…
Geen zin
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 979 Aangekomen op een punt dat vooruitkijken niet kan
En omkijken naar evenmin
Daarbij komt nog het gevoel
Het heeft geen zin
Verweren heeft geen zin
Ik sta weer eens stil en heb de tijd te verduren
Ik tel seconden en de klok schraapt de uren bijelkaar
Ik slaap te veel en doe te weinig
En in alles schuilt gevaar
Gelukkig staan er mensen voor…