13046 resultaten.
Gedachte in Stil Water
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 507 Diep in mij...rust,
berusting...,
alsof de zee
zijn golven inhoudt
rimpelloos
aanvaarden
dat er geen rotsen zijn.
Zou een Vlinder kunnen zwemmen?
Zolang de wind blijft liggen
zal het gaan,
tot aan de overkant.
Misschien ben ik een Vlindervis die onpeilbaar
diepe gronden bezwemt
of
Notabene van Zeeuwse komaf, Luctor et Emergo,
You never…
Hiaten
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 447 Omdat ik wilde weten waar je was
Zocht ik naar jou in onbekende straten
Waar oude huizen donker en verlaten
De echo galmden van mijn trage pas
Daar hoorde ik jou achter muren praten
Je stem klonk zacht maar scherp als snijdend gras
Ik trad behoedzaam in het gebroken glas
Van mijn herinneringen, zelfs hiaten
Werden stilaan gevuld met rook en…
Zintuigen
gedicht
2.0 met 44 stemmen 16.960 Na dagreizen slaap komt denken vermurwend
een diep mes langs achter in mijn ruggemerg
en haastig breek ik je binnen
en word geboren genezen gedragen hersteld
in een oogwenk
reuk: een lichtende ingeving
mijn huid wordt bevleugeld met tastzin
smaak komt als bloed in mijn mond staan
gehoor breekt door het netvlies van mijn oren
de morgen…
Zoute druppels
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.099 Zoute druppels
op bevroren aarde
brengen zachtheid
aan het licht,
en geven mijn ziel
een stem van pijn
die ik te lang bewaarde…
De rozen en het lied
gedicht
3.0 met 148 stemmen 27.083 Ze schikte rozen bij het raam;
zolang ze wist was dit het evenwicht:
de bloemen en het doodgeverfd gedicht
dat haar, een leven, was voorbijgegaan.
Soms scheurden wolken in haar hoofd
en doffe stenen troffen haar terrein.
Te sterven, maar een levende te zijn;
en niet beleven wat er is beloofd.
Er kwam een stilte na de storm
waarin haar hart…
de kleur van dood
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 858 wanneer ik jouw tranen raak
kleurt al het grijs
waar niets wat het lijkt
in duister verdwijnt
donkere tinten
zichzelf hernieuwen
gesloten ogen
mij roepen in de nacht
ga ik op zoek naar licht
in vergane dromen
laat de nacht haar tranen
kleurt zij mijn dood…
eeuwig vrij
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 367 in gekoesterd verlangen
schuilt haar hoop
nooit opgegeven
ontwijkt zij de dood
omhelst door liefde
geraakt in pijn
in haar ogen schuilt leven
vastberadenheid
want levensecht
droomt zij haar dromen
waar handen raken
angst verdwijnt
en de stilte schreeuwt
oorverdovend
haar lach betraand
voor eeuwig vrij…
Regen
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 609 Het regent zachtjes, de straten zijn verlaten
Ik kijk uit het raam, mijn gedachten zijn hetzelfde
Het is donker en bewolkt, nat en eenzaam
En niemand dan ik zelf heeft hier schuld aan
Zullen mijn gedachten stoppen met deze droefheid
En zielige verhalen
Zal het stoppen voor mijn hart verandert in steen
Zal mijn ziel zich bevrijden
Voor…
als je kan zwijgen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 592 als je kunt zwijgen
wees dan stil
gesproken woorden
zinderen na
waardering verloren
misschien nooit gehad
je mening verwoorden
delft langzaam een graf
waar kwetsende woorden
dieper raken
pijn wordt gevoeld
door alles heen
zal men zwijgend
gehuld in het niets
luisteren naar woorden
ze galmen na…
ik schrijf weer van me af
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 928 ík schrijf weer van me af
alles dat er nu gebeurt
ik kan er niets aan doen
maar zuiver mijn gevoel
nu kon ik gewoon slapen
door alles op papier te laten
woorden zoals ik het beleef
en wat er mis is in geheel
ieder heeft zo zijn fouten
maar respect voor anderen
dat is iets wat je niet vergeten mag
maar dat vonden zij van wel
ik schrijf…
Dag lief, dag avondlief
gedicht
2.0 met 43 stemmen 17.268 Dag lief, dag avondlief,
dag lief van het licht van de grachten.
Drie schikgodinnen spraken daar,
op die hoge hoek, moe en wit.
En de dansende jonge man
sliep, met de knieën tot zijn kin,
op het blauwe liefdeskleed
in de driehoek van hun vriendschap.
Dag lief, dag ochtendlief,
dag lief van het licht van de grachten.
-----------------…
Gedicht om over te schrijven
gedicht
2.0 met 134 stemmen 58.952 Vrouw van monden en wonden,
vroeger was je nog mooier
dan een gewoonte.
Stil was je
als tijdens een lange droevige reis
en ik hield van je
als van mijn dood
en het zaad van pijnbomen.
Vrouw met de duizend lippen
die danst met een luid lachend lichaam
tot je achterover stort
in de nacht.
Je bent een nieuw begin.
-----------------------…
Oude wonden
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 845 Inslagen scheuren
het veilig gewaande fort
en leggen
een oude inhoud bloot
van dieper dan diepe lagen,
wat met beton gewapend was
wankelt op het zwakke fundament…
Sluitende man I
gedicht
3.0 met 16 stemmen 10.307 Te midden van jaarloze flessen tast
schrander de gymnasiast naar contact in een muur
want aantocht van mensen is denkbaar.
Uit rokzak puilt een zinderende schuimkraag.
Staat kroegjool op springen, het lekt
in zijn aards gewelf - ach daar velt hem
vonkende stroom, stuipt zijn hart.
In baaierd van zwam zal zijn rotting
geknakt, hoge zijden…
Stripfiguur
gedicht
1.0 met 38 stemmen 12.241 Rillend, maar aanwijsbaar niet van kou,
in je kamer, waar de kachel uit bleek.
Een blauw wolkje uit mijn mond met
- tekenend - : hou je van mij?
Zo ronduit als een cupmaat.
Nauwelijks een proefballon te noemen.
Meer nog dan het daarin vervatte,
dit de vraag: wat ging er scheef
met mijn recht op informatie,
toen je met boe noch ba op…
Je weigert de strijd
gedicht
3.0 met 41 stemmen 16.760 Je weigert de strijd waar ik meester in ben:
in holle wegen, in struikgewas
besluipen, bespringen, met onbesliste uitslag.
Op open terrein daag je me uit,
overwint gemakkelijk en rust naast me uit
in vol vertrouwen.
-------------------------------
Uit: 'De harde kern', 1994.…
Toerisme
gedicht
3.0 met 83 stemmen 38.854 We zagen de spraakwatervallen van Speed,
hangende tuinen, verre sterrebeelden
die toch nabijer dan medereizigers waren.
In een bus vol naasten bezochten we
en werden we bezocht door nachtmerries,
visioenen van heiligen en engelen
zongen ons doof en we ontwaakten
in hotel Harmonie.
Twee spiegels, tegenover elkaar geplaatst
boden ons een…
Een staande plant
gedicht
3.0 met 40 stemmen 10.110 Zul je beloven dat je ouder wordt,
ouder dan ik, omdat ik zonder jou
het leven toch als tijdverlies beschouw?
Een staande plant waarvan de bloem verdort?
Ik blijf wel leven, dat is geen probleem:
nieuwgierigheid drijft mij al jaren voort.
Maar zonder jou word ik niet meer gehoord
en raak ik van mijn eigen ik vervreemd.
Het lijkt wat egoistisch…
Vuur en het hart
gedicht
3.0 met 44 stemmen 14.058 Het hart is in de bergen.
We hadden niet moeten gaan.
We waren slaperig geworden, ondanks de kou
en zichtbaar
maar wat je ziet is niets vergeleken
met de verstikkende rook van het vuur
dat uit de schuren naar buiten slaat
met de uitlopers van het hart, slingerend door het dal
wegen versperrend, zich vertakkend in alle woorden
die wij met…
Achter tranen
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 751 In mijn ogen weerspiegelen de tranen
Een welgemeende warme lach
In het tegenspreken tijdens beamen
Ontstaat er chaos in gezag
Mijn handen raken zomerleven
Eenzaamheid rust in mijn schoot
In de climax van het streven
Sterven havens langzaam dood.…
Wohltemperiertes
gedicht
3.0 met 31 stemmen 15.205 voor Wiske
'Mijn ogen zijn mooier dan de jouwe' -
onder dromerig losknopen van haar
argeloos opgehoeste fonkelende beuzeling!
Ongedwongener dan op je trouwdag klink
je, dagdagelijks naakt nog steeds als
onder ede staand, in de verwelking
die je toekomt zo terloops natuurlijk als kleding
die van schouders glijdt een voor de lang te gane…
het lied der helden
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 544 waar witte anjers
zich langzaam sluiten
de merel zijn lied
als ode schenkt
aan het veld der doden
waar eens de helden
moegestreden
nu in rust
verzuchten in schaduw
van de ondergaande zon
als laatste groet
van weer één dag
waar het gekerm
van menige strijd
vergaat in het ruisen
der fluisterende wind…
Adam
gedicht
3.0 met 27 stemmen 12.607 Zestien is altijd zonder vader
een zoektocht naar de zondeval.
Wie vindt mij verschrikkelijk
Afwezig?
Zestien is altijd zonder
vader, voorschrift, evenwicht.
Wie klopt er aan mijn ribbenkast:
Houdt huis in al mijn drift?
Zestien is een worggreep
naar de engel, de verrukking
van het vallen
vader van de wens
en altijd zonder toekomst…
ONDERHUIDS
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 918 nog broze
schuchtere
woorden
zoeken
aarzelend
beschutting
in zacht
bewogen
zinnen
ik raap
ze op
geef ze een
warmend
plekje
in wiegende
wind
en milde
avondzon…
Haar hoop
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 877 In eenzame afwachting
kijkt zij door ramen
in duisternis
en telt seconden in minuten
steeds verder weg
tot ogen
nog enkel sterren zien
oneindig hoog
ongrijpbaar ver
en zij wacht
geduldig
tot die ene
schitterend
krachtig
zal vallen deze nacht…
Hopeloos verweven
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.232 Mijn liefste, hoe je daar nu ligt
gevangen door het ochtendlicht
druppels zon in je gezicht
lijkt de ochtend een gedicht
Mijn liefste, hoe je toen verlangde
naar mijn zachte, warme handen
naar mijn liefde en de banden
die daarmee al samenspanden
Ik, die nu naar jou blijf kijken,
je blik niet meer kan ontwijken,
door je haar moet strijken…
honderdduizend leugens
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 641 honderd duizend leugens
regenen zonder waarschuwing
over paraplu loze hoofden
hun vervuilde vergiftigde water
slaat stinkend de naakte waarheid
in bodemloze putten
en nooit genoeg hebbend
luisteren lichamen naar loze beloften
over zielloze gouden kalveren
honderd duizend lege leugens
kunnen putten niet dempen
zelfs niet als het levenloze…
Hopelozen....
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 513 iedere hoop
verliest zichzelf
in de weerspiegeling
van zilte tranen
reflecteert
het immens verdriet
in die eigenheid
van eenzaam zijn
zoekt als een schaduw
getemperd verlangen
de begeestering
van alle pijnen
overheerst
de hopelozen
aan hen behoort
de eeuwigheid
Die onmacht soms...…
onvoltooid verwerkte tijd
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 2.805 onbeholpen in mijn praten
onbegrepen bovendien
onbedachtzaam in mijn laten
onberekend in mijn zien
ongevoelig in mijn zinnen
ongemerkt in mijn zijn
ongeduldig in mijn minnen
ongelukkig in mijn pijn
onvermoeibaar in mijn ogen
onvoldragen in mijn hart
onverklaarbaar mijn vermogen
onverzadigd in mijn smart
onbekommerd in mijn zorgen…
DE BRON
gedicht
3.0 met 37 stemmen 8.999 wild en krachtig
stormde ’t machtig
woeste water naar omlaag
kolkend, klotsend
beukend, botsend
schuimend op de keienlaag
stuwend, sleurend
zwart verkleurend
in een helse razernij
oorverdovend
niets belovend
lokte ’t woeste water mij
tergend glad
’t zwoegend pad
naar de oorsprong van de bron
zwetend, vloekend
doelloos zoekend…