Alle inzendingen over taal

(vrij oet 't Twents) 't is altied slimmer dan i-j denkt ok al is 't slim genog dan is 't tóch nog slimmer dan i-j denkt…

een lied voor bert even speel ik een landschap voor jou die nu misschien doolt in oneindig hogere sferen misschien is heel veel moed nodig een nieuwe lente af te wijzen mijn gedachten meer dan een ogenblik op jou gericht geven een fragment weer van eeuwigheid van mensen voor mensen van alles dat groeit en bloeit een bloem…

ik vraag mij af waar mijn sleutels zijn kan er wel naar fluiten ze liggen buiten mijn bereik hoe ik ook zoek en kijk het heeft totaal geen zin vandaag kom ik dat gedicht niet in…

Levens staan hier opgeslagen. Vol emoties, wijsheid, vragen. Fraai vervat in woorden, taal. Tot een boek, tot een verhaal. Reizend op de rug van woorden, ga je mee naar verre oorden. Inzicht, uitzicht, avonturen. In het hoofd van schrijvers gluren. Al die boeken op een rij. Zo gesloten, niet gastvrij. Met hun ruggen naar je toe lijken…

Ik kan alle letters van het alfabet gebruiken om te vertellen hoe ik me voel en me nu manifesteer. Maar door alle mogelijke lettercombinaties zeg ik dan misschien te veel en de verkeerde woorden. Ik geloof in een alfabet waarin alleen goede woorden horen. Jij en jouw alfabet vullen jouw leven in. Dan ineens heeft het weer zin…

poëzie wil ontplooiing het wil expansie het klampt vast in pientere puberschoenen in losse klanken raakt het niet uit de maat het verfrist zich in de muze van warme omarming in bronnen van droombeelden zo valt ze in de zachte schemering dalend achter de horizon iedere dag in verandering als een stroompje in beweging…

het enige ritueel dat de kamer kent is er niet meer, hoe hard ik ook met mijn mouw schud een betraande zakdoek maakt elk woord overbodig: de duif is dood kaarten voorspellen nuchterheid, het teken is het lege glas zonder dubbele bodem kan ik niet verdwijnen de asbak geeft geen gehoor aan het rookgordijn; die illusie brandt zichzelf…

men schrijft zo’n tienduizend jaar poëzie naast verslagen verslagen poëzie het woord is altijd sterker gebleken geschiedenis, lyriek, epiek, liefde, dood… het was en geeft ons de toekomst wie anders dan de dichter kan verhalen over oerknal een bezoek aan blauwe maan springen door meanderend water de o zo tedere eerste zoen? woorden…

maagdelijk smaragdig zo ontstaat menig maar vaak teniet bezoedelenden loeren grijpen hun kans het groen verlept dan het droog en flets uiteindelijk stof tot stof stof dat geen leven herbergt nooit bezwangerd door epiek ik stop het in een foedraal vergezeld met hoop en rede wanneer de Dodo weer foerageert kom ook ik weer tevoorschijn…

Er was een huis waar we langsfietsten. 'In dit huis woont een vrouw die gek is,' zei mijn vriendinnetje. 'Ze is pas met stoel en al door het raam naar buiten gemieterd.' 'O ja?' vroeg ik. Ik zei niet dat in dat huis mijn tante woonde, die vaak raar deed maar aan wie ik nooit had gedacht in het woord gek. -----------------…

wat wordt het vandaag zwart of wit, een beetje grijs? nooit weet ik wat aan komt waaien hoe of wat te oogsten, is de muze goed geluimd, straf maar rechtvaardig, zwartgallig op het botte af, of pluk ik zelf de woorden vandaag? het laatste fris groen, al dente hangen woorden aan de rank met dauw besprenkelt nog lonken ze naar mij, pluk…

verbastering waarvan veel is op te nemen nieuwe woorden Brabbel van dreumes nieuwe titel voor een bundel kinderpoëzie elke dag opnieuw…

wellicht geduld afwachtend om toe te slaan soms fijnzinnig als zijde vaak als bliksemschicht met volle kracht dondert erkenning niet smeken is superieur omheiningen breken het woord staat en troont soms ten spijt teruggeroepen maar de ruïne blijft…

de zon gaat niet op in letters eikenbast barst niet in het woord tranen uit wenen is geen naam maar een klankvol leven medeklinkers nemen het voortouw in stilte leggen de nadruk op gevoel en kleuren klankkleur is woordloos te horen voor openstaanders die niet omstandig aanwezig zijn omstanders treuren in spijkerschrift dat klinkt als ach en…

oude gedichten veeg ik voorzichtig op woorden verzamelen zich tot stoffig hoopje ze gaan terug naar Muzes bron waar ze ronddansen met letters van het alfabet in stilte vormen zich glanzende druppels…

Woorden spelen ongrijpbaar krijgertje in mijn hoofd. Beroofd van alle cadans geheel uit mijn balans van zinnen teugelloos -niéts wil zich nog ontspinnen- ben ik met zoveel en met andere woorden sprakeloos. Judith, 13 december 2011…

Taal is een raderwerk (slecht onderhouden hier)- Uiterst vernuftig En steeds in bedrijf Sommige wielen zijn Weinigbetekenend Maar wel onmisbaar Dat staat buiten kijf ---------------------------------- uit: 'zeslettergrepigheid', 2009.…

Onder alle woorden heb ik mijn aardehuis gemaakt. Vrij kan ik hier reizen tot alles is gemaakt. Ook het ondergronds verzet komt hier tot leven. En de liefde krijgt een kans zonder reden. Woorden zijn mijn dans om iets te delen. Ik zet je op het verkeerde been want ik heb er geen. Het is heerlijk om te surfen op golven die mij bewegen. Alles…

alleen wat woorden op papier dat is wat ik ben en er van mij zal overblijven spreken doe ik ze niet wel lezen en schrappen meer komt er niet bij kijken of toch? de duizendstemmenman komt wel eens op bezoek door hem krijgen de woorden lading intrigerend hoe lezen en schrijven dan door spreken pas echt gaat leven de gave van de spraak…

Zeg maar U als jij dat vindt, zeg maar jij als U vindt, dat het gepaster is om jij te zeggen, maar hoe ga je in vredesnaam kinderen uitleggen dat jij, ineens U moet worden, ’t Zit ‘m niet in de woorden jij en U, nee, het zit hem in alles wat ernaast staat, dat is precies, waar het bij ’t jijen en jouwen niet…

Het was de vrouw die niet sprak, het was de man woordeloos, het kind kreeg niets mee, van woorden, omdat er niet gesproken werd, alleen geschreeuwd, alleen gevloekt, alleen taal, die geen taal zou mogen heten en zo kan het kind, nog steeds niet spreken!…

ze buigen niet voor de leugen verzoenen zich eerder met wat waar is hoe helder is deze dag terwijl hij de keerzijde laat zien van het zilverblad in de ferme najaarsbries zodat ik het weet waar weet…

het lijkt zo windstil in het land van litera de laatste bladen papier trillen nog lang na gedreven beschreven het podium zo leeg koortsachtig schitterende ogen verlichten het hart niet meer de wereld is weer het domein van kale praatapen die woorden halen uit versleten gietvormen of nieuwe samenstellen die afsterven voor ze begrepen…

Ik schrijf met mijn tenen, letters in het zand, de letters vormen woorden, daar op dat warme strand, de woorden die verdwijnen zodra de zee weer aanrolt. Ik schreef de woorden in het warme zand, alleen bestemd voor mijn ogen, daar aan de kust, in dat langzaam verdwijnende zand, in het water.…

Een dag doorweven met een gouden draad Mijn hart dat vreugdevol slaat. Waardevolle contacten, rijkelijke gesprekken Heerlijkheden waar ik me aan op kan trekken. Sprekende mooie ogen waar je in kan verdrinken Warme rode lippen, woordenschat om aan te likken. Tact, respect en zalige lichaamstaal Dit waardeer ik echt helemaal. Het saldo…

Wie zwijgt stemt toe, maar als je niet praten kunt, geeft dat niet het recht om klakkeloos aan te nemen, dat je toestemt!…

Als laatste traan biggelt Carmiggelt over de wangen van het woord zijn melancholieke stem kronkelt en probeer als de traan van Carmiggelt echtheid weer te geven van zeer gewone dingen er biggelt een traan over Carmiggelt maakt alle woorden nat er biggelt werkelijk een traan over Carmiggelt.…

Als het stil wordt om je heen, niet doodstil maar gewoon stil, dan ineens moet je die stilte doorbreken, om te laten weten, ik ben er nog, weliswaar niet zo frequent, maar ik ben er wel, zolang jij er voor mij bent!…

Zinnen, geef mij je woorden terug, huid van perkament een lege slaapzak op de rug, om inzichtelijk te worden blindheid op het papier, het wordt me aangepraat misschien, geblinddoekt naar een einde streven naar gelijke strofen, waarvan ik de inhoud nog niet zie . Ik me op de private tekst verlaat, het ene dicht de ander toe in de…

De jongen op straat vraagt Wat is het mooiste woord Dat u ooit zei, ik zeg Heb je even en denk Aan alles wat ik ooit Heb gezegd, maar dan In fragmenten Stroboscoop Nachtegaal Nanoseconde Ei Die kleur paars waarvan ik de naam steeds vergeet Badschuim Trotseren Petroleumlamp Een moment waarop ik niets kan verzinnen Mag ik even op je…