Alle inzendingen over emoties

Dat het in het hoofd danst draait en wervelt strak waait omslaat en weer gaat rondwaart daar en daar en verder, dat is niet eens wat zwaar is. Maar dat het niet stopt niet slaapt en rust gaat liggen neervlijt en daalt.…

Je hoeft je niet te schamen voor de warboel in je hoofd je mag het aan me vertellen zodat de pijn iets wordt verdoofd Je hoeft je niet te schamen voor wat je hebt meegemaakt gevoelens waar je mee worstelt en alles wat je zo diep heeft geraakt Je hoeft je niet te schamen als je praat over het verleden of over het verborgen verdriet dat…

woorden die ik aarzel neer te schrijven omdat ik nu nog over leven zoek dat jonge takken buigzaam zijn en veiligheid van hogerhand dàt liever dan mijn onmacht geen blad verbied ik dat het valt móet aanzien hoe de tijd zich rijpt huiver duikt mij dieper in mijn kraag…

Vaak genoeg op een gewone dag zijn er tranen, depressies en razernij maar dan bezorg je mij weer een lach waarom doe jij dat toch bij mij? Hoe kan iemand zo gespleten zijn positief en negatief zo dicht bij elkaar waarom bezorg jij mij zoveel pijn maar ben je ook weer onmisbaar? Ik kan in mijn leven geen keuze maken ik kan niet met en ook…

Nee, jij breekt mij niet in stukjes ik blijf gewoon een geheel de vrouw van deze dag en alle dagen na deze nog te leven uren slaan niet de tijd stuk al zal de klok haar uren nooit voorbijlopen toch telt elke seconde ja, élke seconde telt…

Mijn leven is een doolhof Ik ben de weg steeds kwijt Wie zegt me waar ik heen moet In deze drukke tijd. Welk pad moet ik bewandelen Hoe krijg ik men leven in balans Harder werken, carrière maken Dat was mijn stimulans. Maar na heel veel jaren Van luxe, vakanties, stress Besef ik steeds meer en meer Dit is geen levensles. Moet eerst…

Wat een moeite en gedoe om te zeggen wat ik eigenlijk moet Nooit heb ik ervaren hoe moeten en willen tegenover elkaar staan Van opofferen is geen sprake het is passen, meten en laten Nooit heb ik ervaren hoe 'leuk' en 'goed' tegenover elkaar staan Het liefst blijf ik hangen in vandaag Niets veranderen, alleen maar stilstaan Nooit heb…

Vraag me niets als je me naar de nacht ziet staren mijn armen om mezelf geslagen wiegend in een zee van pijn wiens golven niet te breken zijn maar telkens nieuwe vloed aandragen Vraag me niets als ik worstel met woeste baren stuurloos zoek naar kalme stromen blind navigerend op het vertrouwen dat ik de haven zal aanschouwen wanneer de zon…

Zingende pas met regen in de rug drinkt het licht het grijze weg Sla met lach een nieuwe morgen weet van nu het geluk is mee Elke stap vooruit schrijft moed de mooiste kleuren in woord en daad…

Ik heb wat kilo’s blijdschap besteld, maar de leverancier blijft in gebreke. Geen voorraad meer is zijn verweer, het vrachtverkeer blijft in de files steken. Ik wil zo graag wat ouderwetse vrolijkheid, heb ook gezocht op marktplaats.nl. De uitgestalde waar is klip en klaar voor mij het summum van overtolligheid. Een doosje vreugde vind…

Ik loop door het bos, de stilte brengt rust, net zoals de stilte tussen ons, rust in mijn leven brengt De bladeren laten los, en waaien weg, net zoals ik los liet, en mijn eigen weg ging De zon, nog krachtig, breek zich een weg door de bomen, net zoals ik met al mijn kracht, de circel doorbroken heb Ik kijk voor me uit, zie een kleurijk…

De laatste dingen worden geregeld van hen die er niet meer zijn spulletjes moeten worden uitgezocht maar het enige wat jij voelt is pijn. Je ruikt nog de geur in de kleren en loopt jezelf af te vragen wat zou zij op deze dag gekozen hebben om te dragen ? Je beroert de foto's met je handen en ziet overal dat lieve gezicht en dan, aan…

Zonnestralen door de druppels, al snel ontstaat een regenboog, in verrukking gaat ze naar buiten, stralend kijkt ze naar omhoog. Druppels vallen op haar lippen, maar de zon schijnt in haar haar, even voelt ze zich compleet, valt alles weer in elkaar. Haar handen omhoog naar de regen, de zon streelt haar in het gezicht, door alle regenwolken…

Ik zal mooi dood-gaan, als een vlammend vuur, Dat ééns nog flikkerde in zijn schoonste gloed, Eer 't gans geblust was. Want als enig goed, Rest mij de schoonheid nog, een korte duur. Hoe zalig is dat nu, wanneer ik tuur Naar mijn gedachten in hun brede stoet, Die álle schoon zijn, en niet één die doet, Of zij wou vlieden uit Mijn hoog Bestuur…

En ik zie de prachtige witte bloemen boven die ene donkere struik daar langs dat kronkelpaadje naar beneden vlakbij dat ietwat platgetrapte helmgras ik zie je daar staan daar ja, daar stond je dacht ik…

Duister klinkt het geluid in de roep naar het licht van de stille ochtend waar zij haar kracht niet verliest in wazig vochtige nevel ademloos wachtend op elke volgende, reeds gebaande weg in de aderen van ons bestaan niet elke druppel raakt gedachten, wel kleurt iedere druppel rood in hoop en verwachten samenvloeiend tot één geheel…

als ik voorbij dit leven ben weet ik wat er allemaal zal zijn dan ben ik voor altijd gelukkig eeuwig verlost van alle pijn eenmaal heb ik mijn lichaam verlaten maar keerde terug helaas werd door een kracht teruggetrokken ze noemden mij een vechtersbaas maar als ik zelf had kunnen kiezen was ik daar dolgraag gebleven in het witte mooie…

Ik was jong , maar niet dom Ik was gewoon stom verliefd, En jij was mijn hartedief, Je had het veroverd, en gebroken De scherven liet je achter voor mij om op te rapen Tot de dag van vandaag kun je er niet over praten. Scherven praten niet, die snijden...…

waar de invallende nacht mij in dromen hult de adem van het duister onhoorbaar wordt smeek ik de dood genadig te wezen in die laatste dans naar eeuwigheid laat ik mijn tranen toekomst wezen die eens gehuild zacht is vergaan…

Als `t regent, daar de zon bij schijnt, Ziet gij alleen de regen; Ik vestig op de zon mijn oog En op die lieve regenboog, En lach hem hoopvol tegen. "Goed ! Maar intussen wordt gij nat." O ja, dat was te duchten, Zo ik mijn regenscherm niet had, Dat 'k altijd meeneem op mijn pad, Bij 't zien van donkre luchten. "Maar als uw regenboog…

Ik wil een wereld aan de kinderen geven waar geen oorlogen zouden bestaan waar vrede zou overheersen, en blank en bruin hand in hand zouden gaan. Een wereld zonder gebrek aan liefde geen incest, zinloos of huiselijk geweld waar je nooit iets hoeft te kopen, want deze wereld beheerst geen geld. Van deze wereld zit ik te dromen en zou het…

Stapel de stenen in de bouwput van het leven sloop scherpe kanten, maak zachte ronde hoeken let op de val kuil, sommige wanden zijn onbegaanbaar door een té ingrijpende sloop leef je het leven dubbel en blijf je op zoek naar die ene draad, die wijsheid met warmte verbindt…

lopend met jou, hand in hand, verbonden in verbintenis. schreeuwende kinderen, lawaai om ons heen. ik hoor het niet, heb alleen oog voor jou, Pas Op! piepende remmen, harde knal. losgelaten, niet meer verbonden in verbintenis hou me vast, pak mijn hand, maak ons, verbonden in verbintenis…

Ooit was ik een vrouw gewoon, aardig, saai een huisvrouw als zovelen gewoontjes, geen lawaai Ik deed mijn eigen dingen de was, het eten en de strijk ik ging gewoon mijn gangetje een soort wandelend lijk de zorg voor de kinderen de zorg voor de man schone neuzen, schone kleren 's avonds eten in de pan maar het werd toen spannend want…

Soms heb ik niets te denken Zonlicht in het hoofd Bij duistere gedachten zwijg ik soms in ongeloof Soms geen geld slechts handen in de zakken of koud op bed Soms meer dan ik aankan Soms rust soms pret Maar soms. Heel soms. Voel ik dat verlangen Op zo'n somse dag in mij…

Met het mes van verraad diep in mijn ziel gesneden gevoelens weten zich geen raad mijn hart is moegestreden Mijn gezicht is een schaduw van bedroefde tranen zo intens mijn hart voelt verschrikkelijk ruw ogen kijken door een vochtige lens In een tranendal vastgebonden zit ik met mijn hoofd gebogen mijn hart heeft wéér nieuwe wonden…

vanmorgen is mijn hart ontwaakt het laagje eelt op mijn ziel verdwenen verdriet in het leven vrijgemaakt daarvoor zijn hoop en geluk verschenen rode rozen zien bloeien in een wereld vol zonneschijn waar kinderen angstloos opgroeien in hun eigen vertrouwde domein het lichaam met warmte overspoeld door smeulend vuur in mijn hart dit fraais…

Voorzichtig kijk ik voor me uit, kijk dat kleine meisje aan, en met zachte stem vertel ik haar dat ze door moet gaan. Tranen lopen over haar wangen, ze heeft al zo vaak opgegeven, en opnieuw vertel ik haar dat ze moet vechten om te leven. In haar grote bange ogen zie ik de angst en pijn, weerspiegeld uit míjn leven, weerspiegeld uit míjn…

Eerst pakte ik zachtjes je handen streelde daarna je gezicht ik voelde de tranen onder m'n vingers je blik bleef op mij gericht. Woorden kon je niet uitspreken maar gebaarde of ik wou schrijven het liefst zou ik niet weggaan maar kon niet langer blijven. Ik voelde een snik in m'n keel mijn hele lichaam trilde omdat ik toch echt moest…

ik heb je armen nooit gevoeld geen handen op mijn huid heb nooit een kus van je gehad niets wat op liefde duidt en toch... raak je me aan al was je nooit nabij je stal toch wel een hoekje in t grote hart van mij…