2731 resultaten.
Cocon – 2
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 149 Er wordt geklopt
laat me toch met rust
in mijn zelf verkozen isolement
ze blijven kloppen
graag respect voor het individu
mijn god, het is mijn hart
ik hoor mijn eigen hart
´t is fascinerend en ook beangstigend
de ultieme zelfconfrontatie
hoe lang houden we het vol
elkaar te moeten aanhoren
hoewel zomaar stoppen
ook geen optie lijkt…
Cocon -1
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 132 Het individu koning maken
dat is wat hij doen wil
niemand heeft hem nodig
hij heeft niemand nodig
heeft aan zichzelf genoeg
zijn cocon is goed gevuld
met een grote voorraad
de deur sluit als vanzelf
grendels worden verschoven
voor een lange winterslaap…
landschap
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 95 de fletse zon hangt tussen
het grauwe wolkendek
en de grijze zee
een kracht die geen lawaai maakt
keert het donkere hart
naar binnen
onder een glazen stolp
het stroperige gevoel
niets dan wachten
in de verte vogels
als kleine stippen
zoekend naar al het eetbare…
makkers staak
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 173 Hokje na hok
Kat en muis
neem nog een slok
en keer veilig huiswaarts muis
slechts slecht komt van kwaad
boos zijn
nog meer pijn
dezelfde raad
Molukkers en Hollandse smaad
slavernij
wekt razernij
duitsers en voetbal laat
alles varen
gooi er zand overheen
we zitten allemaal op blaren
maar zijn allen mens alleen…
CONTACT
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.594 het avondje
was op
bezoek
ik was
weggegaan
---------------------------------
uit: Mammoeth Mijn Muze (1968)…
rijpend voor het leven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 228 alles is goed en op m'n wolkje vertoeven is fijn
met soms een koutje of wat groeipijn
daar zijn pa en ma, ze zijn er altijd
en zo zal het altijd voor mij zijn
het ontbreekt me nergens aan
de wereld voelt ook veilig aan
mijn familie en vrienden zijn me heilig
van driewieler tot een fiets met zijwieltjes
speelgoed, snoepgoed en het goede…
wakker
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 71 toen jij kwam
ontwaakte ik
en met mij
tijd en plaats
je plaatste me terug
in de wondere wereld
van toen en daar
overstelpte me
met verhalen
je keek
door de ogen
van de onvoltooide
verleden tijd
ik kwam dichterbij
tot leven…
Eenhoorn
gedicht
4.0 met 6 stemmen 2.964 Here, zonder naam en zonder gezicht
Zie vanuit den hoge
Op uw droeve eenhoorn neer
Die danig hunkert naar uw licht,
Die sierlijk door de wouden dwaalt
Maar bladeren geen voedsel vindt,
die voor de poort der doden draalt,
Allen bladeren op uw wind.
Here, zonder handen zonder stem
Snij de lichtlans van zijn voorhoofd…
Mijn ziel was éens gelijk aan de' opgesprongen krater
poëzie
3.0 met 4 stemmen 932 Mijn ziel was éens gelijk aan de' opgesprongen krater,
Die steden zet in gloed met nooit-vermoede brand,
Dan terugkeert tot de rust, maar voeden blijft voor later,
Diep, het inwendig vuur onder geteisterd land.
Waar éens de vlammenbrand deed daavren 't zwaar gevaarte,
Gapen met brede wond de bergwand in zijn flank
Ligt thans het rustig…
bestemming
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 250 ik hou van gedichten
die door denderen
als treinen
schoonheid is bijzaak
hoofdzaak is dat
het confronterend is
zoals spoorbomen die
voor je neus neerdalen
om haastige treinen
voorbij te laten gaan
en ons daar achterlaten
met de dromen over
onbekende bestemmingen…
Koers te houden?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 110 Kompas in het verstand, als
de kleine ruimte ergens
tussen staan en vallen hangt,
vastgelopen in los zand
verstilling van de muggen
boven de vennen, de jacht
op de zoetste smaak van bloed
de lijnen van de tocht worden
onzichtbaar, een snaar
die in zichzelf trilt, de toon
te luid verbaal,
de horizon eist de beeltenis
mijn lichaam…
Aardse glitters?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 67 Op de rand van een
innerlijke beschaving
waarin ik zwelg, hierin zijn
de aardse glitters
niet weg te denken
verstrooiing heeft zich aan
formules vastgehecht.
het zwijgt, maakt stil,
de dag wordt diffuse
is mij kwijt, ik zie een
schaduw in de spiegel
die met zijn ego vecht,
ik leg de z’n huid af maar
ik ben een vreemde,
een…
In Memoriam
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.910 Verdoemd!
Allen zijn klein,
Geen is er groot.
Beter weg in de dood
Dan verdoemd met het kleine te zijn.…
Bij mijne afbeelding 1790
poëzie
5.0 met 3 stemmen 648 Mij schonk ’t geboortelot, bij flikkrend Dichtvermogen
Waar ’t oude Griekenland zijn eigen geest in kent;
(Voorvaderlijke vrucht, op d’echte stam geënt,)
Een hart, voor ’t woest gekrijs der menigte onbewogen:
Een ziel, aan tijd, noch lot, noch mensenwaan verkleefd,
Die de Almacht en zich-zelv' alleen tot rechter heeft.…
Spiegelbeeld
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 157 Als ik kijk naar mijn spiegelbeeld,
Is het in vakken verdeeld.
Een klein deel, zoals ik ben,
Een groot deel, zoals jij wil dat ik ben.
De woorden die gezegd zijn,
Maken mijn spiegelbeeld zo klein.
Ik ben wie jij wilt dat ik ben,
Het heeft ervoor gezorgd dat ik mezelf niet meer ken.
De angst is te groot,
Waardoor jouw deel vergroot.
Mijn…
Raven en zwanen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 184 Jouw stem nadert de betekenis
van zwarte vogels boven het veen
tijdens de herfstnacht
en ik verzamel de kornuiten
als zangvogels van tegenspoed
in een obstinate droom
hoe ze jouw graf hebben verlaten
met het geluid van dode boeken
ontmoedigd op weg naar de zon
in hun duistervlucht over de meren
waar zwanen dromen over dronkenschap
en…
Over gewone dingen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 156 Hij sprak, over gewone dingen
die een ieder toch begreep,
hij zeurde niet over kleinigheden
en daar zat 'm net de kneep.
De gewone dingen die hij besprak,
stelde een ieder op gemak
maar hen, die zijn taal niet begrepen,
hebben zich de armen blauw geknepen.
Het is soms beter om te weten,
waar een mens toch over praat,
want jij…
Waarheid
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.055 Bij een hemelreine bronne,
Eer zij 't groene dal bespoelt,
Heb ik dromende eens gezeten,
En mijn hete dorst gekoeld.
'k Heb het dal doorlopen later,
En gezocht de blanke vliet;
'k Vond er menig klare water,
Maar mijn bronne vond ik niet.
In de drang der eerste liefde,
Blozend, aarz'lend en verrukt,
Heb ik, jongeling, de eerste…
Omen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 127 we hoorden
de onheilspellende stilte die
de naderende storm in zich droeg
we zagen de gebroken
schuimkoppen op de lege zee
we voelden het zwaarbeladen vertrek
toen de kust zich verborg
achter de avondmist
met gebroken vleugels
stotterden we over het water
we wisten van
het levenloze schip dat diep
op de zeebodem lag…
Over dichten.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 156 Dichters moeten vaak nog leren
Hun tekst te emenderen.
Te vaak wordt dat vermeden
Door dichterlijke vrijheden
Of bij kris en kras te zweren.
Het leerdicht
Wordt weer verplicht.…
de andere kant van een lief meiske
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 106 zij was een schat van een kind
totdat ik er achter kwam dat zij
haar Spaanse hondje koeioneerde
en haar kat buitensloot,
levensgevaarlijk liet oversteken
op een drukbereden laan
toen viel het
in ongerede geraakte
kwartje en gaf ik
geen cent meer voor jou…
Hooglied
gedicht
3.0 met 8 stemmen 3.758 Ik zeg tegen mezelf: jongen, ze verwijten je vaak
dat je geen omgang hebt met je vrienden & vakgenoten,
dat je hun gezelschap mijdt, hun discussies niet wilt zoeken
(ze zeggen het anders, zó zien ze het niet)
En ze vragen je vaak: wat zoek je toch bij die gekke jongens?
Dan antwoord ik niet, of ik zoek naar uitvluchten,
zeg ik dan, Simon Vinkenoog…
Moed
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 438 Ik heb moed om te leven
ook moed om mezelf
onvoorwaardelijk weg te geven.
Ik heb moed om te proberen
om verdriet te incasseren
en om uiteindelijk te leren.…
Karakter lezen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 208 Op de vraag of ik genoeg
van mijn vader hield
om hem voorgoed
te vergeven
het liefst vergeten
kan ik niet ontkennend
antwoorden
hij timmerde zijn hart
uit de ingewanden
van de dood
liep langs
onbewogen kusten
bouwde vogelpaleizen
voor uitgestorven mussen
was nooit ergens
anders te bekennen
dan onder
moeders wil
die grenzeloos…
Het feit
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 119 Toen ik vergat zout in de pap te doen,
wilde dat niet zeggen
dat ik het zout vergeten was,
dat stond namelijk klaar om te gebruiken.
Dat het zout klaarstond wilde niet zeggen,
dat het ook gebruikt werd
en zo kwam het dat hij
het zout in de pap niet kreeg,
dit niet was, omdat hij dit niet verdiende,
maar omdat het er nu nog steeds…
Gezicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 188 Voor onbekende gezichten
die nooit iets tekenden
of in werkelijkheid
zonder wereld betekenden
bewaarde ik
een wit potlood
gegrond op zwart papier
met een grijs verleden
van armoede en eenzaamheid
wanneer ik tastte
in het hemels duister
met de geneugten
en het genoegen
raakte ik nooit
een gevoelige snaar
maar met ontloken ogen…
intermezzo
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 na een lange tijd van stilte
overwon ik de droefheid,
schraapte ik vergeten woorden
bijeen en ving, vaak vergeefs,
afgedwaalde herinneringen
had ik het verlangen
onvindbaar opgeborgen
ik ben het intermezzo
tussen het niets en de dood…
Onrust
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 183 Ik ben dat kind dat
overal buiten ging staan
en ik keek:
waar kwam die chaos,
die onrust vandaan
het was de stroom,
die wervelwind van gevoelens
waarmee God vanuit de hemel
de aarde wakker kust.…
Vreugde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 160 De vreugde voor het leven,
meer heb ik niet mede te delen
iets anders kan ik niet geven
als mijn liefde voor velen.…
Levensgenieter
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 203 Hij was een echte levensgenieter,
straalde in volle glorie van hem af,
hij was een pure bron van vermaak
iedereen die hem zag, wist,
deze man, is blij.
Hij was een echte bon Vivant,
een echte charmeur ook nog,
zag er altijd heel knap uit,
maar al liep ie niet in
zijn tweed met ruit,
dan nog kon je aan zijn
hele houding zien,…