Alle inzendingen over psychologie

in ongelijke tred loop je met blaren op de ziel niemand die het ziet of toch iedere keer valt je masker in duizend stukken nog voordat je gaat zit het er weer op gelijmd dankzij honderd tranen tot de maan haar entree doet vlucht je ongemakkelijk de nacht in…

Ik drink het leven in, Ik drink, drink en drink Tot mijn maag en darmen Tot de rand toe zijn gevuld En ik eindelijk de waarheid zie Die tot dusver altijd was verhuld Ik drink, drink en drink Tot ik de helderste dimensie Van de waarheid zie De enige werkelijkheid Ik drink, drink en drink…

Lezen wat er niet staat Woorden verstaan tussen Regels door die op Het oog de waarheid Verzwijgen Ze schieten alle kanten op Gaan de ruimte in die Oeverloos is, Net als de waarheid, Oeverloos, oeverloos…

de verveloze muur, de verwelkte bloemen, wie is zoveel vergane eenvoud waardig tenzij een ongenode gast... de onzin stapelt zich op, mijn ooglid trilt bij het lezen ervan, ik val haast ten prooi aan Forest Whitacker-eye toch verven kwasten niet zoals vroeger toen alles eens vanzelf ging en zeker geen uitleg behoefde krullen zinnen…

Gekooid, geknecht, Beroofd en berooid In het traliewerk Dat leven heet Word ik vanmorgen wakker In een schuur met wat stro, Wat dieren en een kind Dat mij vol verwachting aankijkt - Zijn blik verdrijft mijn wanhoop Zijn liefde wordt mij gegeven In een zeldzaam zachte winterwind…

Toen ik in je lijnen Mijn naam zag staan, Steen, zag ik in jouw Ziel de mijne weerspiegeld, Herkende ik mezelf in haar, En besefte ik dat jij geleefd Hebt zoals ik geleefd heb, Zoals ik heb bestaan…

stroomt door mijn haren en neemt al mijn gedachten mee in ondergelopen wegen vissen springen op zij spelen krijgertje zo hoog waar de maan niet schijnen kan slaan ziellozen op de vlucht zij zoeken hun heil daar waar wij nog niet rijp voor zijn het kleurt de winter blauw…

Ik zal proberen te begrijpen als jij me vertelt wat begrijpen is ik zal van de mensen houden als zij me zeggen waarvoor haten is als ik verkeerd ben en nooit zal begrijpen noem me dan niet fout of ook niet als ik afstoot niet om jou te wijken de wereld, eén korrel zout..…

Jij zegt dat je Hier woont, hier in Deze stad - Ik vraag je de weg Want ik kom niet Hier vandaan, kom uit Een andere stad, in een Ander land - En vraag je waar ik Het grote plein Kan vinden, in het Centrum van jouw stad - Je weet het niet zeg je, Weet zelfs niet de naam Van de straat waar Je nu loopt, je weet Eigenlijk…

nu zij haar naam op handen draagt met vingers in de mantra van een stil moment vergeet haar lichaam, dat de zon zijn stralen zendt en de wind uit alle hoeken zoekend rond haar benen slechts verdwenen ontij vindt dit kind haar heiligdom nog ongezuiverd huivert, onder zoveel kou…

Terwijl ik met je danste in de balzaal van een Weens paleis sneed jij die leugens uit mijn droom en plaatste je er zwart-wit beelden van de moord op mij in terug. Als een vrouwelijke Shakespeare belazerde je de hele mikmak en onderstreepte je mijn noodlot met verf van gas en cyaankali. Mijn schizofrene waanbeelden verstopte je in…

Wakker worden Doornroosje Slaapmutsje Er zijn honderd jaren voorbij gegaan Tijd nu om op te staan Rek je maar eens goed uit Je bent nu in het heden Alles van vóór het slapen gaan Dat was het verleden Dat laten we nu gaan Nee, er komt geen prins met een zwaard Om de doornenstruiken weg te maaien Dat zul je zelf moeten doen Ja, dat wordt…

rond een kerk knielen huisjes ze zijn devoot en houden blinden dicht de buitenwereld slaapt in oude volksverhalen slechts een oogwenk verderop scheert de snelweg rakelings langs trage dijken en daarachter nog een slootkant, met wat riet je ziet dat waar de tijd in stilstand naast de bermen schuilt, je oog getrokken wordt naar meer…

Vrede en Liefde, deze woorden worden 't vaakst verkracht Elkaar verminken als klauwende arenden 't Wordt me een potje Druk, druk, druk Zielige uitvlucht om lam toe te kijken Sensatiebelust wordt haast elk menselijk wezen Theelepeltje empathie en zorgelijk luisterend oor Lieverds, voor dat laatste GA ik hoor Wrok en wrevel net als haat…

De laffe strijders van IS zijn zwaar verslaafd aan het stimulerende, hypnotiserende Captagon, daarom zijn ze zo emotieloos en onbeschaafd en heerst er grote verwarring in het Pentagon. Toch gaan de Amerikaanse soldaten niet aan deze drug, omdat ze graag nuchter blijven tijdens het gevecht en ook omdat ze liever genieten van een echte huck,…

vandaag dacht ik aan een kind ze draagt de namen van een bloem en laat de winter bloeien ik denk dat ze ook mooi is, ergens daar waar ik niet meer kan komen vandaag dacht ik aan een kind ze was mooi en zong van hemelsblauwe vogels, van de bomen en het gras haar graf ligt onder koude aarde vol verlangen opgewarmd door wie ze was…

De dokter vuult 'et pulske slaon En duut den vaoder stil verstaon, Dâ 't met zien dochtertje is gedaon. - "Wa hêt de dokter oe gezeid?" - "Hie zei: "ge bint 'en zuute meid!"" De vaoder keert zich um en schreit.…

Het waren zilvergrijze Novemberdagen daar in Zeeland, Geen zonlicht viel op bomen, Huizen, struiken, zodat ze In zichzelf rustten, Niet anders waren Dan ze zijn…

'waar denk je aan' ergens op de vloedlijn tussen waken en vergeten een moederstem die gebiedt, 'kom niet te laat voor 't eten' een geur, een kleur flarden uit losse herinnering een vloeibaar moment binnen omrankte muren van een doodstil ding stil, de klok is verjaard een doof beeld dat mij aanstaart…

Geen kerstboom te zien, En toch lopen hier allemaal Mensen voorbij met een kluit In hun handen geklemd - Langs de scheuren in De aarde - hun aarde - Zijn ze op zoek naar Het riet dat hieronder Ergens moet groeien, Zo hadden de beleidsbepalers Hen in vertrouwen gezegd; Maar net zo min als de huizen In hun luxe woonwijk verkoopbaar…

Mijn hart is nooit van steen geweest, Vlees en bloed waren het enige dat ik had - Windhozen en orkanen Die me overkwamen Zorgden voor uitgesleten Platgetreden paden Die allengs niet anders voelden Dan het gevoel geen gevoel meer te kennen En zie daar, vanmorgen aanschouw ik een wonder, Mijn zichtbaar hart is van jute geworden - Ik…

het huis geraakt langzaam leeg op zolder zoek ik naar woonst ik gooi mijn hart overhoop draai de rug naar heimwee hoe lang zit ik hier al met te ijverige wijzers nog even en dan word ik een zwerfkei te vaak in mijn gedachten…

Op een morgen droomde ik Dat ik mezelf geworden was - Eindelijk was ik geworden Wie ik heimelijk altijd al Wilde zijn, De Japanse steenhouwer Was immers altijd mijn Droombeeld geweest, nooit Had hij mij losgelaten, En nu waren we samengevallen Tot één persoon, hij en ik - We gingen emigreren naar Een land hier ver vandaan,…

Ik heb de hoge berg beklommen, Met talloze mieren ben ik Naar boven gegaan - We waren sterker dan we Ooit dachten te worden, Tien maal ons lichaamsgewicht Hebben we naar boven getild Zo makkelijk, zo vrij Als ik het zelf ooit Had gewild…

ik had je zo graag in in mijn armen willen drukken om te kunnen zwemmen in tranen die jij op het raam schilderde zoals beschreven in de ongeschreven roman die roerloos op tafel ligt…

Vreemd wezen, onze geest, - soms met de koningsmantel, Soms met het doffe grauw van 't knecht'lijk pak bekleed; Ten dele 't zonnig licht, ten dele neev'len zoekend, Een lompenraper hier en daar weer een profeet! Vaak smakeloos en laf, vaak priester van het schone; Hier nachtuil tussen 't puin, daar aad'laar op de rots; Nu beuz'lend als…

hoog op de berg sta jij te kijken naar hetgeen zich onder je afspeelt handen in je zakken machteloos, want wie heeft jou nog nodig voor wie was jij belangrijk wat deed je er toe in deze koude kille wereld waarin je nooit begrepen bent nooit gehoord, noch gezien het hebben van een mening niet voor jou was weggelegd daar sta je dan…

Zoals bij 't sneeuwen die vlokskens, verveerd, weiflend en trage vallen op eerd, zo moeten alle gedachten van ons, van uit de hemel van room en dons, dalen op aarde waar alles dooit wat sneeuwwit en droomrig de dingen vermooit. Droef is de dooi maar als, uitgeblomd, dat donzen droomsel gefilterd komt uit zuivere lagen…

Geslepen glas, achter al die ramen; komen al mijn gedachten samen. Geslepen glas, in de kern ben ik wel; een diamant in een kleurenspel. Achter al die ramen vang ik licht. Beschijnt de dag mijn droevig gezicht. Achter al die ramen krijg ik vorm. Ben ik veilig voor elke storm. Achter al die ramen noem ik mij bij namen. Behoef ik mij niet…

hoe voelt gij vraagt iemand mij, zomaar "en plein public" geef ik iets prijs als ik in mijn diepste glij en kond doe van roerselen die ergens klinken als muziek met tussen de balken mijn eigen wisselende wijs gister ging ik nog onbestemd over wegen van verwachting thans weer over paden waar mijn zin wordt afgeremd en…