Alle inzendingen over eenzaamheid

Weer reiken mij de grauwe dagen de vraag aan van het waarom waartoe hoezo tijd glijdt als zand tussen mijn handen Ik voel hoe het knarst tussen mijn tanden als ik iets zeg braak ik een nutteloze woordenbrij Ik raak aan niemands wezen en niemand raakt aan mij…

Gevangen in mijn eigen Alcatraz kijk ik naar het wegtikken van de tijd, zoveel jaren kwellende eenzaamheid en de hamvraag waar dat de zin van was. Kunstmatig traliewerk dat me kastijdt, geeft uitzicht, helder als doorzichtig glas, maar zie: vlak voor mij een zuigend moeras dat giftig dampt van de onverwerktheid. Hoe lang mijn watermolen…

Tja, niemand die het zegt maar ik lees het overal: Mezelf, gevoelige dichter een spons die alles opzuigt en pas loslaat als ze zachtjes maar stevig vastgehouden wordt Een zeilboot in een zee vol tankers die me omver varen onbewust En het geeft niet het zeil wordt weer gehesen en laat zich opgelucht meevoeren op het ritme van de wind…

Zijn hand strijkt door grijze haren behoedzaam de waanzin nabij waar herinnering door heden vloeit in een wirwar van wat vage gezichten hij kan de woorden niet meer vinden weet alleen nog dat hij zielsveel gehouden heeft van.....…

Vervreemding heeft iets van verwildering woeste, nachtelijke ademtocht je hebt haar lief maar slechts in gedachten onveranderde momenten en in de toekomst waar nieuwe dromen slapen komt ze terug in die heimweejurk verschijnt ze als nieuwe vervreemding op een dag na een nacht neemt ze eenzaamheid mee in een boodschappentas…

Als je levenspartner koud en kil overkomt je niet meer echt oprecht en innig verwarmt bekruipt besloten de gedachte van de dood en een nieuw leven in je afgekoelde bestaan Die gedachtes zijn geen enkel mens vreemd ze worden niet gewenst, niet verwacht ze blijken zo ongewoon vanzelfsprekend omdat gedachtes moeilijk te sturen zijn En die gedachtes…

uitgedrukt in peuken over de rand van middernacht een Friese kopstoot verzacht het gemis, gemeenschap de avond laat te wensen over een warmzacht lijf een heerlijk lachend wijf dat ik met mijn pen betover het glas is leeg en de asbak vol de avond laat mij wensen te over…

Ik denk aan jou als ik eenzaam ben, als ik somber en zwartgallig ben. Als ik ga door diepe dalen, dan denk ik soms aan jou. Soms voel ik mij euforisch, ben ik blij en optimistisch, ga ik dansend over toppen en denk dan soms aan jou. Mijn pieken en mijn dalen, zij golven meestal flauw. Maar in het windstille woud van al mijn saaie dagen…

De maatschappij aanvaarden is kwestie van ontzag voor opgelegde waarden, zelfs als men je niet mag. Je bent voor leuks niet nodig, maar wordt correct bedankt. Je ziel lijkt overbodig, daar die geen heil ontvangt. Men zal je nergens weren, je wordt beleefd geduld, doch moet respect ontberen: `Dat is niet onze schuld.' Mijn molenwieken…

Touw schuurt De eeuwigheid Met alles en iedereen Steeds minder verbonden Eenzamer dan eenzaam Door het leven verslonden Knarsetandend het geweten Om zijn tandeloze strijd…

Ik plant voor jou een boompje bij ons achter in de tuin midden op het gras, op een plek waar de zon heel veel schijnt een beetje uit de wind wel en ik maak dat het ook mooi lijnt ik verzorg hem iedere dag, zodat hij groeit tot hoog in de kruin En als ik dan 's ochtends wakker word en weer naar buiten kijk dan vertakken mijn gedachten naar…

Eigenlijk nooit weg, want je bent er altijd eigenlijk nooit alleen, omdat we samen zijn eigenlijk altijd eenzaam ondanks de volle kamer eigenlijk toch alleen!…

ik mis iedereen de gezelligheid om me heen geen feest, geen drank weinig dank ik mis iedereen…

Het is ochtend. Geluk kan wel wachten. 'Ja, ik hoor u wel! Ik kom er aan!' Geluk is zo ongeduldig... 'Ik ben bezig! Wacht u nu toch even!' Het wordt middag, het wordt avond, het wordt nacht. Het lijkt of ik jaren heb geschreeuwd, maar ik heb gezwegen, ik was niet thuis. --------------------------------- uit 'Hemels en vergeefs…

Verlangen naar rust trilt door mijn denken. De alles omvattende hoop is gestorven, vertrapt vergruist in koele wegwerp gebaren. Te zus te zo bevonden. Maar de wind zingt, waait over de zee die is prachtig azuur. waait verder, naar daar, waar niemand nog luistert. Verloren haar greep. Rust eindeloze rust, in mijn hart, mijn zijn. Onvindbaar…

trekt zich terug want moord in concurrentie woord inflatulentie alles op de kant waaien op winden schrijver dezes stinkt er niet in ik kan mij er niet in vinden…

daar groei jij uit het licht je blik je handen je kleuren wit uit wit je ogen sluiten geen ogen sluiten geen ogen in je handen geven geen handen geven geen handen af handen af ogen in daar groei jij uit het licht ------------------------------------------- uit: 'niet beginnend bij het hoofd', 2006.…

Mijn hoofd is een ontploffing Een hele grote bom Ik doe stomme dingen Weet ook niet waarom Mijn hoofd is een ontploffing Stress de hele dag Over school en over thuis Weet dat ik mezelf niet mag Mijn hoofd is een ontploffing Ik kan het niet meer aan Elke seconde denk ik Wanneer mag ik eindelijk gaan…

wie, wat of hoe het doet er niet toe ongehoord woord doch blijvend bestaan en dan toch er voor gaan eenmalig haal ik inhalig de buit binnen buiten zinnen ik geef mij bloot bevreesd voor de dood…

zwarte ogen wit op mijn gezicht wit in mijn haar in het donker vroeg in de morgen is het donker zwart zwart als de tranen in mijn hart zwart als mijn handen die je rug van steen niet meer strelen niets kan me nog schelen ik heb mezelf verloren in het donker van je hart vanmorgen vroeg in het donker was het…

Loslaten, afglijden richting een diep dal niet wetend wat het je daar brengen zal. Loslaten wat en wie je eens zo lief had al wat je eens, ooit, zo immens aanbad. Liefde werd overwoekerd door tranen en verdriet waardoor wanhoop het mooie niet meer ziet. In een verleden zie je een romantische film voor ogen dus toch, ogen logen, ogen bedrogen.…

Lacht zijn tanden bloot, maar in het diepste van zijn geest gevangen is hij al evenzeer zo bang en troosteloos; zacht in niets verdwenen. Zij nam de sleutels net als de benen. Gooide daar nog haren in een tas.…

Lieve Heertje, maak mooi weertje! morgen zij de schone dag, die ik droomde, nimmer zag... Lieve Heertje, maak mooi weertje. Ik heb honger, ben in nood en voor mij zijn vrienden dood, 'k heb geen kamer en geen vrouw, 'k bleef alleen, doch zonder rouw, 'k heb geen tranen, 'k heb geen lach... morgen zij de schone dag! 'k Ken de liefde…

ik herinnerde me dat ik zat te wachten in een klein restaurant op de grens met Laos…..het meisje dat bediende keek even naar mij haar gezicht maakte me om de een of andere reden blij…het was lief, jong en straalde rust uit… een man kwam me zeggen dat het niet erg lang meer zou duren eer ik de grens over kon haar man ? vroeg ik me af..…

Ik kijk naar de klok nóg geen bedtijd Ik kijk uit het raam nóg geen visite Ik kijk naar de telefoon nóg geen beller Ik kijk naar de klok nóg geen bedtijd Of toch maar wel…

ik schenk me een glas water in maar ik wil zwemmen in de zee ik steek een enkel kaarsje aan maar ik wil kijken naar de zon ik slaap graag later in maar sta vroeg op, gedwee toch wil ik dagen verder gaan dan de laatste droom die ik verzon tastend naar een peertje licht smachtend naar een druppel vocht maar het blijft een stom gezicht als…

hij hield zich in dictaat van eigen belang volgde instructie neergebogen advies hoe hoort het eigenlijk zegde dank als verlangd en verwacht maar dacht krijg de tering ik maak het verder zelf wel uit…

Hij ziet een blondje aan de waterkant. 't Is avond en ze praten met elkaar. 'Ik ben een hetero,' bekent-ie haar. Ze zegt: 'Ik ook.' Dit schept meteen een band. Nu vat-ie moed. Hij ziet 'r als z'n bruid. 'Het lang alleen zijn', zegt-ie, 'ben ik moe.' Ze zegt: 'Ik ook, ik ben aan trouwen toe.' Bij beiden is het hoge woord eruit. Wat is ze…

ik zit kapot en stuk, verloren en verlaten verbeten op een kruk de wereld zwaar te haten de klok staat stil, de poes is dood het huis is kil, geen kruimel brood van het leven buiten hoor ik slechts af en toe wat flarden het leven hier vindt ook zijn weg de stank is niet te harden muizen knagen aan de vloeren luizen bijten in mijn kop ik zie…

Op jacht ging ze naar hebbedingetjes Gewapend met haar tasje en haar sleutelbos voor haar auto Op jacht naar de hebbedingetjes. 't Mag alles kosten. Niemand hield haar tegen. Zijn portemonnee groeide tot aan de hemel. En de vogels zongen haar vrolijk toe. Op maandag, op dinsdag Op woensdag, en ook al op donderdag Voor en na de thee. Ging…