inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 16.592):

Desdemona

Ach, konden wij teruggaan in de tijd
toen wij nog dwaalden in ons beider ogen
en blikken niet gekruisigd in mijn spijt
van tranen niet bestemd om ooit te drogen

Toen wij nog kansen raapten en bevlogen
beloftes deden aan een eeuwigheid
toen onze onschuld lag in onvermogen;
in naam der liefde trof ons geen verwijt

Het waren leugens die de waarheid smoorden
zo ook jouw handen in mijn ondergang
door slechts uit jaloezie gesproken woorden

Nu dood spreek ik alsnog in mijn belang:
waarom moest jij ons beiden toch vermoorden
en smaakt het zoetst beminnen thans zo wrang?


Zie ook: http://www.zogezegd.punt.nl

Schrijver: Alexandra van de Pol, 18 juli 2007


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 833

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
jos
Datum:
22 juli 2007
Hoe sterk staat dit gedicht in haar steigers en van welk een schoonheid dan ook nog toch.
Naam:
Roland Hainje
Datum:
20 juli 2007
Email:
r.hainjegmail.com
Welkom. Fijn je hier te kunnen lezen.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)