inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.259):

Mijn bestaan

Soms word ik wakker, bang
dat ik echt besta.
Angstig tast ik de muren af,
het bed, mijn nek
en zoek mijn gezicht,
maar ik kan het niet vinden.

Trillend sta ik op.
Ik doe het licht aan,
trek mijn onrust aan
en loop alleen
op de sneeuw die mijn hart bedekt.

Alles buiten
is nog steeds zoals het ooit gestapeld is.
Maar de wereld die mij koesterde,
tot ik ze geworden ben,
is verdwenen.

-----------------------------------------
uit: 'De maat van de eenzaamheid', 2012.

Schrijver: Al Galidi
Inzender: bw, 12 maart 2013


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 7.515

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Jos Zuijderwijk
Datum:
13 maart 2013
Als dit geen ingeburgerd geluid is wat dan wel.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)