voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 59.012):

wachten bij de boom

het is hier dat ik wil kijken, 't klimmen
langs de stam

sterk zijn zoals het witte, diepe meer
dat herinnering draagt
tot op grote hoogte

mocht ik maar, kon ik maar

de taal van het water spreken
mij kleden in deze armen van stilte
wanneer alles lijkt te draaien

de nacht
uit mijn mond nemen, elke dag
in het donker

mocht ik maar, kon ik maar
zoals jij

praten over stenen, nat van tranen
als achtergelaten woorden
met dezelfde stem

kon jij maar, mocht jij maar

keren
wanneer ik mijn ogen sluit

... foto: Henri Loomans ...

Schrijver: kerima ellouise, 27 februari 2016

Geplaatst in de categorie: psychologie

wachten bij de boom

1
2
3
4
5

4.1 met 12 stemmen

424

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

Annejan Kuperus, 9 jaar geleden

Dit is met schoonheid doordrenkte dichtkunst in de categorie psychologie; Art with a capital A...!

Guy Aarts, 9 jaar geleden

Liefdevol, hoopvol verlangen; het raakt tot in het diepste diep. Sereen en stil en heel mooi, Kerima.

Inte Feelders, 9 jaar geleden

Wat een top gedicht, Kerima !

Hilly Nicolay, 9 jaar geleden

Zo vaak denk ik ook: "Mocht ik maar, kon ik maar"
Wat een bijzonder gedicht Kerima, een schoonheid!

leonardo, 9 jaar geleden

Absolute klasse. Heel mooi!

Dianah, 9 jaar geleden

Ontroerend Kerima!

ww, 9 jaar geleden

van de koele meren des doods? misschien. van de warme meren des woords, zeker.

Walter Tack, 9 jaar geleden

de taal van water spreken, drinkbaar genot,
tot op uw hoogtes klimmen, van verzen verzot!
mooi!

Almaresare, 9 jaar geleden

Zo dromend mooi......

switi lobi, 9 jaar geleden

Kerima, ik ben gesmolten... beeldschoon!

Geef je reactie op deze inzending: