11199 resultaten.
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Ochtendstad
gedicht
3.0 met 32 stemmen 8.722 Rotterdam voor dag en dauw. De bruggen zijn verlaten.
De geldpaleizen gloren in het Noord-Atlantisch licht.
Winst en verlies staan in de onbehouwen ziel gegrift
van deze warse stad - alleen met wind en water.
---------------------------------------------------
uit: 'Vermiste stad' (2004)…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
zomermorgen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 941 Het land ontwaakt
de nevel wijkt
Het groene paradijs wordt leven
Voel je de dauw die aan je voeten raakt
als jij het gras vertreedt?
Hoor je de wind die fluisterend in de bomen praat
en jou vertelt dat als de winterkilte komt
Ook dan ik aan je zijde sta…
Grenzenloos
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 269 waar de mond zwijgt
en handen stilte grijpen
voeten dansen
op een grenzenloze bodem
waar dauw de sneeuwklokjes beroert
in het vroege van
de nieuwe morgen
daar fluistert de wind
haar lied
van liefde
door kale boomtakken
daar woont zij
wereldburgeres…
Jobs ellende
poëzie
3.0 met 21 stemmen 2.345 De duivel sloeg met felle slagen
De vrome Job, aan ziel en lijf;
En had hem al zijn goed ontdragen:
Maar tot de zwaarste van zijn plagen,
Zo liet hij hem alleen zijn wijf.…
Mac bestaat 25 jaar
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 241 Ooit vond het duo Jobs-Wozniak
in een garage droog onderdak.
Met een racagnac
schiepen zij de Mac
en verlichtten 't hele aardoppervlak.…
Het applaus van de klaprozen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 223 Zij bestaat op gratie van...
Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon.
Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor.
Als…
De wind.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 439 Voor het open raam
voelt ze de wind
in kleine gedachten,
die als bladeren
fluisteren in de ochtendzon.
De bladeren spelen
en dansen en schrijven
haar handtekening in tranen
met woorden...............
Liefde voor altijd.…
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Ik houd van het wilde gewentel der zee;
Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee:
De kiel is met wakkere zeelui bemand -
En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land.
Ik houd van het dreunend gedaver der zee;
De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee:
Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand -
En 'k droom…
Mijn liefde is
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 1.737 Als de zon zo helder
als de zeeën zo groot
als een storm zo heftig
als kleurig avondrood
Als sterren die stralen
als de maan in de nacht
als rustgevende muziek
als zwoele wind zo zacht
Als de mooiste rivieren
als glinstering van dauw
als de toppen van de bergen
zo groot is mijn liefde voor jou…
Dauwdruppels
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 293 van tak naar tak
van boom naar boom
fluistert de wind
woorden op blozende wangen
nu nog dor en kaal
straks ruist het blad
vanuit knop ontvouwen
schijnt goud de zon
vanuit winterse blik
heeft de dauw
druppels gevangen…
zoals vlinders
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 265 buiten dwarrelen zomers
hun vleugelkanten nog aanbiddend naar de zon
eigenheid van kleur- als hemels, waar geen vat op is
als kleine druppels dauw vol levenbarend schijnen
de kristallen draaien weer
zij dansen daar, in zachte zuchtjes wind
een mijmerkind vervliegt
.…
Overal zoek ik jou
hartenkreet
3.0 met 28 stemmen 3.930 in de bladeren van de bomen
in een zucht van de wind
in de vorm van de wolken
in de ogen van een kind
in de kleuren van bloemen
in de pracht van 'n regenboog
in het blauw van het heelal
in duizend sterren hemelshoog
in de nachten die mij ontvoeren
in de morgen met haar dauw
in de spiegels van mijn dromen
overal zoek ik jou…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.222 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.661 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.107 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.701 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.660 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.740 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.487 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.743 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.079 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.397 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp verder,
waar een meisje Engelse ziekte had.
Haar grootmoeder…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.107 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
Luister
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 161 Geef stilte een naam,
inhoud aan niets
draag wind op je schouders
bevochtig je hoofd met dauw
en luister naar vogelzang.
Geef eenzaamheid een naam
laat massa zwijgen
dring door in het diepste bewustzijn
van menselijkheid en liefde
luister naar een stem die roept.…
Hij ook van haar
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 188 Vandaag is mijn zus Martha jarig
en ik ben dol op haar
zij heeft haar Tommetje
en als ik aan hun liefde denk
ja dan fluistert de wind
voor haar
Haar handen beroeren de witte roos
die hij haar aanreikt
ze kust de druppels dauw
van het tere bloemblad
haar glimlach weerkaatst
in zijn ogen
als hij met zijn vinger
haar lippen streelt
ik…
de componist van tijd
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 206 ik wil de merel zijn
tussen nacht en dauw
die dromen loslaat
zich wendt naar het zaad
van een volle dag
zou ik dan weten wie ik ben
de dagen terug, hart en honger
't vervreemden van het mooiste
de lage tonen, moe gewaakt
door het ontwarren van oude wind
om dan alles weer in hetzelfde lied
te herhalen…
Wind- en tranen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 122 Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin
't was de wind, die: de tranen opving.…