Alle inzendingen over overlijden

Pijn kende ik niet tot die dag dat je verdween Leegte in m'n leven velden van verdriet waar nu bloemen groeien bloemen van herinneringen…

och, hij was toch nog maar acht jaar zijn gezichtje was zo smal geworden haar hart ging naar hem uit ze wilde hem in haar armen nemen en wiegen, als was hij een baby verdriet te groot voor woorden hij begreep dat Mamma dood was de wereld stond op zijn kop. thuis werd er niet meer gelachen iedereen vroeg maar hoe het ging kroelden…

Hij komt, niet op afroep, hij komt onverwacht, hij komt op dat moment, dat je hem totaal niet verwacht, hij komt, kijkt, ziet en overwint, of het een peuter, kleuter, zwerver is of kind. Hij komt als een wervelwind, stormt en neemt in, in een zucht is het voorbij dan is er weer een ster aan het firmament…

Bijna wezenloos omdat hij verkoos, te sterven, kijkt zij voor zich uit, niet te bevatten, dat hij, die nooit sprak over de dood, nu stil met gevouwen handen daar, in die houten kist ligt. Bijna harteloos, omdat hij vergat, dat er meer mensen mee geraakt werden, dan hij ooit kon overzien. Bijna redeloos, omdat er geen echte reden was…

De dood, hij klopte op mijn deur ik had dat nauwelijks in de gaten Dacht wat heb jij een bleke kleur hij sprak verzet zal jou niet baten De dood nam plaats op een bank waardoor we daar tezamen zaten Ik voelde zijn hand in mijn flank ik kon hem waarachtig niet haten De dood, hij leek mij zachtaardig hij zei, jou baten geen advocaten Kom…

Het einde Natuurlijk glijd ik liever zacht naar de dood Met mensen om me heen die ik liefheb En die samen met mij vrede hebben met een respectvol einde En daarna als ik niet meer zichtbaar ben af en toe toch over me praten Maar het zal best anders gaan Mogelijk zonder bed en samen zijn Dus abrupt, per ongeluk En heel snel:…

Ieder scheiden is van 't laatste scheiden voorbode, ieder bed van 't laatste bed. Alle sterfelijke wegen leiden naar het eind waarvan geen liefde redt. In het stedelijk duister van de straten nemen we afscheid - en het drukt als lood, kijken om en wuiven, reeds verlaten, slaan de hoek om, en het is de dood.…

Nooit heeft een mens een dier meer liefgehad dan ik jou En nooit bestond er een trouwere liefde dan de jouwe En nee nooit zullen twee zielen dieper met elkaar verbonden zijn Jou loslaten is door een hel op aarde gaan Jou loslaten is pure liefde in zijn zuiverste bestaan Jou loslaten is het meest wrede en het meest liefdevolle…

de nacht geeft alle ruimte om te piekeren niets kunnen we doen enkel onze handen vouwen je strijd is gestreden God heeft je naam geroepen…

de bladen van de zonnebloem zijn in steen vereeuwigd zij stierf, slechts achttien jaar dochter van ouders zus van twee broers haar nam was Floor zij bloeide in schoonheid elk blad van haar bloem was mooi passanten gedenken een moment haar kortstondige leven…

In zijn binnenste woedde een storm, Die elke waanzin omvormde. Hij lachte, maar van binnen was hij zo stuk van emotie Dat hij de dood verkoos, zijn laatste rol, was er een zonder lach! Rust zacht en lach, daarboven!…

Ach kind, ben je al nu gegaan, nog van het leven niets ervaren, terwijl in onze broze jaren wij ouden nog gevangen staan. Een ademtocht, je blik opslaan, om lichter lucht bij ons te snoepen, had je genoeg, te veel doorstaan; je keerde in, niet meer te roepen. Met deze blik en zucht misschien, je trok je terug met schrik en beven, heeft…

Waarom heb je er nooit over gesproken? Ze zouden denken, dat ik gek was op de operatietafel stopte mijn hart geen zuurstof meer in de hersenen mijn lichaam kwam los ik zweefde en zag alles duidelijk ineens was er veel licht en heldere kleuren een heel groot universum opende zich opgewonden werd ik door deze ervaring er was nu bewustzijn buiten…

Twee letters twee cijfers MH17 en 298 maal een punt uit.…

En nu ben je eindelijk weer thuis, maar jij zal nooit meer de deur open doen de fles blijft onaangeraakt nog in de koelkast staan aan de eettafel geen gezellige gesprekken meer de poes die voorlopig nog eten van de buren krijgt de hond die in het pension wacht op jouw terugkeer het bed dat niet meer door jou beslapen zal worden de kamers in het…

Iedereen zit in de gordel, de motor start er zit een meisje met een knuffel in haar hand ze kijkt door het raampje, vraagt aan haar moeder: "mamma, wanneer zijn we in dat mooie land?" Een man die lacht, streelt het haar van zijn vrouw net getrouwd, klaar voor hun reis, stralend van geluk "Je hoeft niet bang voor het vliegen te zijn lief,…

Je moet wel kijken, al is het confronterend, je blijft denken aan die mensonterende actie, die al die mensen het leven hebben gekost! Eervol, respect, bijna liefdevol wordt er gekeken, ademloos, stil.…

Woensdag 23 juli 2014 16.00 uur Dag van Nationale rouw Nederland is 1 minuut stil Zielloze zeer pijnlijke stilte voor hen: de honderden gestorvenen Begin van een rauwe lange rouw voor hen: de duizenden nabestaanden…

Jij, dood, die dreigt en treitert met mijn liefste, 'k vecht dat je hem niet krijgt, 'k wil je wurgen of wreed doorklieven, 'k maai met mijn armen in de lucht, maar niet te pakken ben je, zacht huilend steun ik dan en zucht, maar steeds vooruit me ren je. Moet ik dan moe, begrijpen dood, dat je geen boze vijand bent, niet zwart je kleed…

Je strooit stilte voor mijn voeten door duistere gedachtengangen slechts jouw licht schaduwt mij dat ene sprankje hoop vervliegt vuur en vlam zomaar gedoofd door het gitzwarte bestempeld hier tastende in het luchtledige mij wentelende om jouw as verwaai jij, mijn wervelwind…

Dat je zomaar ineens iemand niet meer ziet Nóóit meer ziet Een lach die nog zo levendig in je oren klinkt uitbundig of fluweel zacht en als herinnering in je hart zweeft dag en nacht Een kus op je mond die niet meer tintelt, na klinkt en smaakt naar meer Nooit meer Dat zomaar ineens iemand is verdwenen als op de vleugels…

Als de zwaartekracht van de mens zo blijft hij kleven aan de aarde al wordt hij op grote hoogte gebracht zijn blik blijft op de wereld gericht! Hij durft te springen en te landen en zijn mooiste lach te tonen het leven mag geleefd worden "of er niks aan de hand is"!…

Geen bloemen Haydn, Bach koffie veel sterkte en jij lachte je dood.…

Roep me en ik zal bij je zijn roep me en ik blijf bij je roep me en ik laat je niet alleen roep me en er is vrede Zij die er waren zullen altijd blijven bestaan ze laten ons niet alleen maar geven kracht om door te gaan Voortaan aan je zijde voortaan in je hoofd altijd is er die liefde dat is wat er blijft Wees niet bang voor teleurstelling…

Wie ben je nog als lijf en leden niet meer vol ten dienste staan? Wie ben je nog als denken stopt en niets op niets meer lijkt te slaan? Houdt je leven werkelijk op als je lichaam ’t niet meer trekt en het denken met een deken van bedroefdheid wordt bedekt? Wij stoppen heus niet als we doodgaan, wij ontstijgen plaats en tijd: Bij het sterven…

'k Heb u, even maar, verlaten om nog te kopen wat petrool, zodat van 't bleek gelaat en handen zou wijken sombre schemer dool voor het vertroostend stille branden van dit getemperd lampenlicht, dat om uw dode aangezicht ging leggen glanzen aureool. De nacht zal ik hier bij u waken, nu alle snaren sidd'rend braken van uw vermoeide hartsviool…

Als een blaadje door de wind gedreven Zocht je naar de overkant En hoe je ook snakte om door te leven De tijd was rijp voor een ander land Ik schat je niet in woorden, hoed me voor zwart-wit Je was een ruwe bolster met oh zo’n zachte pit…

Een begrafenisondernemer uit Leiden Verdiende zijn geld met overlijden. De een zijn dood Is de ander zijn brood Ook toen hijzelf kwam te overlijden.…

Met vreemde vrouwen dansen De mannen luidruchtig en boevig Inschattend lustvolle kansen M'n dochters en ik gedrieënlijk droevig Vonken schieten uit ogen en borsten Denkend aan jouw wiegende krullen Naar drank en lichaam dorsten Die je doodsdrang niet konden verhullen Nadat de kruitdampen Gedoofd zijn is er in mijn hoofd Net als de donkere…

Nu ik je zoveel mis kan ik beter zwijgen en zal het papier alleen betraande letters krijgen.…