Ontdaan van franje?
Op de rug van mijn geest
werd met zwarte inkt
geschreven als graffiti
op een verouderd hart en
op ongerept papier, ook
wat de prullenbak niet vrat,
ontdaan van alle franje en
een kortstondig streven had.
Nimmer bleef een
onbeschreven blad
waarmee de wereld
werd volgeklad,
onverschillig voor de dood
en voor het “zijn”,
onfeilbaarheid gedoopt
in een oceaan van inkt
door alle muzen die
daarin verdronken.
Waaruit die essentie de
ware aard doorklinkt,
in horizontale lijnen
met hoorngeschal,
verlegd het de wegen
in de taal en baart
z’n zinnen bloot in
poëzie als dolfijnen.
die nimmer zwegen.
... Foto: Pama ...
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 28 november 2012
Geplaatst in de categorie: taal
aan poezie weerspiegelt jouw virtuositeit
van woorden.
zolang er woorden zijn
verschijnen er zinnen
worden gedichten geboren
met of zonder franje