Alle inzendingen over vrijheid

weemoed kleurt de lucht grauw grijs snijdt littekens in mijn ziel maar hoog boven winden spreidt meeuw haar vleugels hoger steeds hoger draagt zij de pijn ver boven ruimte en tijd geen stilte geen lawaai niets is alles - alles is niets haar klagelijk gehuil verdwijnt in nevelen op vleugels gedragen offert zij zich aan de zon terwijl tussen…

Ik ben altijd opgewekt maar voel me droevig. Ik voel mij gelukkig Maar niet echt gelukkig Want ik ben niet vrij Mij wordt gezegd Hoe ik mag denken Hoe ik mag voelen Zo hoef ik zelf niet te voelen. En het verraderlijke is… Het voelt allemaal heel erg vertrouwd aan. Precies zoals het indertijd met mijn vader was, zo is het nu met mijn…

tranen breken mij open onder de bladertooi aan het ruige klif. op een Scandinavisch scheer verkorrelt het bittere water eenzaam in een vliet, verkrampte lucht bokst tegen het licht en ligt erna zalig te wezen. ik ben het die geluk proeft en het helder weer meebrengt als lachende kinderogen. donker abrikozenhuid is het palmares…

Wanneer Jouw zucht naar vrijheid Een gevecht lijkt Dat niet is te winnen Spreek je dan uit Open je hart En… Grijp de kans - De kans Opnieuw te beginnen Opnieuw Opnieuw te beginnen Opnieuw…

Een leven zonder pijn? Hoe zou dat zijn? Een leven zonder verdriet? Hoe gaat dat in zijn verschiet? Een leven zonder angst? Voor mij is daar die doodangst! Een leven zonder dat je constant over je schouder heen kijkt, Zal ik dat ooit meemaken? Is dat voor mij geijkt? Waar is vreugde en gelach gebleven? Zijn we het afgeleerd of hebben…

Stop! We zijn met z'n allen gestopt met nadenken Gedachteloos lopen we de massa achterna Spreken we met één stem Dissonanten worden genegeerd en in een hoek geplaatst Uit het zicht, onhoorbaar De stem van de menigte is de stem van haar leiders Kritiekloos worden de woorden geaccepteerd Vragen zijn hier niet gewenst Onbeantwoord worden ze…

Ik laat me vallen In vol ornaat De muren versnellen Mijn adem stokt Een mislukte lach Mijn tanden ontbloot De druk in mijn brein De pijn die bevrijdt Het staat vast Verplichtingen zijn weg Mijn gedachte gegeven Ben verlost En niemand die het weet…

verankerd in gevederd bestaan, dat waren ze, de kraai-achtigen, de gevleugelde zwarte ratten, ze pikten niets en alles alles was voor niets, de parkiet introduceerde zichzelf weggevlogen uit gevangenschap met een groene boodschap ka, kraai, ekster, raaf en roek en ook de vlaamse gaai betreuren deze bio-overval zo groen hadden ze het nog…

Ik vlucht weg van mezelf Als een wolk voor de wind Vlucht weg van mijn gedachten Waarin ik geen rust meer vind Ik vlucht weg van de anderen Met altijd die kritiek Ik kan het niet meer hebben Word van binnen gewoon ziek Ik vlucht weg van de drukte Verlangend naar mijn vrijheid Alle dingen die ik nog moet doen Ik wil alleen wat tijd…

Niet te denken aan iets slechts aandacht voor het niets de kale essentie van de stilte zonder decadentie hoe ruim je hoofd kan zijn als het eenmaal leeg is…

als je de kooi bent zonder de vogel komt de ander die de vogel zal zijn durf hoog te zweven als je de zwaan bent de ander in de schaduw kijkt je na zo lang hij kan als je valt wees dan niet bang voor het licht en het donker ik kom uit de schaduw vang je, zonder te vragen, op…

dit is een klein gedicht het heeft geen gewicht het is zelfs niet geschreven getikt vond het zijn weg misschien moet het er ingewreven woorden, want ik zeg er hoeft niets voor te staan…

Als ik weg ga uit dit leven, liefste dan leg ik mijn hand in die van jou Je moet nu weten dat ik alleen dan me kan overgeven aan het onvoorspelbare Op weg naar de eeuwigheid zal ik zo zeker weten dat wij van elkaar geleerd hebben met overgave lief te hebben…

Gegijzeld in een web van bizarre hersenspinsels zit ik hier lijdzaam te wachten tot er iemand langskomt die de juiste code kent om de zware stalen poorten van deze bikkelharde gevangenis opnieuw te openen en de deur naar innerlijke vrijheid de wankele weg naar mezelf weer bespreekbaar te maken……

Er zijn vogels die je niet gevangen moet zetten in een kooi vanwege de schoonheid van hun verentooi…

En als het ‘s nachts rustig is en mijn gedachten zonder gefluister bijna tastbaar geluidloos klinken dan vind ik weer de juiste woorden die overdag brutaal onderdrukt worden en in de kiem gesmoord onuitgesproken moeten blijven Woorden vinden ‘s nachts hun vrijheid en flirten vrolijk in een eindeloze stilte……

Ik open mijn ogen, De zon die schijnt. Ik voel me anders, Want de nacht verdwijnt. Ik voel me anders, Zo anders en vrij. Ik voel me zo anders, Ik voel me blij. Ik voel me vrij, Want jij... Bent weer bij mij...…

Ik zit in de put Ik kan er niet uit Help Ik klaag en Klaag en roep Aan een ieder die voorbij komt Ik zit in de put Mijn eigen ik had ik al vereenzelvigd met het in de put zitten en te klagen Dus dacht ik toen, als ik eruit kom, dan verlies ik mijn eigen ik mijn eigen waarde. Tenminste dat dacht ik. Hoe langer ik in de put bleef…

de balans tussen dromen en leven is soms voor even wazig en zelfs onbepaald zou de last van contemplatie ook wegen op een simpel wezen? Zijn de rede en reflectie middelen tot overleven? Nemen zij ons bij de hand? Is afstomping soms een zegen? Voor ons strijdende geweten we kunnen er soms niet meer tegen we vallen van ons evenwicht…

Stop mijn gedachten. Ik ben als hout dat niet beweegt maar leeft, en pas gaat opvallen als het verjaart. Wanneer het nut in twijfel staat met het nieuwe in de rij wachtend op zijn beurt. Het dreunt als een zware regenbui die niet wil komen zomer die niet is. En ik vertel het verleden waar ik geen deel van heb uitgemaakt. Het is…

Hoog in de bergen Sta ik op de top En nu laat ik me vallen Met de wind in mijn kop Ik juich en ik schreeuw Ervaar eindelijk die vrijheid Vlieg weg van het verdriet Niet denkend aan het afscheid Het dal komt in zicht Maar ik sta klaar Ik laat me niet meer verrassen Ja, komt u maar Ik haal diep adem En duik in de rivier Maar schiet…

Dansen, dansen, dansen dansen, ja en dansen weer Vage klanken, vale lichtjes neem me, toe, zie mij, ben hier! Hier, ben daar, ben in extase zwieren, zweven, luchtig zijn Doffe kleurtjes, muffe geurtjes kijk hoe ik het leven vier. Klanken, lichtjes, kleurtjes, geurtjes dansen, nou, kom dansen toch Dansen, ja en dansen weer zinnetuigen…

Ruimte en tijd tezamen gesmolten aan elkaar gevlochten met woorden overspoeld door eeuwige schoonheid Dwaze fantasien en uiterste vaagheid. Een harmonie van emoties opeenvolgend Soms verontrustend, altijd onwaarschijnlijk Hevig stormende patronen van hersengolven voorbij razend met de vaart van bloeddorstige wolven. De illusie leek oneindig…

Als je echts iets wilt Moet je het gewoon doen Wat is dit leven waard Met al die honderd redenen Iets niet te doen Treuren, met de spijt Van wat je niet hebt gedaan Zou juist die ene reden Om het wél te doen Al genoeg moeten zijn Daar kun je uiteindelijk Alleen maar iets van leren, levenswijsheid... MaWaStyle ISBN: 978-90-8733-006…

Er bestaat geen begrenzing om voluit van het leven te genieten alleen als je jezelf beperkt…

Ultieme vrijheid bereik je met een open geest…

Uitersten, ver of dichtbij laten alles in het midden zo ontstaat de mistvallei waar stil de wijze uilen bidden de duisternis gebruiken zij om plooien in het licht te vinden wild zigzaggen zij door tijd waar al die helder zien verblinden het verleden van de spijt zal heden met berouw verslinden pas wanneer de klok gaat preken en de kerk…

De eenzame vogel in mijn hand rust al dagen uit met gesloten ogen, angst om te vliegen Kijk, op wisselende hoogte maken tien zwaluwen een prachtige vlucht, ze maken zomer En boven het water gaan de meeuwen paarsgewijs op zoek naar lokkend zand en golvende verten Tijd om mijn blik te verleggen van zachte zekerheid en glanzende trouw…

Ik schoffeerde het wierrook terwijl ik de goden gunstig wou stemmen om mij het eten te laten smaken De tijd inhaleerde mijn adem en strekte zich uit zoals een valide cognitie de waarheid is in een hart vol liefde maar het bekomen van de maal brak mijn maag in tweeën en steunend op de pilaren van het wantrouwen verliet de meester…

een karamellen vers waar niets rijmt en zij zichzelf niet vindt voelt zich uitgevonden gelijkertijd terra incognita een witte vlek op een kaart land nog niet ontdekt een eiland dat roestig de ankers omhoog met volle zeilen lucht hemel en water verwekt…