Netgedichten

netgedicht (nr. 58.955):

opstanding

onder de oude herfst beweegt al
nieuwe lente, spaarzaam krijgt
gestorven blad een glinstering vol
kleur

dwars doorheen de broze nerven
verven bloempjes zacht het bruin tot goud met wit
hoe wrang toch deze winter is- ze zijn er al
en laten mensen glanzen

het geeft niet dat het koud is
de treurzin van de kortste dag
verlangt niet meer

dan de v-vlucht van de ganzen
wispelturig, door het weer