35284 resultaten.
Genesis ?
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 752 Eens was er een echo van
het niets vermoedend
niets.
Het was doofstom
blind en onwetend
en zonder gewicht
Toen ontstond er
een ook van vermoeden
en een ook van bestaan
en toen ook een ook van voortaan
wat de echo niet meer overzag
Toch bleef het vermoeden.…
De springhengst in de klaverwei
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.883 De Springhengst in de klaverwei
Is in zijn amourettes vrij,
De kater ’s nachts op ’t hellend dak
Een gade zich kiest op zijn gemak
De wakkere haan steekt nooit zijn neus
Dan in het kipje van zijn keus,
Terwijl de weegluis aan de wand
Slechts Haar zijn woord en hart verpandt
Wier beeld, als hij de sterfling beet,
Zijn borst van wellust hijgen…
Zwemmen (Mahler 3)
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 544 Ik drijf:
de Attersee rondom
is glad, blank
en donker
Ik drijf:
mijn oren aan
een doop ten onder
horen het gemompel
van de aarde.
Ik ruis
mij uit het water, luister:
wat dienen zich
hier ongevraagd
de prachtigste geluiden
aan.
Ik drijf in nijd:
Waarom vonkt er
uit het rondom
van zon en avond
bos en vogels
zoveel muziek…
Rimpel
gedicht
2.0 met 19 stemmen 9.084 Hij pakt zijn oude handen vast. Een rimpel naar de dood.
Nooit meer wordt hij groot. Nooit meer wacht zij om de hoek.
Ieder woord raakt zoek. Alles was, is waar gebleven? Wend
De steven nu voorgoed en paai de gondelier. Drink wijnen.
Slurp het gistend bier. Stil de honger in de maag. Want
Op de kaaien liggen rood, de taaie haken van de dood.…
Goedheid, góedheid...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.663 Goedheid, goedheid gelijk een zuster aan mijn zijde,
hoe heb ik u verbeid, - die ik niet vrágen dierf,
sinds, kommrend om mijn vreemd bestaan, mijn vader stierf,
en uw gezoen, o lief, mijn dode liefde zeide...
- Maar God zal mij misschien genadig zijn, genoeg
voor 't pover horizontje heil dat ik Hem vroeg,
en góed, o Goedheid, voor wie, moeizaam…
De moeder en de zoon
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.114 DE MOEDER
Ik draag u aan mijn hart, al ben ik járen-zwaar.
Voelt ge mijn adem als een vlamke op uw haar?...
DE ZOON
Ach, zwijg: ge zijt een vróuw langs lege levens-straten...
DE MOEDER
Hoe, heb ik niet mijn zoen op uw gelaat gelaten?
DE ZOON
Uw zoen is op mijn mond gelijk mijn tranen: zóut...
DE MOEDER
Mijn…
Op Leidse held.
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.538 Wij waren drie broers; doch daar ik gesneuveld ben in 't beleg van Leien,
Zo zijn we nu nog maar met ons beien.…
Gij zijt de goede vrouw
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.936 Gij zijt de goede vrouw ten drempel mijner dood, -
Gij die me uw ogen als een zomer-nacht ontsloot
Vol wondre lichten en vol rust'ge duisterheden;
Gij die me uw leden als de rijkste herfsten bracht,
En, schoner dan een schemering, de zéekre kracht
Van vredig leven en zich goed bemind te weten.
Want gij, die weet hoe iedre vreugde tanen moet…
Op het ontvangen van nieuwe haring
poëzie
3.0 met 20 stemmen 2.305 O Haring, met uw pekelsmaakje,
O hartverkneutrend zeeziek snaakje,
Hoe dorstig, hoe gelukkig maak je
De maag, die van uw lekkers houdt.
Gij zijt een fraai en snoeprig visje,
In 't keurlijk peterselie-disje,
Een mals beet voor jong en oud.
Geef andren spekstruif of pasteitjes,
Of Franse lever-lekkernijtjes,
Geef andren haas- of hertenbout…
Ik weet van wonen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 2.406 Dat is waar ik
vandaan kom:
kanaalervaring,
besef dat er poorten
bestaan en
daarna
Ook later
oude straten opnieuw
met verbazing gezien:
is hier iets gebeurd,
een geboorte?
Wonen van vroeger
weten ervan
achter de warmte van
roze vulva’s
rechtlijnig baksteen
en muizenvallen.…
zachte sprong
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 388 Spring bij nacht en ontij
in zee, pleeg zelfmoord.
Koester zout als talkpoeder.
Verzachten kan nooit
pijn zijn ook als de ziel
een huid is ook als de ziel
van huis is en in zee springt
Koester bij nacht en ontij
de zachte sprong.…
De terugkomst van de zomer
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.484 Zo is het warme weer in ’t eind teruggekeerd
En ziet men lieden, wier gezondheid was bezeerd
Door kou, zich in de gloed der zonnestralen koestren,
Niet langer in hun huis geklemd als Texelse oestren.
De zomer nadert en de Winter schuurt zijn piek;
’t Was tijd waarachtig; want hij maakt het mensdom ziek.
Nu kan men in zijn hemd of zomerbroek weer…
Eigendom
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 249 Bewerk de aarde
hoewel de mollen graven:
wat toch is bezit?…
Gij die gebaard hebt
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.442 Gij die gebaard hebt, en in moeder-smart gestaan,
hoe ben ik als een tuin voor uw gepijnd verlangen?
Hoe gaat ge in barre hoop, hoe draagt ge onvruchtbre waan,
en heeft uw liefde een liefde om mijn gelaat gehangen?…
Al slaat in mijn moe hoofd uw zware zomer-geur,
Vergéefs zult ge, als een roos, uw adem míj-waarts keren;
want, ben ik úw door…
Desdemona
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 833 Ach, konden wij teruggaan in de tijd
toen wij nog dwaalden in ons beider ogen
en blikken niet gekruisigd in mijn spijt
van tranen niet bestemd om ooit te drogen
Toen wij nog kansen raapten en bevlogen
beloftes deden aan een eeuwigheid
toen onze onschuld lag in onvermogen;
in naam der liefde trof ons geen verwijt
Het waren leugens die de…
Valentijn
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.744 Vanmorgen schonk ik aan mijn Valentijn
twee rozen, knoppen, op het punt van breken
om niets meer dan vergankelijk te zijn.
En hardop hoorde ik mezelf toen spreken;
'dat elke roos symbool staat, wit en rood,
voor al wat veertien jaren is gebleken.
Zolang de liefde onze bondgenoot kon zijn,
wij ons door hartstocht lieten sturen,
bracht…
De Schone Kunst der Letteren
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 323 Een middel om verveling te verdrijven
als tijd of vrijheid neigt naar overdaad
is ’t nemen van een toevlucht tot het schrijven
daar dit nog vaak te wensen overlaat
Een woord op schrift zal lezers lang beklijven
en lettervreters zijn erbij gebaat
een leven lang van zin voorzien te blijven
en dat dan weer het liefst met regelmaat
Dan droom…
rode schoentjes
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 732 hoe lang had zij al lopen kijken
naar rode schoentjes met een hak
schoentjes die je gaat bekijken
voor kleur en maat, maar ook gemak
schoentjes waar je goed op zou kunnen lopen
en goed staan bij je zwarte haar
ja, die ga je dan wel kopen
en dan niet één, maar wel twee paar
dan kom je thuis en gaat proberen
te lopen op zo'n hoge hak
je…
Groot en klein
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.725 ONDER de grond liggen, Goddome, koning en bedelaar,
Zonder complimenten en als broertje en zusje bij mekaar,
Maar je most er, God verdomme!
BOVEN de grond eens om komme.…
Stilte
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 323 Na al die eeuwen zijn wij nauwelijks bekend
gebleken met de éénzaat onder de planeten.
Nog kleiner is de kans dat haar equivalent
zich meldt, opdat wij ons met deze mogen meten.
Misschien is dat de reden dat wij het moment
verkiezen en het grotere geheel vergeten,
maar of onwetendheid alleen is voorgewend
zal nooit aan ons zijn om daadwerkelijk…
Wat deert me nieuwe liefdes-tijd
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.118 Wat deert me nieuwe liefdes-tijd;
wat deren waan'ge dagen?
'k Heb mij in bedden neer-geleid
waar vreemde doden lagen...
Wat schade aan hergenoten waan?
Misschien zal ik vergeten
hoe doornen langs een liefde-laan
mijn lede' aan stukken reten...
- Ik ben zo blij, ik ben vreemd blij,
te kunnen…
‘t gebladert’ staat verdiept
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.322 ‘t Gebladert’ staat verdiept; de dag verzaadt het lover;
de zomer rijpt de stilt’ tot een voldragen vrucht.
En slechts ’t gewieg der zee doorzucht de vrede, alover
de trage bomen en de adem van de lucht.
De zee, en haar gedein door mijn bewogen longen…
Maar neen: mijn loomt’ verdroomt de maat van alle maat.
- o Zang van liefde en hoop:…
Zingen, hoe de donkre wereld
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.454 Zingen, hoe de donkre wereld
zijne ronde reize gaat;
zingen ‘lijk de merel merelt
‘lijk de nachtegaal, die slaat;
zingen; blind, ‘lijk vóor alle eeuwen
’t laaien van ’t onnozel licht;
zinge’ als zon en maan, flambeeuwen
aan het duisterst aangezicht;
zingen: vreugde en smart, gesmeten
al wat gloeit en al wat rijt,…
BEET
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 410 Zitten en wachten
mijn dobber steeds roerloos stil
plotseling....hebbes!!
(foto uit eigen collectie)…
Oktober draagt in vree
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.868 Oktober draagt in vreê wie sober heeft genoten
de zomer-vruchte', in lusteloze rustigheid.
Maar ik, wiens dagen als een vlucht van vooglen vloden,
steeds onvoldaan, naar u die de een'ge Zomer zijt,
mij heeft de rille Herfst zijn wrangste wijn gegoten....
Zult ge thans keren?... Mijn bezweren is te moe
dat het de laatste reize om uwe…
Proeve van dichterlijke waarnemingen
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.449 't Is een onwederlegbre waarheid.
- T.J. Kerkhoven.
Een onwederlegbre waarheid
Is het, dat bij middag klaarheid,
De avond zelden duister spreidt;
Daarentegen biedt het duister
Ons zeer zelden zonneluister;
Dit is zelfs een duidelijkheid.
Zo kan men, op de dag van…
openbaringen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.283 de maagd maria mij verschenen
openbaarde mij haar benen
hetgeen een zalig uitzicht bood
op haar onbevlekte schoot
ik prees de heer mijn lieve heer
de maagd Maria is niet meer
weet u waar ze mij op wees
't is zo zonde van het vlees
mijn lust die heb ik uit gestort
op zoek naar eeuwig leven
aan vlekken was er geen tekort
die heeft ze…
Mannen die sonnetten schrijven
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 704 Mannen die gedichten schrijven
zijn bijna altijd winnaars
ze hebben strak gespierde lijven
het zijn waanzinnig goede minnaars
ze verplaatsen zich per BMW
fietsen nooit eens door de regen
hen gaat altijd de wind mee
windkracht acht of negen
we schrijven vaak over het leven
o o o wat gaat het slecht
daarin ben ik heel bedreven
meestal meen…
Steen der verandering
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 3.687 Een steen werd in het stille water gegooid
de omgeving werd beroerd, geroerd en nooit meer zoals ooit.
Geloof in eigenheid en zelfstandigheid
bracht kracht door ongekende saamhorigheid
Nieuwe stenen werden gezocht, gekozen om hun eigen pracht,
elke steen heeft zijn eigen unieke vorm die waardevol wordt geacht.
Stenen worden nu samengevoegd tot…
De luchten hangen vol dagen
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.903 De luchten hangen vol dagen, -
De dagen hangen vol smart…
Ik zal te zwak zijn, om te dragen
Wat mij de wereld tegen-sart;
Ik zal te ziek zijn, om te wezen
Wat uw wil star me tegen-slaat,
O mijne dade’ : allene wezen
Die door ’t gewoel bang henen gaat.
Ik, die te trots ben om te leven
In stalen palen enkle tijd:
Ik zal te moe zijn om te…