Alle inzendingen over zwijgen

bij sluitspierkramp einde onontkoombaar naakt, enkelopwaarts sluipangst slingert, en de ossenpoot veldkrabt haar letterdreiging. volksomjoeld en teer dit lijfje ijl te zingen staat jouw naam voor het uitflitst, stofwolkt bij boektoeslag en ter aarde dwarrelt in het grijze zwijgen van oneindigheid.…

ik zie de dag geboren worden uit restanten nacht vochtig van de dauw ik vraag de zon vandaag te blijven haar zwijgen schijnt al blauw haar licht geeft ruimte voor bewegen jouw muren voelen weerloos aan sluit je dromen in je ogen wil ik het losbandig leven lezen de stoutste dingen zien…

Ik mis je, Ga door het licht, Er valt een ster uit mijn droom Ik ben stil, Sluit mijn ogen, Er valt een blaadje van de boom Ik voel je, Zwijg de woorden, Er valt een streling uit mijn mond Ik ben blij, Keer naar de zon, Er valt een traan op de grond Ik mis je In de stilte van de sterren In het zacht gekleurde licht Ik mis…

iemand huilt een dal vol tranen in een zee van stil verdriet ik zal troostend woorden schrijven want te spreken lukt mij niet het zijn gedachten die mij doen zwijgen en mijn herinnering aan hoe het was en dat ik nooit genoeg kon krijgen van wat ik in jouw ogen las niemand wil de dag begroeten na een nacht van eenzaamheid ik zoek…

Mijn schrale pen bleef woordenloos Bij het horen van jouw stem Die dieper doordrong in mijn ziel Dan zijn inkt in het papier En al krast hij enkel oppervlak Toch is hij mijn gezel De enige die jou verstaat Een ander houd ik niet Een ziel kan enkel zwijgen Van wat haar heeft beroerd Jouw stem trekt dieper voren Dan mijn pen in het papier…

Hij oefent zich in het zwijgen, een tegenstrijdige zanger, en zingt overstelpt door geluiden een letterlijk lied aan de stilte.…

Het dondert en het bliksemt weer op Nederlands gebied De doodsbedreigingen gaan zo snel,je gelooft je oren niet En de ware Nederlanders hullen zich in angstvallig zwijgen Uit angst door meningsuiting ook zo'n brief te krijgen Zelfs onze leiders lijken nu door deze vrees bevangen Zij zien het zwaard van Damocles al boven zichzelve hangen…

Gelouterd door de tand des tijds likken lippen wonden, geslagen in gesproken zinnen zwijgen monden een streep door de dagen, branden zout in juist die donkere uren, waar zicht verdwijnt uit het zicht, geteld naar de ochtend, vinden zij een paar stralen geluk gevangen in een nieuwe morgen…

als kennen en vergeten een eigen leven leiden als niet kunnen en het weten mijn geest en ziel bestrijden als doen en telkens laten mijn lichaam zal verzwakken als zwijgen en willen praten mijn herinnering uit gaat vlakken ben jij dan ogen, mond, hand, benen voor een verloren man?…

Een veertje van de wereld, grote ogen op steeltjes, een lach van hemelsblauw in dons en een onduidelijke woordenstroom waar brabbeltaal de hoofdtoon raakt en hoeveel je kan zeggen door slechts te zwijgen te kijken te zwaaien met kleine grijphandjes alles omvatten het hart de ziel en alle fijne laagjes die voelbaar trillen in een droomdans…

spreek mij van een innere taal, een wereld waar twijfels woekeren net als woorden nooit verstaan zwijg mij in een uiterst praten, een werkelijkheid waar schijn beweegt net als het frêle, doorzichtige verlaten begrijp mij achter een wonderlijke stilte er is minder dan een wereld, meer dan jou en mij onbegrepen het verlangen…

(voor die zwijgende groep mensen) Als als de stilte hier zo groots aanwezig zo groots in stil zijn in pijnlijk zwijgen als die stilte doorbroken zou worden met wat ik te zeggen heb met wat ik uitschreeuwen wil wat zou het dan stil zijn in mij die machteloze strijd van woede uit liefde alle liefde om jou, HET WAAROM TOCH,…

We trokken nieuwe muren op van woordstenen gevoegd met zwijgen. En sloten onze schulp.…

De zomertuin maakt zich met mij op voor maan bij nacht Bloemen sluiten zich als vensters Geur van gras pas gemaaid Ons kleinkind hebben we uitgezwaaid hoort thuis in de armen van haar ouders Verwacht stilletjes jouw handen op m´n oude schouders Je heft ´t glas vol zwijgen van betekenis.…

Achter het geklater kijken wij samen naar de Stem van ooit die uitstort in ons willen horen ze doorboren ons verloren klanken suizen onophoudelijk in de leegte toch, jullie vergeef mijn suizen verhoor mijn stilte in jullie verlangen zijn woorden vergeten wordt zwijgen verstaan bedwongen word ik in het alles geven uit eigen…

Nee, geen aarde en gras op onze graven of een hand die bloemen legt, beton zal het zijn, stilte van een urn, kilte van onvruchtbaarheid rond stof en botten ons zwijgen stijgt boven raketten gesis uit, als toestemming zingt boventoon wij, van eigen toekomst moordenaars kyrie eleison, kyrie eleison…

zo eenzaam ben ik met achter mij de lege akkers toonbeeld van mijn omgekeerde wereld bewerkt en toch gebroken en de mensen ze gaan te snel aan mij voorbij hun rode maskers onbedrukt betamen zich de stilte alsof gesloten woorden vertellen dat ze liever zwijgen ergens in de verte klinkt nog vluchtig wat muziek…

Sterk wil ik zijn Ik wil je niet zeggen Dat ik aan je denk Sterk wil ik zijn Ik wil je niet zeggen Dat ik je mis Het kost mij geen moeite Om te zeggen dat ik je mis Maar jouw verzet Tegen alles wat je voelt Houdt mij tegen Jouw zwijgen Je liegt niet Zeg je En ik geloof je Maar je verzwijgt Belangrijke dingen Die ik daardoor…

schichtig de blik overvloedig gespaard van zwijgen de mond vol stof de aarde spreekt hem niet meer uit overleven op het sterfbed der hoop machteloze handen meten de duisternis tegenbeelden in versiering in het astrale lichaam der taal het oude is altijd beter niet het dode diep in tijd gezonken leven we steen voor steen…

* Heerst de domheid zwijgen de wijzen is verstand ‘n kwelling Censuur! * Niets kost het trilling der lucht dat maakt sprekers verdacht Woorden! * Woorden schrappen van Grieks Latijnse afkomst degradeert de Europeaan verbaal Brulaap!…

ik weet waarom jouw zwijgen de dag onderdompelt in bleke kringen om je ogen -stil maar- hoe het geschuifel van beminnen kan klinken in holle handen als koude op het winterstrand uit woordennood omdat lippen sterven en de helften van jouw hart zwart maken in geschonden duinen en in alles wat is geweest -stil maar- dit…

Droom tenslotte, uit jouw denkraam verzenman van de droomdans in het zwijgen toegeluisterd begrijp de billen van de dames en fluister hen een droom toe, voor het ontwaken in de ochtend waar enkel schoonheid met de vraag wankelt tussen toedienen en niet te verstaan slapen de nachten, bloemen aan wilde zee, vertrouwde walmen.…

Een na een heeft rijm de levenden het zwijgen opgelegd. Toch zijn ze er nog allemaal. Hun alfabet is een perfect geheim, het wordt omwonden, niet gezegd. Wie spreekt kan er niet bij. Hun gesprek tikt, tikt om mij. -------------------------------- uit: 'Waar de egel gaat', 1995.…

Laat het toch Laat haar in onschuld Geef niet uw gruwel ervaring Ontzie, zwijg, ze is nog zo jong Zij moet het zelf ondergaan De jeugdige onschuld Het onvermoede bracht het noodlot En zij onderging de ervaring Voorgoed in alle eeuwigheid Balancerend op mijn wankele stoel Voel ik de strop der verwurging Gewraakt de wroeging mijn luisterend…

waarom de regen valt ik kan geen antwoord geven hoelang de zon de aarde warmen zal en alles laat herleven maar als de wind het koren streelt of water stuwt over de dijken zal ik met een oogopslag de diepte van je ziel bekijken en vind ik daar een wederwoord dat terugblikt op het mijne stel dan nooit geen vragen meer maar laat ons samen zwijgen…

Het rouwproces voltooide zich in zwijgen en een onvoltooide brief, vond een weg in dromen die je niet kon beschrijven het graf was stil met de bloemen een kind van jouw liefde zong een lied zo blij was je in het liefdeshart gekomen dat je oude schoenen in de sneeuw konden lopen zonder zelfs het minste spoor van verdriet in een andere taal…

als de wereld tot haar oorsprong waait haar zomen rond wolken, de avond achter rood omrandde schemer zal ik vogels vragen terug te kijken naar haar jonggeboren tijd te zingen tot ze kwijt geraakt zwijgen omdat water ramen kneedt in vijvers vol winter sneeuw betaalt wat twijgen hun flinterdunne tol…

Bij het vechten heeft het resultaat zich tegen je gekeerd de frustatie overwon je laatste woede aanvaarding rest laat me maar met rust is wat je wilde zeggen dat is echter niet wat men horen wil wat jij horen wilt dus zwijg je ga je door met vluchten voor jezelf voor de ander voor de realiteit een zwarte lucht met hier en daar…

Een moment in tijd Niets meer dan alleen een in moment in de tijd Gedreven door leegte in secondes van strijd De stille storm vreest een nietszeggend krijsen maar de wereld leert de mens te zwijgen De wereld is een moment in de tijd in zeurende minuten van helderheid Tot levenloos dwalen naar uren van rust in momenten en tijden van spanning…

Zochten wij de maan zagen wij de sterren zochten zij de stenen hun stenen hun ster Zijn zwijgen de wind zijn twinkelen zijn stem deze maanloze nacht zijn stilte zal de onze zijn Stenen tranen op zijn eeuwig bed behoedzaam neergelegd Blijft hij eeuwig boven staan Timo was zijn naam. ------------------------ uit:'Roodvocht', 2003…