2068 resultaten.
Blauw
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 79 De gordel van Smaragd
waar de zon altijd schijnt.
Een blauw gevoel van
gelukkig te beleven dat
voorbij is voor het kwijnt.
Het blauw te lopen kent
zijn voelen dat aan ademnood
lijdt. Onmogelijk zijn de doelen
tussen daad en drang in hun preferentie-
strijd.…
het voorjaar onder handbereik
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 854 ik zie de zon maar
mis de streepjes warmte
ze schijnt koud licht dat
blauw weerkaatst op je gezicht
het winters fel
laat ijzig scherp een
lege schaduw zien waarin
de vorst zijn sporen kerft
guur blaast een noordooster
de natuur haar kaalheid aan
weerbarstig in verzet
trots blijft zij onaangedaan
maar in je ogen kiemt
de lente en…
Sinds jij elders slaapt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 18 Sinds jij elders slaapt, sluimert de zon
Daar hoog boven ons schijnt ze
minder fel, minder warm
Ze verslindt me niet meer
na de dageraad, ze roept me niet eens
wakker, opstaan kost me moeite
Alleen 's middags stroomt mijn bloed
van haar licht en draagt ze
het gewicht van mijn zorgen
Dan kan mijn hart vliegen
als een draak, desnoods verdwaal…
Emoties
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 60 Dan opeens schijnt weer de zon.
Het lijkt dan of het leven opnieuw begon.
Maar het kan zo weer omslaan.
Je komt voor nieuwe verrassingen te staan.
Het leven is soms ook net een orkaan.
Dan is het moeilijk om door te gaan.
We wachten dan op een zachte bries.
Zodat ik niet opnieuw mijn emoties verlies.…
Nachtasiel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 162 De maan schijnt schuchter door de ruiten,
jij vlijt je zachtjes tegen mij.
Zo tuigen we onze dag af,
we likken onze wonden.
Zo samen liggen is geen straf,
’t is knus in onze sponde.…
Wie is nou God?
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 559 heb je hem gezien
of haar misschien
staat God dat toe
de jacht naar winst
het liefst een kind
dat zonder vragen
zeven dagen
werkt per week
haar jeugd vergeet
voor het schijntje
dat haar leven heet
bloeit hij de bloem
schijnt zij de zon
legt God weer alles
in de vissenkom
als daglicht wegglijdt
en de maan zijn
sterren begeleidt…
Schemerige kamers
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 Ik loop door het dorp
De zon schijnt, de wind waait
een beetje door mijn haren
De luiken zijn gesloten
met kieren dun als naalden
met lange smalle ogen
Mijn schaduw valt nergens
binnen, er zijn er geen
in de schemerige kamers
waar het licht grauw
verdoezelt wat er gaande is
en wat de consequenties zijn
van ieders doen en laten
De…
het vals gezicht dat doodt
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 760 de maan trekt water aan
nevels slierten sluierend
het vals gezicht dat doodt
en grijnst in koplamplicht
dauw remt langer in
het vochtig glijden op de
stille weg, het botsen zal
niet stoppen is voorzegd
de mist schijnt witter
tussen flarden zon en
raadselt waar de dag
het van het duister won
de tijd schraapt zijn
seconden, koestert…
Haastig afscheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 86 Sluitingstijd, het afscheid
bijna voorbij, de stoelen vrij
de tafel vol, de glazen leeg
Ik moet gaan, ik ga weg
Kijk mij niet zo aan, jullie
oude zangers in oude lijsten
Het is stil op straat, ik ga
De maan schijnt, we draaien
al terug naar de zon
De honden blijven staan
De geur van onze liefde
is vervlogen
De lakens zijn koud
Leg…
Vogelverschrikker
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 112 dat hij bij de kraaien hoort
met zijn talent om over de dood te zwijgen
en wat weet hij over liefde, nu hij er naar snakt
alleen op het veld met uitgezaaide bloemen
vogelverschrikker tegen wil en dank onder regen
met natte hoed en ongebruikte wandelstok
om de dieren weg te jagen waar hij van houdt
de vogelverschrikker heeft het koud
en schijnt…
Modus vivendi
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 65 Affecties, ach, u weet
wat ik bedoel
Nou nee, dan maar een onsje werkelijkheid
Iets epistemisch, qua
realiteit
Niet soms, vermoedelijk of
naar het schijnt
Geen wou of zou maar puur noodwendigheid
Daar heb ik meer aan, qua modaliteit
Tenzij die ogenschijnlijk
weer verdwijnt
Achter de horizon van
plaats en tijd…
dubbelspel
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.548 een vrijstaand herenhuis met dubbelglazen ramen
waardoor de zon moeizaam haar warme stralen schijnt
dit huis is kil, wij wonen er nog ‘samen’
mijn lichaam is aanwezig, maar mijn hart verdwijnt
ik wil naar buiten en me gaan bekwamen
in het weer vrij zijn, niet meer aangelijnd
jouw glitterwereld en het glamourleven
‘t is niet wat ik wil, ik kan…
Hemelvaart
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 375 Buiten vliegen witte wolken door het ruim en
schijnt de zon op het groene blad.…
Hollands vlag
poëzie
2.0 met 2 stemmen 288 Heel de lucht schijnt op te fleuren,
Strijkt ze er op haar frisheid uit,
Heel de lucht schijnt op te fleuren,
Strijkt ze-er op haar frisheid uit,
En je Hollands hart wordt wee,
Wappert met haar dundoek mee,
En je Hollands hart wordt wee,
Wappert met haar dundoek mee.…
Hoop
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 155 dikke muur heeft je hart begrensd, veilig omrand
Zodat niemand het meer raken kan
Haal die stenen uit de muur
Het licht zal je hart weer verwarmen
Want er is
Een venster van hoop
Dat licht geeft bij ieder hartzeer
Een venster van hoop
Het heelt en sterkt je elke keer weer
Denk niet dat het voorbij is, zelfs in ’t donkerste uur
Schijnt…
Voor jou....
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 1.921 Een vrouwelijke schoonheid bij het avondlicht
De maan schijnt op haar verleidelijke vormen
Voor haar pracht ben ik gezwicht
Brengt mijn hoofd tot stormen
Een stem als een slag op kristal
Een huid als een perzik zo zacht
een lach als een waterval
Haar haar in al haar pracht
Maar schoonheid is niet voor altijd
De pracht en praal is niet permanent…
Lieve Inge
hartenkreet
3.0 met 51 stemmen 4.177 Als donderwolken zich gaan vormen
En de zon steeds zwakker schijnt
Helder denken niet meer lukken wil
En je zelfvertrouwen verdwijnt
Wanneer je de kracht ontbeert om te vechten
En je terugtrekt in je schulp
Schreeuwen niet meer lukken wil
En je niet meer vragen kunt om hulp
Dan staan zij voor je klaar
En bieden je een helpende hand
Luisteren…
de dag
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 851 Langzaam open je je ogen
vangt een glimp op van de zon die schijnt
Weer een nieuwe ochtend
een ochtend die gelukkig verdwijnt
Vertwijfeld begin je de nieuwe dag
je weet niet wat die brengen zal
Misschien een lach
misschien een diepe val
Uren zijn verstreken
een leegte in je hoofd
minuten die uren leken
van je gevoel beroofd
De zon…
Zee-vlucht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 474 Sterren wil ik schilderen
op het linnen van geluk
de maan geef ik een likje mee
al schijnt zij dromen stuk
De zon lacht alle zorgen warm
zij straalt zware sores licht
de regen vangt mijn tranen op
tekent lijnen in gezicht
Wind waait wilde woede weg
neemt somb’re gedachten mee
storm geeft ontroering lucht
vertroosting vind ik aan zee…
Schaduw
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 703 Alles is zwart in mijn hoofd
Het laatste lichtje uitgedoofd
De moed zakt weg
en trekt de energie mee
Onvermogen, onmacht en zelfhaat
beheersen nu mijn bestaan
Ik sta voor de keuze:
Verdwijnen in de schaduw
of toch nog verdergaan
De onderste steen van de muur
heb ik in eigen hand
Durf ik hem eruit te halen
zodat het licht naar binnen schijnt…
De dichter
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 325 In het donker
schuilt de Dichter
in de gloed
van het vuur
dat de kamer
schijnt te verwarmen
maar 't ijs
niet smelten kan...
Zijn gedachten ver heen,
naar zijn diepste geheimen
die hij zo goed kent
maar niet vinden kan...…
Lente
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 574 Verscholen onder sneeuw en ijs
daar zingt een boom zijn eigen wijs
nog niet zo heel hoog van de toren
wie luistert zal het echter horen
De sneeuw smelt weg, het ijs verdwijnt
't gezang wordt luider naar het schijnt
de prille lente laat zich zien
tè ingehouden nog, misschien?…
NIET ZONDER VRAGEN.
poëzie
3.0 met 35 stemmen 8.114 Gij wenst een echte Wijf, gij wenst te mogen trouwen,
Gij wenst (gelijk het schijnt) uw huis te mogen bouwen,
Gij wenst en anders niet. Maar lieve, zeg een reis,
Wie trouwt’er in de droom of in een dom gepeis?
Het vrijen eist verzoek.…
Heilige grond
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 841 Dan wist ik hoe ver mijn geheugen lag
het dorre, ruwe dat vlak schijnt
daar waar ik mijn beden mis
en de grond steeds kouder wordt.
Het staan met handen die naar boven wijzen
gronden geen voet in dit bestaan,
het knielen valt moeilijk voor een ziel
die nooit geleerd heeft de aarde te kussen.…
Natuur
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 397 Ik zie tranen als druppels
vallend op bladeren van
stil verdriet
Vinden hun weg langs paden
gebaand door emoties
overmand
Stromend langs gedachten die
zich laten meevoeren
naar een nieuw begin
Waar de zon weer schijnt
en de donkere hemel
opdroogt in het licht
Met wortels stevig in
de grond vol vertrouwen
opkijkend…
Zomer
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 2.565 De zon schijnt fel naar binnen
Als ik 's morgens vroeg ontwaak
Vogels hoor ik zingen
terwijl ik binnen koffie maak
Ik open alle deuren
Voel de warmte van de dag
Door het zien van alle kleuren
Krijg ik spontaan een brede lach
Elke dag vol vrijheid
Met een lucht heel mooi lichtblauw
Zomer je mag nooit weggaan
want ik hou zo veel van…
Mijn oude school
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 753 In de eindeloze gangen naar de klas
hangen geen jassen, staat geen tas
alleen de herinnering waar ik naar zocht
De zon die door de hoge ramen schijnt
verwarmt het oud versleten zeil
Waarover menig kindervoet in allerijl
nog zichtbaar in een klas verdwijnt
Één voor één passeren ze mijn gedachte
de oude broeders, klasgenoten
Hun namen zijn…
Uit de put gekomen
hartenkreet
2.0 met 50 stemmen 14.223 Ik heb in de put gezeten
en in een heel diep dal
Ik heb ervan geweten
maar ik wist het al
In putten en in dalen
heb je weinig licht
Er valt ook niets te halen
ze ontnemen je het zicht
Zo zoek ik iets hogerop
je het kan het beter overzien
Kijk gewoon vanaf de top
daar schijnt meer licht misschien
Ga je hoog aan die top staan
dan kun…
De enige
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.863 Ik kijk naar buiten
strijk mijn handen door m’n haar
de zon schijnt door
de ramen
even valt een stilte
regendruppels vallen neer
maar ook daarmee
de lach op mijn gezicht
ik voel de pijn steeds meer
jij was de enige
de enige voor mij
jij was m’n liefde
waar ben je gebleven
ben ik je kwijt
ik mis je zo
en betuig je mijn spijt
ik…
November
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 372 Het regent en het is november
weer keert het najaar
en belaagt het hart
dat droevig maar steeds gewender
zijn pijnen draagt
en in de kamer
waar gelaten het dagelijks leven
wordt verricht
schijnt uit de troosteloze straten
een ongekleurd…