Alle inzendingen over zand OR naam OR schrijven

als wind de nevels van ideeën open jaagt lijken die plots op herinneringen die sterven in de kou van een vroege morgen het onzichtbare heeft geen naam meer dwaalt verder op zoek naar zijn eigen echo het snoerloze denken gaat over in fladderende intenties die weer verdwijnen tot wrakhout onder een zandlaken zand onder zand onder zand…

Gevormd door de striemende wind de getijden zijn vervlogen Zacht adem ik over zee jouw naam golvend en zo bewogen…

brandend zal de zon mijn vleugels schaken ik ben gestrand eeuwig zal de wind mijn kleuren dragen ribbels over liefde schrijven in het zand…

ik ben geweest jij hebt gebeden we hebben zij aan zij gestreden voor leven als ons recht het vluchten is voorbij de laatste ochtend gaat mij raken brandend zal de zon mijn vleugels schaken ik ben gestrand eeuwig zal de wind mijn kleuren dragen ribbels over liefde schrijven in het zand…

Alleen ik ken jouw naam omdat jij mij de inkt gaf om hem te schrijven in mijn hart.…

Mijn Koreaans is verre van perfect, Maar hoor eens hoe zijn naam wordt uitgesproken Van hem die met raketten zit te stoken, En nu heb ik het volgende ontdekt: Om geen geschiedvervalsing te bedrijven Is het het best om Kim Jung Oen te schrijven.…

Woel me gedachten malend Naar het eind van deze nacht Slaap heeft het al weer Verloren van dringende Gedachten die door farmaco Een tijdlang waren stilgelegd - Nu zijn ze er weer, gedachten Van toen, gedachten van nu, Gedachten van straks als Het leven er niet meer is Dichtbij de aarde voel ik me nu En de turf waaruit ik geboren…

zonder iets te breken vouwde ze de stilte zacht open zonder iets te zeggen zette ze haar tanden in woorden zonder iets te schrijven nam ze een papieren pen en inkt zonder iets te doen bleef ze liggen haar knipoog opent de deur…

hij kwam niet uit zijn woorden het nam te veel tijd in beslag hij greep uit de lucht naar zijn adem zonder ontsporing kon hij niet praten een mond vol verlamde woorden deed hem vloeiend schrijven over alles waarvan hij niet spreken kon…

ik weet nog niet wat ik ga schrijven misschien lantarenpalen schijnend in vallende sneeuw of een eenzame reiger en hoe alleen ze kunnen zijn mogelijk een binnenvaartschip in een sluis en ik zie haar naam wie weet iets over voetbal en de goal van het jaar zo prachtig maar zeker mijn verdriet en dat ik haar mis voor altijd…

ik vond haar op strand ontgroeid aan het zand en zout van de zee rankte in onstuimig vallende golven met wit bloeiend schuim ik nam haar mee maar zij brak schoonheid in vertakte broosheid stalde haar uit op de scheidingsmuur tussen duin en tuin maar zij verdween slechts een spoortje zand dwarrelde nog op de rand…

We schreven onze namen In het zand Romantisch samen Aan de kust op het strand Wandelen aan de zee Kijkend naar de ondergaande zon Jij en ik, met z'n twee Ik wou dat het zo kon Jij en ik samen Voor altijd bij elkaar We schreven onze namen Was 't maar waar…

Wat ik schrijf zijn de woorden die ik vertrouw en volg waar de dromen mij zoeken en ik schrijven mag tot ik wakker weer vergeet waarom mijn naam niets meer belooft en ik alleen de angst een nieuw verhaal beloof…

Kristalhelder ademt de nacht haar laatste uren beslaat de adem het venster naar ontwakend licht dauwdruppels schrijven vochtig een naam in het groene gras lachen zacht naar verleden sporen…

Ook Hirsi Ali kon niet achterblijven: Al veel BN’ers zijn haar voorgegaan En dus werd het hoog tijd dat ook Ayaan De pen ter hand nam om een boek te schrijven. Het gaat allang niet meer om schrijftalent, Maar om de vraag of Nederland je kent.…

Ik kan geen gedicht maken om dat te doen heb je woorden nodig en die heb ik niet jij nam ze mee onder je arm ver weg van mijn ogen nu doe ik de lamp boven de tafel maar uit en eindigt dit schrijven zoals jij het wil stil.…

zand schenkt mij de gave te vergeten.…

Hoe ver ik ook keek zand en nog eens zand niets anders dan zand en in het verlengde van je hand die ene haagwinde die bloeide witter dan het wit van je oog zo wit zag ik nog nooit een haagwinde helemaal alleen in het verlengde van je hand zo wit in het zand…

Een zandkorrel in de woestijn, valt in ’t niet, een zandkorrel aan ’t strand eveneens, de zandkorrel in mijn oog, maakt me nietig.…

werd reeds opgezet schietend schreeuwt zij okee zand erover…

gebonden aan een touw en de kracht van de maan langs duizenden sterren in de hemel gegaan in aanzwellende stormen van geweld op zoek naar haar held zonder naam zonder weet van haar bestaan in de rust van de nacht onder een hemel van sterren schrijf ik mijn naam in het nog warme zand ik geef haar mijn hand en weet dit is goed het is…

Zand ik zie alleen maar zand Ver weg dichtbij voor achter en opzij alleen maar zand Ik voel overal zand in mijn oren in mijn ogen knieholten en ellebogen overal zit zand Ik ben gek op zand op kuilen duinen en bergen grof geel en fijn wit zand Ik geniet van woestijn steppe en strand hollen lopen dolen in…

Ik schrijf met mijn tenen, letters in het zand, de letters vormen woorden, daar op dat warme strand, de woorden die verdwijnen zodra de zee weer aanrolt. Ik schreef de woorden in het warme zand, alleen bestemd voor mijn ogen, daar aan de kust, in dat langzaam verdwijnende zand, in het water.…

Liefde begint als een zandkorrel, langzaam worden dat er meer, een handje vol zand en elke keer, komt er een beetje bij. Liefde is als een schep zand, het ligt sterk besloten in je hand, maar zodra je de vingers van elkander doet, glipt de liefde als zand, je door de vingers.…

Zilte zee als onze horizon schitterend in zonlicht zeilschepen laveren over golven, gulzig glazig in mijn droom niets weet ik meer dan jij over iedere zandkorrel uniek in samenzijn een vader die zijn zoon niet kan vinden een ader die zijn droom niet kan vinden op het strand.…

ik weet nog van het zand en die enorme vlakte van mijn handen rond mijn mond roepend naar een fata morgana waar mensen zwijgend staarden die alles omvattende stilte en de eenzaamheid die mij overviel…

Uitgekotst door golven was jij het strand waar ik aanspoelde voelde de warmte waar op ik lag aanvaarde de dag een naam geboren sporen getrokken in het natte zand.…

Schrijven wil ik een gedicht waar ik mijn vingers van aflik indruk maken op jullie lezers me onderscheiden van alle meesters rijmen dichten alles zonder naam voor eer, glorie, alle faam ik kan gevoelens het best verwoorden daarin ben ik uniek de manier van schrijven, de techniek elke zin, elk woord, iedere letter vermoorden enkel, de droom…

Ik droomde letters in het zand die ik daar had geschreven voor mijn lief de overkant waar heen jij was gedreven Ik droomde dat de zee ze nam tot waar zij moesten wezen en dan rolden op jouw land waar jij ze dan zou lezen Ik droomde zoete letters zand de zoetste van mijn leven en adem ze nog heel lang want jij bent voorgoed gebleven…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…