Alle inzendingen over wankel balans

Mijn collega hij heet Willem maar noemt zichzelf Wim, dus noem ik hem Wilhelmus - bij wijze van balans.…

Nog wankel en met verwonderde oogjes! Ze komt er wel!…

in het schelle licht schreeuwt de dag de maat uit mijn hart hoe veranker ik mezelf als mijn kern de tel kwijtraakt mijn wezen schuift is van slag op deze onregelmatige dag vandaag blijf ik weg van mateloze vragen en tomeloze woorden…

Ik zocht geluk, als ik het vond, als wat anders vermomd,viel het van z’n voetstuk. ondervond ik pijn bij mezelf of medemensen, lering te trekken, terug te keren bij het ‘zelf’, overschreed ik beider grenzen, de twee kanten van het leven, aan het einde bestaat er niets, is het om het even wat kan ik verliezen, in de nivellering…

Ik zocht je aan de overkant zag ik je niet staan blind door liefde ben ik gezwicht heb ik een brug geslagen gedreven door gevoelsvragen die draagbrug houdt me voortaan in nieuwe balans dit evenwicht is mijn geloof door de glans van gloeiende tranen in twijfellicht zocht ik verkeerd nu zie ik helder waar ze wel vallen…

toen…. liet ik eindelijk los al wat ik verloren wist al wat diep verborgen was alles wat ik had gemist toen…. liet ik eindelijk toe alles wat ik niet zal zijn alles wat voor altijd is de wortel van de pijn terwijl dit woeden wat bedaarde groeiden hart en ziel en geest tot een warmer wijzer wezen door het leven enigszins verweesd…

Maximaliseren. Vergaderen. Concurreren. Druktemaken. Rennen. Tijd verspillen. Simplificeren. Lummelen. Rondhangen. Dagdromen. Kuieren. Tijd maken.…

Ik merk het aan je doen en laten hoe het werkelijk met je gaat Soms helpt het om te praten maar soms ook wel dat je het even laat Gewoon de rust in jezelf hervinden telkens weer terug naar de balans Het leven is niet statisch maar dynamisch daarin ligt juist een nieuwe kans Verandering van bezigheden transformatie naar waar jij voor leeft…

De balans in ieders leven, Essentieel voor elk mens Wat zal mij de toekomst geven Mijn geluk kent nu geen grens…

twee meesjes aan een vetbolletje capriolen in balans en kleurenpracht wie taant er nog naar een circus of een tuin met gekooide dieren…

’t Pensioenakkoord is hopeloos mislukt De zorg is gillend achteruit gegaan De solidariteit is naar de maan Eenvoudige student is kaal geplukt Het grootste wapenfeit, vertel ik blijde: Is honderddertig kilometer rijden…

het kleurrijk vierkant dansend op één hoek de balans gevonden een strijd gewonnen op de maten van de Boogie Woogie…

Tastend in het duister wankelend onder zware last Uit angst om je niet te bereiken smeek ik in wanhoop ……hou me vast………

mij lijkt de tijd voorbij wanneer ik omhoog kijk tot een wankelend ogenblik men ogen voor het grenzeloze sluit…

Met trots triomfeert hij in euforie en koestert hij het evenwicht in zijn balans Velen vallen waar hij staat, met antwoord op vele vragen. Om het onbekende lief te kunnen hebben, moet je met demonen durven slapen.…

in dit wankele huis aan de rand van het bestaan waar de wereld onvast is het servies stukvalt de huid geen tijd krijgt om te helen de schaduw van gisteren niet verdwijnt waar buiten de wereld woelt waar geen argeloze dagen zijn het licht geen opening vinden kan in dit wankele huis wordt alles stil waar de nacht eindigen zal in…

We zijn in balans als de krachten van de natuur... en samen zijn we net zo sterk... Misschien ben ik daarom momenteel zo uit evenwicht... Ik mis je...…

Met 'n balans ertussen in, geeft leven kans en 'n nieuw begin.…

suggestie doet dikwijls zoveel meer dan de rauwe werkelijkheid vandaar dat ik met grote voorzichtigheid naar de balans zoek tussen wat is en dat wat nooit zal zijn…

Zij is, ik ben alleen de weerschijn Zij doet, ik handel op haar woord Zij denkt, mijn peinzen slechts de scheerlijn Zij danst, ik wankel op haar koord…

Snel op elkaar gestapelde bakstenen zonvol gevuld met al teveel geleende lucht vallen om als wankele dominostenen…

balans – vrede en rust in alle rede in dat van een ander via het tv programma RTL Boulevard…

Zuurstof angst zijn leven levensstof verstoort het delicaat balans hij wil dolgraag leven ademt dieper sneller maar ontvangt angst.…

niet meer dan een toevallige ontmoeting niet meer dan een moment van herkenning niet meer dan een gesprek op de rand van verlangen zo terloops uit balans gebracht de dagen kleuren meer zoveel meer dan eerder…

vertrouwen draagt je op weg naar een evenwicht slaat de balans door één kant gaat steevast vooruit de ander laat je achter…

Ik sta te wankelen op mijn benen. loop op het achterste van mijn tenen. Mijn verlangen om jou alles te geven, beheerst mijn hele leven. Maar ik kan niet stoppen met geven, dan zou mijn hartje stoppen met leven. In mijn leven is nog maar één doel; laten zien wat ik voor je voel.…

Ik zie het, maar ik wankel niet: wie Gij ook zijt, U heb ik lief, met heel mijn hart, met al mijn Bloed.…

Ik zie het, maar ik wankel niet: wie Gij ook zijt, U heb ik lief, met heel mijn hart, met al mijn Bloed.…

ik sta op één been grijp naast de nabije stoel ik val op mijn best op een wankel-dag als alles ongrijpbaar is ben ik op mijn best…

Dus wil je me helpen, als ik ’t eventjes niet meer weet Wil je naast me staan, als ik niet meer kan Wil je naast me lopen, als ik wankel, Wil je mijn hand vasthouden, want ik ben bang alleen!…