Alle inzendingen over haiku

Na zonsondergang klinkt zang van nachtegalen door het braamstruweel...…

bakken vol water op druppeltjes wijze die vallen heel gestaag!…

Een blinkend harnas verhindert niet het gebaar dat eeuwen trotseert.…

In de kroeg hervond hij zich iets aangeschoten in stilstaand zwijgen trofeeën jachtig starre blikken wisselend opzettelijk wild het was zijn natuur in dierlijke zin verstard tot een ornament.…

Soms lijkt het niet meer dan slechts wezenloos kijken naar de buitenkant dat instinctieve waarin zich alles afspeelt terwijl je wachtend het alledaagse zou willen veranderen in een sprookjesboek…

Verbondenheid is als bij mummificatie ingewikkeld zat de gevallene in de koningstombe niest in zijn stofmasker.…

kenmerk van elk ‘waar’ geloof is dat het altijd oorlog oplevert ~~~~ een beetje godsdienst leeft van de discrepantie tussen woord en daad ~~~~ je kunt mensen veel leren geloven het er naar leven vaak niet…

hij speelt marimba eentonig want hij bespeelt het slechts op z’n spechts…

Bekrompen zielen loven de Heer geestdriftig, doen Onze Vader anderzijds vaak onrecht aan door hun enghartig denken.…

op zijn zestigste, ontdekt hij de poëzie, alsook het leven…

hij drinkt want hij wil vergeten – nu vergeet hij waarom hij toch drinkt…

Strijd om een visje: drie meeuwen tonen ballet in water en lucht.…

Ik heb besloten Om maar te accepteren Dat mensen dood gaan Ik heb besloten Om zelfs te accepteren Dat dieren dood gaan Maar ik verdom het Om ooit te accepteren Dat de aarde sterft Moeder Aarde zal Steeds opnieuw leven baren Mens, dier, boom en plant Want er is een wet Van behoud van energie Van oneindigheid Die ons…

Even de stilte. Na een rumoerige dag. Is men daaraan toe.…

De amaryllis ontplooit haar pracht in tweevoud De bijen slapen…

eerste sneeuwtapijt - vogelvoetstapjes zijn naar het zuiden gericht…

vuurwerk wat is het toch mooi je komt na afloop weer ogen tekort…

Schering en inslag, waaraan niet ontkomen, deels een levensklucht. Ziel van loof ontdaan, bossen die er niet meer staan, zo raak ik mijn stem kwijt. Bloed in zwart op wit, als aders zich openen, kleur delft het onderspit. Grens van prikkeldraad de willekeur van angsten verkort de levensloop. Wij komen van ver, om weinig…

Het einde nadert je kijkt terug en wenst dan: komend jaar beter…

twee kippenbouten als drumsticks op de borden - tok – tok – tokke – tok…

Er woont een stilte in dit afgelegen huis totdat een schip komt. In het open veld staat een vogelverschrikker moederziel alleen. Nachtbloei De nacht is zo zacht als de vacht van een eekhoorn die zijn droom penseelt. De opluchting Ik laat mijn wind zacht en geluidloos ontsnappen als een lente-ui. Eeuwige branding Tussen hier…

de woorden beelden de vorm de woorden vormen een beeld ik en de wereld , zijn beeldende vorm…

geef gedichten tijd laat ze in rust narijpen als een kaas en wijn ~~~~~~ mijn gedichten zijn pas goed als ik denk : wie heeft dat toch geschreven !…

een vuurpijl schrijft in het donker met haar licht een kitscherig gedicht…

In de schemering zit zij te mediteren. Niets kan haar deren.…

Langste nacht voorbij lengen de dagen al weer komt het nieuwe jaar…

Wat is een dichter Niet meer en ook niet minder Dan een instrument Die de energie En boodschappen vertaalt uit Het universum Een magisch proces De alchemie van woorden Tot betekenis Subliem gereedschap Dat zacht of vlijmscherp kan zijn Een dreun of streling Elk woord bekent kleur Transformeert tot een geheel Vertelt…

wat achter ons ligt laten we los, wat ons wacht beslagen spiegel…

elk jaar het probleem met Kerst : jezus waar en wat gaan we toch eten ~~~~ ezel kribbe kind zo vredig en een kalkoen die het maar niks vindt ~~~~ een Kerstgedachte: veel eten – kindje Jezus wordt wèèr vergeten…

een misthoorn verspreidt zijn lage tonen - dertig roerdompen…