MIJN MASKER
Zie nu toch eens hoe gelukkig ik ben
ik loop zelfs de gehele dag te stralen
Vraag of ik verdriet heb en ik ontken
wijl ik door mijn leed loop te dwalen
Kijk toch eens hoe ik opgewekt lach
ik smul met volle teugen van ’t leven
Zie ‘t vrolijk wapperen van mijn vlag
dat duurt zo dikwijls enkel heel even
Zie nu toch eens hoe voldaan ik kijk
mijn leven is immers totaal geslaagd
Nochtans ben ik zeker niet wat ik lijk
Ik word door eenzaamheid geplaagd
Kijk echter eens naar mij, nà de dag
wanneer de zwarte nacht gevallen is
Dan hangt hij half de stok, mijn vlag
en dàn pas zie je hoe ik de liefde mis
Zie nu eens hoe dolgelukkig ik ben
ik ben het aller-vrolijkst van de klas
Helaas..alléén mijn masker ziet men
In ‘t donker komen mijn tranen pas
... Enkele jaren geleden werd mij dit 'verhaal' door de persoon zelf verteld. Het gaat hier dus niet over mijzelf. ...
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 21 februari 2013
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
In de supermarkt zeggen dat het 'goed' gaat,
om thuis in tranen neer te vallen...
Alleen bij werkelijk contact, zijn maskers zelfs
overbodig en ongewenst.