Alle inzendingen over actualiteit

ik heb de schoonheid van symmetrie huid en jonge jaren gezien in hun bloei en voorzichtig openen naar volwassen zijn rijping bereikte een ongekende balans in volmaakt zijn en toch kregen zij de handen niet op elkaar in een stimulerend applaus omdat een bindende factor ontbreekt namelijk de ziel die van binnenuit de verschijning…

midden in een licht verhaal wordt het mij zwaar te moede verander ik in een met droefheid belast persoon voelde het gaan tot in de extensies van mijn lijf en aards bestaan waar alles om mij heen tot grijze steen verworden is de transsubstantiatie was algemeen dat kon ik met eigen ogen uitstekend waarnemen mijn verhaal stokt…

gekleed in lange banen wit en blauw zweven zij de zalen in en uit met een warme blik voor ieder de hand een opbeurend woord en een verfrissende drank vleugje liefde en betrokkenheid het is geen verplegen meer maar samen weer op weg gaan door genezen in actief herstel en liefst vandaag we zijn te lang stil blijven staan…

zet je masker maar op en verberg zo je kop zodat niemand kan zien of je jan bent of trien.…

ik hoorde ze al in de verte gedragen door een vlaagje wind twee verdwaalde noten uit het grote orkest van daarginds zij zijn plotseling het hoekie omgewaaid hebben jan en alleman verlaten niemand had het in de gaten rustig doorgestapt zakten ook de andere tonen door tot een bocht in de weg de valse tonen zijn gestemd…

Natuurlijk hebben zij goede gedachten Als protesteren tegen stierenvechten Het proefdierenbeleid, de dierenrechten Het aangedane leed voorgoed verzachten En tegen fokken zijn en megastallen Voor vriendelijker veevervoer zijn, slachten Verdoofd graag, is waar schepselen naar smachten Geen vlees meer eten schijnt goed te bevallen . Maar…

stil wit en steriel huisde zij professioneel in haar outfit als deel van sfeer en aankleding alleen het heldere blauw van ogen in wit gaf haar gezicht een indringend intens raken zonder woorden in klare oogopslag waarbij haar lach de inhoud wereldkundig maakte met blijdschap in een warm mystiek delen…

pas in een zatte bui geef je je ziel bloot, vallen alle remmen weg en komt wat je denkt en voelt aan 't licht.. alle remmen los!…

Wij leven in digitale tijden Waarin we trachten ons zelf te blijven Met weinig hoop op verblijden Het oog gericht op de grootste stunt De digitale munt Alles open en bloot Als een pasgeboren kind uit moeders schoot…

ik heb je zien groeien bloeien en kleuren in warmte met ontluikende glinsterende ogen blikken die niet beoogden maar sprankelden de wereld in keken met open handen ontwapenend armen die willen warmen in een omhelzen met de mystieke engelenontvangst wie zijn deze wezens uit een wereld naast hemel en aarde zijn zij of zijn…

De laatste aflevering van de nepflixserie 'Kabiniet', met als weinig verheffende werktitel 'Functie elders' heeft zelfs bij bubbelwatchers rond Haagse kringen voor nogal wat opschudding gezorgd, niet in de laatste plaats bij de gebeten hond met de grote hoed... __________________________________ "Het raakt mij niet persoonlijk," zegt R.P…

geen groter plaag dan onverschilligheid tegenover alles en iedereen. uitdrukkingen als: ze doen maar.... het kan me geen reet schelen... daar breek ik mijn hoofd niet over.... verraden die niet een hart van steen? moeten we die afgestomptheid met zijn allen niet vlijmscherp en onverzettelijk bevechten? hoe komt er anders nog…

wolken klonterden waar zij vroeger statig dreven voorbij verre luchten zonder ooit bevuild te zijn zij bonkten hun onlusten in ronkende donders en schichtten valse bliksems met gevaarlijke kleuren uit de aarde kroop angst als mens verterend ongenoegen uit het diepst van stinkende riolen in een wereld die zijn balans verloren…

gelukkig heb ik het altijd al geweten 't deugde voor geen meter over het hobbelpaard bijvoorbeeld dat we destijds nog zonder pardon bij het grof vuil hebben gezet deze daad blijkt heden ten dage nog een zeer ernstige vorm van grensoverschrijding te zijn maar hoe praat ik dat in gods heren naam ooit nog weer goed…

Hoe vuil de ramen van de bus, maar toch hoe helder de hemel de gekleurde blaad'ren extra kleurden door het felle licht alleen tuurde ieder met gebogen hoofd naar 't licht van zijn mobiel, ook een man, die zittend met rug naar zon dommelend in slaap viel…

heerlijk wanneer mijn woorden de kleuren van je ogen in die blik van je veranderen ik heb ze op geschept wit geschreven en jij hebt ze geproefd met de kleur van liefde in dit ultieme samen herkennen de paden onze lichte stappen als we lachen om de kleinste grappen zij hebben hun stoepen getoefd met de mooiste lentebloeiers…

ik heb jou liever dan de bloemen dan vogels en vlinders bijeen. sinds ik jou liefste mag noemen blijft d'hemel vlak om ons heen.…

de kosmos spreekt tot mij in beelden, mijn geest antwoordt in woorden en muziek.…

ik zag de feestmutsen op stengels drop in grage handen ijlte van plezier daalde neer en landde in de liters bier die proostend van de lach fris schuimend genuttigd werden want tussen dansende benen waren al de eerste staarten van langzaam groeiende katers verschenen ook hier en daar was al een eerste snib te horen nog zonder…

ik bonkte met mijn vuisten tegen het donker dat ondoordringbaar voor mij was glad en gesloten het echoën was in de pijn van mijn handen verdwenen slechts een beurs gevoel aan het einde van krachteloze armen straal voor straal had ik het laatste licht ver achter mij zonder reflectie of weerkaatsing bleek ik totaal gedesoriënteerd…

als ik goed om me heen kijk zie ik wel dat alles gekleurd is. maar die kleuren kunnen van minuut tot minuut, zeker van seizoen meer schitteren en stralen. hoe ervaren zwartkijkers dat?…

jij hebt bij de schepper ooit de masculiene tien gescoord hij heeft jou als zijn prototype binnengehaald geboetseerd en subtiel verfijnd gekneed en bekeken door duizenden ogen die voelden wat met hun blikken werd beschikt in het man en vrouw syndroom van aantrekkingskracht functionaliteiten en driften in groeiende emoties tot…

soms , niet altijd, als je diep zit, en vrienden veraf wil jij er de brui aan geven, bijt dan op je tanden recht opnieuw je rug en na weinige dagen komt jouw zin om te leven terug.…

de paus toont weer zijn ware aard: dictator net als inquisitie: vrouwenhaat hij heeft niet echt soldaten meer paraat en speelt ook graag voor vredesinitiator hij draagt wel jurken maar is tégen vrouwen maar wees gerust: het zal ’m ooit berouwen…

goede wijn, net als goede gedichten, worden met de jaren één festijn. bij minder kwaliteit, zie je op hun gezichten de nasmaak van azijn!…

span niet al te vlug je zeilen voor wereldreis hou de boot nog af. verklaar niet te vlug rare mensen voor gek, ze blijven graag zichzelf. iemand met inhoud kan zijn been veel beter stijf houden dan doet-je.…

haar schoonheid schichtte langs de mensen in een verlicht ogenblik een knippering of straaltje warmte raakte het gezicht van de passanten die verschrikt alert werden door dit ongekend verschijnsel normaal betalen zij voor schoonheid met een exquis touche echt geraakt te worden en nu zomaar in het wild gebeurt dit exceptionele…

wij hadden het nog even over de oude kersenboom waarvan de super- smaak ieder jaar terugkwam als heerlijke droom jij hebt er velen gesnoept ook al waren ze nog niet rijp de pluk was verboden omdat het oogsten voor allen was als kind hoorde je dat het leven van de kers vol gevaren was zoals bij nacht en ochtendvorst dan moest…

ik heb nooit spijt van dingen die ik bewust doe. ik heb achteraf spijt van dingen , die ik toen zou moeten gedaan hebben, verwaarloosde!…

verse eieren tarwemeel snuifje zout veel kaneel warme pan met houten steel straks krijgt iedereen zijn deel!…