Alle inzendingen over individu

Later als ik 50 ben Dan gaat het echt gebeuren Doe ik waar ik zin in heb Ben ik klaar met zeuren Geef ik niets meer Om wat hoort Niets meer Om wat moet Ga ik voor wat lekker voelt Omdat dat wonderen doet Later als ik 50 word Het nieuwe 40 voor mij Leef ik in een ander ritme Voel ik mij meer blij Ben ik het eens Die het waardeert En overal…

Hij fluistert naar de sterren voor zover zijn stem kan reiken slechts de nacht die naar hem lacht het gevoel wil maar niet wijken hij zit in zijn stoel zonder een doel niet echt op zoek, in zijn handen een boek hij leest voorbij de horizon het verhaal dat in een droom begon.…

Hoe kan ik schemeren met een liefde die zo intens is dat taboes worden doorbroken generalisaties worden voorkomen met een natuur die zo geliefd is dat minderheden worden geaccepteerd hoe kan ik levensgroot mezelf zijn met deze liefde die intensief is in de mystieke lust van het avondwoud door jou die in mijn dromen waakt voor de demonen…

dat het mooi weer is ja, dan hoor ik het goed met regen is het mis had ik u ook niet gegroet of enkel gewuifd knikken kan ook doch wegkijken is niet mijn stijl verstoppen achter mijn sigarenrook zou niet lukken de wind waait het weg o ja, ik zou nog kunnen bukken veters aantrekken zogenaamd maar dan loert spit om de hoek dat heb ik…

Laat zich nu de echo horen van een dwaalkreet aan de horizon van schaduw en van dauwdrop in een droom die ooit begon is het jouw stem die klinkt als een wandkleed over zee het klankbeeld van prelude het dansen van de schimmen gezapigheid van vee hoor ik ze nu echt die emotieloze stemmen in de dwaalzee om te zwemmen is het dat oevergeluid…

Waar ik zwerf langs keien gelegen in afstand houdt mijn gestalte voorsprong op de duistere silhouet die telkens een ademzucht aan mijn hakken kleeft hij reikt zijn wonderen voor me uit, doch mijn ogen zijn winters en mijn slaap streelt de nacht Soms trekt mijn mond vreemde banen en een diep gebrom zinkt dan weg in de asfalt van mijn zolen ergens…

vandaag verjaag ik stormen en spoken met vertraagde pas wandel ik buiten de lijnen ramen en deuren open ik tussen de regels door het weidse vrije uitzicht verwaait de droefenis vandaag schilder ik een schitterende wandeling die leven heet…

ik zie voor mij uit over de oude gracht waar aan beide zijden rijkdom wordt herdacht het is een verstard beeld op dit te vroege uur een enkele rimpel in 't water laat mijn ogen iets bewegen; het voorkomt leeg getuur boten, ijzeren huizen achter elkaar, groot in getal liggen aan een verhoogde kade daar woont men in het dal verstild…

Soms.... Sluit je om wat voor reden ook, Je ogen voor de waarheid, Denkt een nieuwe te vinden, Gebruikt woorden als nooit en altijd, En gelooft dat je alles daarmee oplost, Tot de eerlijkheid de waarheid wakker maakt, en je net zolang gaat achtervolgen, Dat je het vluchten voor de waarheid moe wordt, De eerlijkheid je inhaalt, En je weer beseft…

Ik groet U, levenslange vriend en metgezel Bij voor- en tegenspoed stond U aan mijn zijde Nooit zeiden wij elkaar vaarwel Geluk noch ongeluk heeft ons ooit kunnen scheiden Sinds jaar en dag leven wij in symbiose In gedachten waren wij steeds een In goede tijden en in boze Dit aardse leven smeedde ons aaneen Uw komst is slechts een vreedzaam…

een baaierd aan zinnen dwaalt door het rusteloze hoofd meanderend zwerf ik voorbij mensen en straten ik schooier de kruimels bij elkaar alles is nog mogelijk! slaap en verbeelding vechten verbeten om de eerste plaats ik hoef nog niet te kiezen een vergeefse gedachte uit bed dan maar de strijd is voorbij aan tafel gezeten niets…

zolang we maar kunnen schuilen onder de bomen een warme steen vinden om op te soezen of een bamboebos om in te verdwijnen zolang de nacht maar wacht tot het licht zich ontvouwen zal…

Twee halve gezichten heb ik. Twee halve gezichten. Doe wat je Vader zegt, zegt de sleutelhanger, en je zult veilig zijn. En het lege slakkenhuis? Het schimmelende brood? Het doosje condooms? Het muizengif? Het jankende feestmasker aan de muur? De blakende sinaasappel op het dressoir? Het kammetje van het merk Unbreakable? Haar handschoenen…

Wat ze ook willen, die dolle honden in mijn kop hebben altijd honger, altijd dorst. Niet over praten. Het daglicht weet ze te verjagen, voor even – maar zodra ik ga liggen begint het gedonder, ze krabben me steeds uit mijn slaap, piepend om teven of vlees, willen naar buiten gelaten. Hoe noemt u dat? Bestaat er een woord voor de…

wie zal het duister klaren als eenzaamheid opkruipt uit de grijze straten wie zal je vinden als je zand in ogen strooit het ijs ongebroken laat wie zal je blik scherpen als je de verbeelding aan de wilgen hangt en onleesbare poëzie liggen laat wie zal van je houden als de stilte in je woorden klinkt en je voorbij bent gegaan…

De goochelaar zegt: neem één dag in je gedachten, het geeft net welke en ik neem één dag in mijn gedachten, een willekeurige dag, geen wereldschokkende dag, en ook geen zwaarwichtige of lichtzinnige dag, zomaar een dag ik knijp mijn ogen dicht en herinner me die dag, de zon schijnt, ik bel aan en de goochelaar noemt die dag, beschrijft…

Als 's morgens het licht door de gordijnen dringt smelten je laatste dromen. Er klinken geluiden uit de achtertuinen een buurman stapelt stenen een rammelende kettingkast. Het is vandaag de eerste dag om met iets te beginnen waar niemand aan begon. ---------------------------- uit: 'Een ander pad', 1986.…

Ontloop de dans Volg de signalen Trek een streep Bepaal je grens Zoek een doel Dat je kunt halen Vervul je droom En leef je wens Ontzie het risico Van zwakke schakels Van valkuilen Vals sentiment Dubbele agenda's Tegenstrijdige belangen Ontwijk het pad Dat je niet kent Wees niet bang Te kunnen falen Ga er voor Met heel je hart Wees…

Het is allemaal, Gewoon erg basaal. Want, van onderen, Beginnen de wonderen Vanaf het eerste signaal. Zo is het verhaal Voor ons allemaal.…

Daar gaan ze fluisterend in de wind in nieuwe jurk of broek op pad om de lente te proeven in een bed bij een boom en ze nemen ons mee langs vergeten geheimen de verloren momenten in hartstochtelijk verdriet alsof ze even intiem zijn tussen ons en wat er gebeurt om ons heen in de ruimte, die handelingen ze zijn als lucht happen, door de wolken…

De regen ranselt tegen de ruiten en roffelt op het dak. Maar ik moet naar buiten, weggemoffeld in mijn jack. Windvlagen als zweepslagen tillen me bijna van mijn voeten. Binnen zie ik welbehagen door brillenglazen vol heldere sproeten. Het gaat tekeer Je slaat je er doorheen En denkt alleen: "wat een hondenweer" verkleumd tot op het…

Daar, is waar ik hoor, is thuis. Daar, is liefde, zijn wij. Daar leef ik. Daar, ben ik mij.…

Warm en gevoelig dankbaar hart Blij gevoel om wat misschien werd verwacht? Vrienden voor het leven er toch steeds in geloofd Ik trok me doorgaans op aan een kracht die me erg veel had beloofd. Oprechtheid is zeker een strikte vereiste maar wordt vaak beschaamd. Veralgemenen, iets wat echt niet betaamt. Zwakke positie verantwoordt geen wankel…

op de avond dat de wind alles wegveegt wat op haar pad komt los ik op in de grijze straten trek ik zigzaggend de lijnen door naar de modder van een gebrekkig bestaan kauw ik trager en trager op gedachten hoeveel vergezichten nog van de wereld verwijderd?…

De man die bij mijn hek staat, naast de berk Is oud en mager, bleek en zwart gejast Een eender pak draag ik, naar ik bemerk Ik schrik. Ik schouw en vind het ongepast Net nu het droef geschuifel naar de kerk Versterft en dan, de dood bij mij te gast? Ik zie mezelf toch graag nog zonder zerk En leid hem om de tuin, een duivels werk!…

Ik heet je welkom zonder enige vorm Je bent m´n optelsom Een beetje onzeker dat nog wel toch kan ik niet wachten hopelijk heel snel geduldig en met een brede lach Mijn rots in de branding als een team als een drieling…

zijn warrige woorden kunnen niet langer bezweren verstrooid waaien ze uiteen met karige bagage vederlicht onthecht staat hij aan de rand van de wereld de angst danst in zijn tollende hoofd: hij gaat vliegen niemand hoorde het breekbare geluid op het geruisloze asfalt…

Dit is wie ik ben, ik ben ik, Ik ben mezelf, Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg Mag je me niet dan heb je pech Niemand heeft gezegd dat je me leuk moet vinden Maar geloof me het kan me helemaal niks schelen Ik maak mijn eigen keuzes in het leven Ik moet met me zelf leven Bevalt het je niet blijf dan uit mijn leven Je kan me niet veranderen…

Het grote zwijgen over mijn bestaan wordt eindelijk toch gaandeweg doorbroken. Terwijl men overal was heen gegaan werd over mij nog nauwelijks gesproken. Ik ben nou niet bepaald een topmodel maar die amandelkleurige van hiernaast met haar verfraaide huidje is dat wel. Je moet hier even nog de bocht omgaan dan zie je daar direct, in vol ornaat…

Destijds in kinderspelletjes kon je, bv. als je veter was losgeraakt, gewoon 'twee' zeggen, en dan stond je even buitenspel, niemand mocht je dan nog aantikken. Voor jou had dat moeten blijven gelden. Dat je 'twee' zei, 'ik ben even mijn man kwijt', en dat die laatste tien jaar dan niet hoefden mee te tellen. Of dat je, in plaats van…