Alle inzendingen over vrouw OR angst

Opnieuw een dag voorbij Opnieuw was daar die pijn Morgen weer een nieuwe dag Kon ik maar blijven slapen Even een dagje overslaan Een hele dag niet bestaan Wanneer houdt het op Wanneer komt die dag dat ik me niet verstop…

Bezield van een grote afstand, de kunst om met weinig woorden veel te zeggen: een geestverwant; een fragment van angst.…

De donkere wolken stapelen zich in hoog tempo op de wind wakkert aan de regen striemt tegen alle ramen van auto's en huizen aan de storm kondigt zich in volle hevigheid aan. Mijn lichaam mijn lichaam roep ik in doodsangst en niemand luistert ik blijf ontluisterd achter. Ik ben weer dat kind dat de hand van zijn moeder niet vindt...…

De strijd is hard De pijn wordt verbeten Het onbehagen gevangen In een net van twijfel De toekomst is somber Verarmd in zijn geheel Vernietigend zelfbeeld Hoewel je het niet ziet Vertrouwen verloren Gewoon de mist ingegaan Zomaar, zonder Voorafgaande verwittiging Het blijft maar duren, Mijn geduld is op Laat iemand de sluier…

Was daar geen schaduw van angst meer, Maar een doodgewoon lopende schaduw…

ik hoor je klagelijk zingen diep in mijn hart ik zie je hulpeloos springen in deze wereld zwart de aarde breekt je valt diep je smeekt je wou dat je sliep en droomde vol geluk want de realiteit maakt je stuk…

zal het angst zijn die lichtjes van kerstmis begin december..?…

Een onbeschrijfelijke angst om dit ooit te moeten laten gaan, Een gedeelte van jezelf te moeten missen, er helemaal alleen voor te staan. Een hart dat stopt bij het intreden van deze gedachte, Een leegte, een intens verdriet, een angst die hopelijk nog lang op zich laat wachten.…

Zijn gezicht die ik niet snel meer vergeet Het moment dat hij het met me deed Zijn agressie en het geweld Angst dat mijn laatste minuten waren geteld De machteloosheid en mijn kwetsbaarheid Niet kunnen verwoorden van de intense strijd Omdat ik al te lang alleen op mijn kamer zat Zijn reden waarom hij me heeft verkracht De macht die bezit over…

Vlinders die mijn smaakpapillen raken Zullen het niet lang meer maken Ik zal ze net zolang mijn lijf uit braken Totdat ze allemaal hun poging staken Om de sloten die mijn buik bewaken Te proberen met liefde te kraken…

sluiers over grasland verborgen een mens zoekend naar toornen verklaringen voor z'n huiver geen stap bracht hem dichter het is de verkeerde plek zo zag en riep ze uit haar woorden verstomden zijn tocht ging verder en duurt nog steeds…

Jij angst slangenkuil vol vieze shit kronkelend gif spuitend sissend wreed. Terwijl het duister alles vervaagt en je alsmaar struikelend door het wrede woud verdwaald verdwaast. Je vlucht in een waas vol paniek als je door een slingerende tentakel omlaag wordt getrokken In de stank.…

Ga maar angst, ik zie jou naakt en lach je uit, want door er te zijn heb je me juist sterk gemaakt.…

Angst voor wat kan gebeuren en die zijn herinnering verliest in het moment zal veranderen in een veelkleurige bloem van liefde en veiligheid. Maar als angst haar vruchten blijft dragen in het licht van de dagen die zijn geweest zal in de greep blijven van haar triomftocht.…

Mag mijn leven op zijn kop staan, mag ik bang zijn of anderszins mag mijn leven er met mijn gevoel aan de haal gaan, mag ik huilen, al lijkt dit slechts het begin. Mag mijn leven niet meer zijn, wat ik eerst dacht, loom en vriendelijk, frank en vrij, mag mijn leven overhoop liggen, lach ik niet meer, ben nooit meer blij.…

Weldra een heupprothese, geen fijn vooruitzicht Ik weet even niet wat voor me ligt. Haaks door de zure appel bijten, met felle tegenzin Een poos stoer blijven, al is het hartje wel wat min. Toegegeven,'t smaakt bitter en wrang Ja, ik ben bang! Afhankelijk zijn, terug leren lopen Later, leukere zaken, ik mag het hopen! Vaak ontving ik…

Als ik de zon was, kon ik vreedzaam zijn Met zijn mond, zijn ogen, zijn haren. Nu blijf ik ver, met doffe pijn, Sidderend voor gevaren.…

Heel argeloos begin je een gedicht. Een aantal letters, aangenaam van vorm. Het gaat vanzelf. Er slibben regels dicht. Ze zwijgen nog. Ze wachten op de storm. Uit dode krullen, schreven, lijnen, halen Ontstaan - geen mens die weet waaraan het ligt - Schermutselingen tussen de vocalen. De consonanten brommen mee, ontsticht. Pas dan ontpopt…

maar zonder angsten zal ik staan.. zolang ik kan zal ik altijd vechten voor mijn bestaan..…

Decennia lang Balancerend op De snijlijn van Ingehouden vreugde En onderdrukte levenspijn Te langen leste ontdekt Dat ik zonder angst Mag leren er te zijn…

je kunt het bang zijn heel filosofisch omcirkelen maar als de angst toeslaat ben je een zwerm vluchtende vogels…

Toch is elke dag de moeite waard te strijden ook al brengt ze veel lijden want de verlichting komt op een moment dat je het vrezen niet meer kent.…

Angst voor het leven angst voor de dood je stikt en krijgt ademnood je moet je er van bevrijden anders is het alleen maar lijden dat is het bijzondere van een mens gevoelens kennen geen grens die moet je zelf bepalen dan kan je weer vrij ademhalen weg met het negatieve gevoel genieten van het leven dat is je doel.…

niet loslaten, doorknippen Er is een dramatisch gebrek Zonder eigenschappen geïnspireerd Dit land heeft gemaakt, zijn werk opgeschort Fanfare van honger en dorst vecht zich naar binnen In veiligheid geleid door gekken, hypocriet De belangrijkste aanjager aan de vooravond Donkere schaduw aan de toestand Met de vinger wordt gewezen van de angst…

Een spin holt in de lente angst is de veer van het horloge het is bijna tijd. Dan, dan: o kinderen van de overspelige moeder, je gescheiden papa leeft in het huis naar links. maak je nagels schoon de omroeper zegt: het is lente. angst voor wat? De wolken zijn een gerafelde sok van God.…

Maar het bangst Ben ik voor ongefundeerde angst.…

Niemand die het weet Ook de pester niet Dan ga je met de opleiding voor het eerst op wintersport Je durft niet meer mee Uit angst dat je uitgelachen wordt als je valt Dit is iets tussen de pester en mij En daar zit je dan met je goede gedrag Thuis omdat je niet meer wil Omdat je bang bent Even een seintje zou voldoende zijn Het seintje…

Ik ben bang... Bang dat je jezelf niet meer ziet Ziet zoals je bent Bang dat je niet meer voelt Hoe het voelt om jezelf te zijn Bang dat je je masker opzet En om de rest niet meer geeft…

Door angst voor wat komt gaat hetgene dat kon zijn aan je deur voorbij.…

Gelukkig heb ik in een speech gelezen: ‘We hebben slechts de eigen angst te vrezen.’…