Alle inzendingen over wereld

Eindelijk valt de zwarte sneeuw de rode krokussen gillen van pijn zijn of niet zijn is buurmans klein bestaan een floers van rouw geeuwt Als de rook uit de giftige smeerpijp in het dronken land van bevingen de armen van Geest de ene vergeving na de andere door de strot knijpt Hulpvaardig staan de bolgewassen gereed om met hun mantels liefde…

In een wolk verscholen die duister is en dicht in den vreemde dolen zoekend naar het licht. Vertwijfeling in harten het speuren naar geluk verdwijnen alle smarten en niets gaat er meer stuk. De wolk zal eens verdwijnen de zon zal er weer zijn weg zijn verdriet en pijnen want dan is alles fijn.…

Wit papier laat mij de leegte vullen Tussen bladrand en bladrand Vul de leegte in met kriebeltjes En krasjes en dingetjes En dan heeft wit papier betekenis Vul mij de leegte met hetzelfde Dan krijgt de ik een zijn Geen wit papier in mij…

Na twintig eeuwen Mag Jezus van Nazareth Van mij van het kruis…

Het licht kijkt glazig in ’t avondrood de nacht verwacht en slaat het leven dood. In de woestijn knaagt een kale rat aan dorrend vlees, dribbelt door een vaag visioen. Er dreigt een storm en het donker verzandt in ademnood, verliest haar grip. Een eenzame gier aast blind op niets, geen zicht geen speling van het licht en wie…

De wereld is te klein meneer, om oorlogje te spelen. We hebben haast geen ruimte meer, om elkaar te kelen. Je kunt gewoon met goed fatsoen geen bom meer laten vallen. Eén fout in de berekening en je bent er zelf niet meer. De wereld is te klein meneer, u staat weer op mijn tenen. Ik hoor uw hersens kraken. U wilt trappen naar mijn schenen…

We gaan onder in een kom weerspiegelt water trekt de bol aan weerszijden: dag en nacht tossen erom. We liggen tussen twee zijden drinken van de uren die we hebben, proeven van pril geluk, proosten om dan van de rand te glijden. We knipperen zwart wit en rijden naar de ondergaande zon. We dansen in het licht, draaien en nippen uit onze…

In het voorbijgaan de lakens rechttrekken, eten. De trap aflopen, en passant de tong uitsteken tegen een beeld dat nog ongebakken op tafel staat. Groente zaaien, een kind verwekken, en passant de braam opbinden en vertrekken. In het voorbijgaan Je uitrekken. Voor de spiegel je borsten betasten op harde plekken. Herinneringen tot leven wekken…

Deze wereld stroomt over van oorlogen en haat van mensen die elkaar geen eigen plek gunnen dat is extreem als het om een geloof gaat want het moet gewoon heel anders kunnen Het is toch vreselijk dat men elkaar vermoordt omdat iemand in een andere God gelooft? Dat de ene overtuiging niet bij de ander hoort en daarom miljoenen levens zijn geroofd…

Arm en rijk zijn contrasterende begrippen, meestal in materiële zin ge- en misbruikt. Verbeteringen liggen vaak op ieders lippen, daadkracht wordt echter in de kiem gefnuikt. Hulpbehoevende landen ziet men strippen ten voordele van beurs en wapenhandelaar. Ze worden kaler geplukt dan onze kippen, zijn in IMF-verband altijd weer de sigaar.…

de werkelijkheid levert een schijngevecht met de verwachtingen die als een loden last drukken op feit en vergankelijkheid historisch perspectief is niet te rijmen met heden en toekomst is dode letter schrijnend geval van vertekening is lucht- vervuilend gepraat in Buenos Aires (!) verstikkende dioxine is de situatie meester kan dat raam…

Indien we maar ééns konden... Vele dingen, verfijnd herhalen. We zouden beter zijn. Indien het maar ééns kon….. Want, waar het heden niet deugt, daar is 't goede in ‘t verleden, kapot gescheurd.…

Ik ben een heel klein meisje, die helemaal alleen een eigen wereld heeft geschapen. Zonder mensen om mij heen. Ik ben begonnen toen ik vier werd. Toen moest ik naar een grote wereld. Vliegensvlug moest ik gaan bouwen. Zonder dat iemand het wist. Zo zit ik nu in een cocon. Heel klein, maar goed genoeg voor mij. Ik lach naar mensen, praat…

voorstelling van vuil op de kop van kinderen hoe erf je schuld…

zo nu en dan een glimp zien van hoe leven oorspronkelijk bedoeld is een flits in een toekomst van samenleven in vertrouwen delen in gerechtigheid ---------------------------------------------------- uitde gedichtenbundel "tot leven geroepen" uitgave in eigen beheer www.aukjewijmagedichten.nl…

tot aan de grens van vrijheid gaan omkijken en genieten van het uitzicht verwondering over diepte en kleuren leven in overvloed -------------------------------------------- uit "tot leven geroepen" uitgave in eigen beheer www.aukjewijmagedichten.nl…

verbrande zielen, verblind door hebzucht alleen voor altijd.... eenzame dagen, vervuld van haat voor altijd verloren... verloren wegen, verwijderd van redding. hulp is nodig.. wij wachten.. zolang het nog kan...…

Voel de aarde, woel de aarde ruik de aarde om je heen zoen de aarde, zoek de aarde Maak je met de aarde één. Aai de aarde, zaai de aarde Maai de aarde, één groot feest Wroet de aarde, voed de aarde Vang de aarde in je geest. Leef de aarde, geef de aarde Zie de aarde: rood, bruin, zwart Schep de aarde, schenk de aarde Sluit de aarde in…

Het is lente aan het worden, straks ga ik in de tuin het onkruid wieden tussen de rozen, de papavers, de primula’s. Dan komt die steek van pijn: er is veel meer te wieden waar ik niet bij kan, aan mijn binnenkant. Wanhoop slaat mijn handen voor mijn ogen als ik bedenk: wie in de grootstad, in de wereld, extirpeert het onkruid mens.…

Ik haal water, ja water voor het vee uit de put die langzaam dieper wordt De rivier is droog het gras verdort maar de bron gaat stukken langer mee Ik haal water, ja water voor het wassen. In een kruik draag ik het op mijn hoofd als die valt heb ik voor niks gesloofd dus ik moet er heel zuinig op passen. Uit de put klinken echo`s van mijn…

Als druppel in die grote zee, glijdend, varend, met de stroming mee Geen kans om zelf te stoppen, te kiezen bovendien De andere kant op gaan, heeft geen zin. De stroming is te sterk, je wordt meegevoerd, voor je het weet zit je er weer in...…

Het onderlinge verschil moet er wezen Stel dat een ieder hetzelfde was Met gelijke gedachten en woorden Ongeacht afkomst kleur of ras Een ander aanzien zal de wereld hebben De saaiheid groot allemaal op een lijn Gelijkheid zou onze stemmen doven Er zou niemand meer bijzonder zijn Discussies zouden niet meer bestaan Geen buitensporigheden…

Oren die zich draaien naar de wind, Kunnen horen welke zinnen hij waait, Welke woorden er verloren gaan, In zijn zuchten onderbroken, Door het gefluit van vogels, Die nooit hebben bestaan...…

als de wereld bloedend is door wonden en er geen uitweg is voor geluk wat zijn dan nachtengalen die muziek uitzonden terwijl ze bewust waren van dit dramastuk kan de zon dan blijven schijnen met de mens al hun wanen zonder dat planten en dieren wegkwijnen in een plas doorweekt met tranen de aardbol is compleet bedorven in wat goed en fout…

In Palestina wordt geklaagd over hoofdpijn en in Rwanda is iedereen sikkeneurig. De kinderarbeiders in China hebben rugpijn en de Kurden zijn buitengewoon humeurig. De Somaliërs hebben weer eens buikpijn, en in Tibet wil iedereen je ontwijken. Elke Thaise sexslaaf is een chagrijn en in Noord-Ierland zitten ze te zeiken. De hele wereld vloekt…

in de stroom des tijds veelvuldig demonstreren, oefenen en gebed heeft de wereld moeten ervaren ondanks welgemeend koesteren aangewakkerd door bevlogen zielen met woorden zonder zelfzucht zonder haat om het hardst geroepen dat de vijand zich niet zal overgeven voordat hij is losgemaakt.…

jij leeft daar moet voor je leven knokken ik leef hier en voel me gelukkig zonder er iets voor te doen jij leeft daar in dozen en in hokken ik leef hier in een huis met een plantsoen jij leeft daar bent al gelukkig met een onderdak ik leef hier in een huis jij daar in een vuilniszak jij daar bent arm...…

je raakt terwijl ik door de branding stap jouw voeten in de oceaan zijn slechts een zee met golven en wat wittend schuim van mij vandaan lange benen stappen trots door zand en op de rots je blik voorbij de horizon treft mij in ondergaande zon gedachten dansen rood geboren uit dezelfde schoot je beeld wordt zichtbaar in de schemering…

ik weet mijn ogen maar ben blind van zien ik kijk wil graag geloven maar mijn achterdocht is twijfel echoot steeds misschien ik lees je zinnen-beeld en samen paradijzen we de wereld als de tijd zich weer verveelt in het dichten van de gaten nu de zonde niet meer speelt toen jij mijn Eva werd zag ik opnieuw de slang ze ontkronkelde…

En de wereld draait gewóón door.... Oorlog in Irak, bomexplosies aan de orde van de dag, zelfmoordcommando's doen er nog een schepje bovenop. En de wéreld draait gewoon door... Ouders die hun kinderen geestelijk en lichamelijk mishandelen, zodat ze er een levenslang trauma aan overhouden, En de wereld drááit gewoon door... Gasexplosie…