Alle inzendingen over demissionaire zet

Stemmen horen Die nergens klinken Dan in de diepte Van dit brein Beelden zien Die niemand ziet Maar er wel degelijk zijn Tussen de lijnen van Het beeldend werk, Ik zie een trein Die zich langzaam In beweging zet Hij rijdt voort, Levert beelden aan Die ervoor zorgen Dat ik er toch Durf te zijn…

Drijvend zet ik mijn dromen om, in ideeën en in plannen. Daarna kleed ik me kleurig aan, en bezoek een koffietent. Daar ontspan ik wat. Voorbereiding is het halve werk. Nooit begin ik met haast en spoed. Compleet geluimd begint mijn dag, pas goed.…

Ach hoe verdacht lekker languit in bed en dat ik die wekker niet hoef te zetten vannacht morgen niet met die pijpen va de onder- en bovenbroek hoef te worstelen, geen mensenvlees en tanden meer hoef te borstelen, geen griezelige roem en geen angstig nieuw boek!…

verwar mijn binnenste met buiten zet in delen uiteen wat samenvalt blindeer mijn spiegelglazen ruiten nu toekomst in verleden is gestald laat me in een vergeten lot schikken doorbreek daarmee de cirkel rond kleur de iris van eeuwige ogenblikken je herhaalt de woorden uit mijn mond…

Ze zet de ijzers stevig op het ijs. Haar laatste rit, nog één keer keihard knallen. Ready...ze zakt...nu gaat het startschot vallen. De eindstreep wacht en heel misschien een prijs. Eén rondje nog, het einde is nabij. De schaats, de streep en dan...zo blij, zo blij.…

onder de kast van vergetelheid schuilen bedrukte flarden van een onbegrensd gemis in het verlaten landschap scheurt de storm de gekwelde schreeuw aan stukken één voor één zetten we de spiegels van het verleden neer één voor één draaien we ze om we zijn nergens gebleven…

laten we het ongezeefde verleden ‘toen’ noemen waarmee dit zich onderscheidt van alsmaar voortdurend nu we toch verdwijnen kunnen we, eendrachtig de taal, gebruikmaken van aanhoudend zwijgen om al vergetend ons verlaten voort te zetten later dan destijds is ons toekomend gras bezaaid met onbeschreven blad…

Ze moeten snel wat krom is recht gaan zetten. Waarom in zee gegaan met goeroe Jetten. Zijn mantra dreunt maar door: oomm..laag oomm..laag. Maar met een glimlach tovert Mark een haasje uit zijn spreekwoordelijk geworden vaasje.…

'Voor Feyenoord is het nog niet te laat,' Zegt tussenpaus Ad Interim Vocaat, 'Ik zet mijn woorden altijd om in daden Maar als ik Jaap tot juni moet vervangen Wil ik graag van te voren alles vangen Dat laat zich met mijn staat van dienst wel raden En laat De Kuip De Kuip, niets meer aan doen Ik ga, met roodwit hart, niet voor de poen…

als de stilte in hem aanwaait en de zon daarbuiten de rietkraag in lichterlaaie zet balt de rouw zich in hem samen nadert hem tot op de huid in het blauwe grasland zit zijn moeder hij hoort haar parelende lach hij ziet het schip varend in de storm de Dood klampt zich vast aan de gebroken mast…

Vast in ijs – tijd gaat door maar ik ga terug Terug in mijzelf om uit de donkere rivier van mijn ziel mijn leven op te vissen en zet mijzelf opnieuw in elkaar in verbinding met hemel en aarde vind ik mijn mooiste maagd.…

Mijn ogen fluisteren mij gedachten in beelden zetten zich om in woorden fantasie wordt werkelijkheid dromen zijn zéker géén bedrog wat zijn de kleuren mooi sombere kleuren bestaan helemaal niet alles zet zich naar mijn hand alles is zo licht als een blad op het water de regenboog wijst naar stralende diamanten, die hun schittering over…

met mij de eerste stap naar dat heimelijk onbekende tot de kern en omgekeerd Ik schenk jou een sterrennevel blauwer dan de diepste zee Overal waar jij jouw voet zet reist de hemel met je mee Neem dit aanbod – bron der liefde aan als een verloren schat Drink mijn zoet gerijpte nectar dans dit leven met z ‘n ‘ twee ‘…

wit gezicht met rode mond ze kust je boodschap van het linnen mooi en pril nog onverdacht haar ogen tasten zacht naar binnen prikkelt daar de lust met lome lach ze geeft haar ziel aan jouw gedachten jij streelt haar borsten met penseel ze kleurt in jou haar woeste nachten de zon zet zacht jouw naam op dit geheel…

Er komt in maart zeker een dag dat zelfs rozen openspringen merels vast het hoogste lied samen met een lijsterkoor zingen dus opgelet, nu de lente heel traag haar eerste schreden zet.…

Ondertussen is het slecht gesteld met je cathexis, maar als je dáármee bij de dokter aan komt zetten... doe dat maar eens! Shaffy wist het wel, leven moet je, tegen wil en dank. Durf het maar eens, mens. Wek op die lust en leef! Zet zoden aan de dijk, verleg een steen in die rivier, bouw aan die droom!…

Hij zet de tijd stil in een hoek bij 't raam Bestijgt de helicon met filozie Een weldoordacht patroon van poëzie Vermengd met wijsheid en filosofie  Weldra zet koffie zijn geheugen aan Laat dan Idee met klanken associëren: Patience voor mannen evengoed voor meiden Die hij als rederijker wil verleiden Tot inzicht door met kennis te jongleren…

tik tak en het wijzertje verplaatst zich met een elegant sprongetje weer een seconde voorbij die nooit meer terugkomt ik lig op bed probeer aan niets te denken probeer de tijd stil te zetten ik denk dat als ik het heel hard probeer ik mezelf wel eens kan stilzetten maar de klok tikt verder...…

je staat nu even wat te lezen maar weet je wat zo leuk zou wezen zet jouw gedachten eens op papier en hang het dan een keertje hier als ik zelf even niet kan schrijven zal er toch altijd wat te lezen blijven dus maak een ander deelgenoot van je gedichtjes klein of groot ik kijk reikhalzend uit naar het moment dat ik…

vier uur vrolijke zon kruipt in blote huid zet in vuur en vlam sluipt onder het korte rokje siddert in het lijf ogen dicht, de film begint zijn vingertoppen dansen langs mijn benen zijn gezicht nadert het mijne plots is er een wolk voor de zon…

Hij strijkt dan eerst zijn veren glad en zet zijn borsie op hij kijkt mij dan ontdeugend aan en schudt wat met zijn kop. Als je hem zo bezig met zijn showtje ziet dan gaat zijn snavel open en roept hij heel hard “piet.”…

Het zet licht om in zijn voedsel en scheidt af mijn lucht Mijn afscheiding is voor hem mest lucht Het groeit voor mij mijn voedsel en herbergt leven Het bevrucht zonder sexueel genot zonder gevoel Geen haat geen liefde Geen minachting geen verlangen Zijn enige doel groeien bloeien Geen wraak geen stress geen hoop…

met in zijn kamer haar laatste zelfportret dat hij steeds naast zich zet... ...met in zijn ogen de tranen die hij spaarde omdat hij ze bewaarde…

Leeuwen zagen vaak in vroeger tijden Een soortgenoot in iedere Peugeot Sinds onlangs krijgt hun jachtinstinct een go Als Smarts hun ambiance binnenrijden Zet straks een kat z'n tanden in zo'n wagen Dan kun je nog 'ns smartegeld gaan vragen…

Traantjes op haar vieze jurkje Handen op haar kleine lijfje Gillend van onmacht Een schreeuw van verdriet Nauwelijks wetend wat er gebeurde Of nog gebeuren zou Struikelend over de grote stenen Stort ze op de grond Haar kleine hartje voor het leven verminkt Snikkend zet ik de tv uit En ga lekker slapen…

Zodra het mooi weer werd, zette zij haar zonnebril af. Ze wilde de zon recht in de ogen zien. Kijken was een poging om te constateren dat. Bij bewolkte dagen vroeg ze zich af waarom ze zo deed. De hemel gaf geen antwoord, sloot het wolkendek tot de zon weer ging schijnen.…

Jouw mond op de mijne, Je tong zet me in vuur en vlam, Je handen op m’n billen, Mijn huid ongelofelijk klam. Trillend van verlangen, Lichtelijk bezweet, Je maakt me heerlijk gek, Ik wil dat je het weet. Je ogen zijn gesloten, Een glimlach op je gezicht, Je bent zo heerlijk sexy, Ik ben voor je gezwicht!…

haar naam begint vooraan het alfabet mijn naam begint met een zet het vormt een reden om samen te zijn zij is de druif en ik ben de wijn ik ben de dichter-fotograaf en lul maar het begin en eind de dingen aan elkaar geen suiker, bitter zoet en aspartaams vul jij me op, jij bent de uren gaans…

de deur was even dichtgevallen rust in de tent geen liefde geen geween nog voor de lente keek ik naar buiten zag jou, mijn zwarte vogel meteen vloog je binnen nu zet ik alles op alles om niet opnieuw de deur dicht met jou binnen of jou buiten sneeuw waait naar binnen en smelt…

herfst domineert in mozaïek van seizoen en viel met de deur in haar territorium met een barbaars temperament groef ze zomer uit met zongoten energie de tastbare warmte werd door haar donkerte toegedekt haar passen zijn gezet in een zuiging van fluweel in haar stopbewegingen van najaarswaaier zet ze zomer in een ingescheepte stilstand…