Alle inzendingen over literatuur

Ongeëvenaard Raast hij voorbij De slinger van de klok Geen tik-tak gemist Echt. Waar. Niet. Nooit meer Daar tijd in niemands handen is. Verglijdt met iedereen Mirakels en zeer veel Echte gebeurtenissen Waarheid is echt niet meer Weergaloos als leugen Met haar heeft gespeeld Echt! Een wonderjaar Komt nooit alleen Annus…

(Aan Johnny van Doorn) De dichter een tovenaar, een derwisj een ziener een zegger van zijn kabbala van klanken Een zachte stem in een struikelende cadans De hal der kennis die slechts toegankelijk is voor wie door de stilte zijn gegaan. Een magistrale stralende zon.…

Ik zat op je te wachten met het eten toen jij werd getroffen door een bom. De koude etensresten in de verweerde kom beschrijven mij wat van jouw lichaam rest. Rouwen is het omgekeerde want ik leek dood, niet jij, totdat in mij weer honger is ontstaan, verlangen werd geboren. Blootshoofds heb ik het nieuwe levenslicht zien gloren.…

Al met de openingszin sta ik midden in een te geromantiseerde slaapkamer en bedenk, hoe het leuker zou zijn als ik door het sleutelgat blijf spioneren maar nee, de schrijfster plaatst de lezer tussen de kaarsen en haar verlangen die, samen met haar zwoele borsten, in stilte teder schreeuwen naar minnaar en wie is die man? met zweetdruppels…

In de nacht fluistert zacht een stem in mijn oor Ik ben stil en ik hoor wat ik wil Overdag valt licht een beeld in mijn oog Ik kijk en ik zie een gezicht In de schemering zit een man in de kroeg Hij drinkt en hij proeft en hij zucht In de avond alleen Zit ik thuis met een kind En ik luister En schrijf een gedicht…

Old Bet, met je dikke rimpelige huid. Een mier bungelt ondersteboven. Ben jij het, Granny of is het Old Bet. Je benen marcheren, bewogen door je versteende hart dat geen krimp geeft. Kom nou, je stond voor heter vuren, Zij die niets meegemaakt hebben, díe huilen, maken van een mier een olifant. Maar jij, armen omhoog,…

Een bruin bewegend kleed van mieren bedekt de stoep. ”Luister! Ze praten maar wij begrijpen hun taal niet. Ze zijn bezig met een soort plechtigheid. Brengt de lente verandering in hun nest? Stuur ze terug voor ze naar binnen lopen. Nee, lees de liefdesbrief *) voor ze het huis veroveren.” De bewoners van het huis buigen zich voorover…

Met het breken van de doofpot, het crashen van een mobiel valt de communicatie stil. Op linnen schoenen sluipt de sluimering terug in de herinnering. De leden van de literaire kring halen de neus op voor hun dorpeling. Met gesteven boorden en gewassen handen ontwijken juristen evenals de anderen de scherven van de gebroken pot…

Door de mazen van mijn verstikkend gewaad ontluikt het. Kom mijn dochter verberg je in de plooien, hoor het tekeergaan van mijn hart duizend keer liever dan het geweld daarbuiten. Voel mijn hartstochtelijke liefde geborgen in de ingewanden van mijn ziel. Pijl de diepte mijn dochter, van de liefde voor mijn liefste waaruit je bent…

Als ik gewoon de letters A tot Z kortom het hele alfabet zorgvuldig neerschreef, zou dat een gedicht zijn? Als ik gewoon de dingen op 't bureau van links naar rechts zorgvuldig beschreef, zou dat een gedicht zijn? Als ik gewoon de volgende regel onbeschreven liet, zou dat een gedicht zijn? Als ik gewoon de i, de k,…

soms weet ik niets te schrijven dan lijken letters in oud zeer te beklijven of houdt de geest ze in grijs gevangen ook kan hij het ongeborene naar verten dromerig doen afdrijven als een literaire abortus provocates van een nodeloos bevrucht verlangen…

Geef eer de Strijder, in de vroeg verwoeste bloei zijns levens, toen met God en Nassaus recht in ’t harte, zijn onverschrokken geest, bij ’t dreigend stormgeloei, den omwentlingsdwinglandij en heel de Eeuwgod tartte. ’t Is ’t beeld van Bilderdijk, eer Ondank en Geweld hem uitwierp van dit strand en prijs gaf aan de baren; straks op de moedergrond…

Als de dood het lichaam heeft ontbonden verbindt het door verlatingsangst getroffen kind de namen van haar ouders onomwonden. Omringd door wat er van hen over is, de fel begeerde schilderijen, beschrijft het kind met ingetogen droefenis de pennenvruchten die haar moeder lijkt te breien. De kluwen van de uitgetrokken rozerode…

Klaaglied van Margje. Waarom heb je het voor mij verzwegen, je diepste gevoel, met jezelf verlegen, wat je totaal in verwarring bracht, je bezighield in het holst van de nacht? Ik had je toch begrepen als je had verteld wat je zo had aangegrepen. Als ik je vroeg of hij was geweest, Ik merkte het aan je rook, die geur, en jij zo bedeesd. We…

Dag-in dag-uit oorlog en vrede Elke dag opnieuw gaan mensen dood Dag-in dag-uit worden kinderen geboren Elke dag opnieuw een nieuwe reden 24 uur per dag wordt de liefde bedreven Groeien kinderen op van klein naar enorm In allerlei grootte en diverse soorten Verschillende kleuren, met en zonder handicap Zo zorgt de hele wereld in al haar…

Een boek; een bijl voor de bevroren zee Die ik tijdens mijn leven in mij droeg Een oceaan die zoveel aandacht vroeg Enkel Milena leefde werkelijk mee Mijn 4711 zou overlijden In Ravensbrück; ze had iets aan een nier Ik was allang gestorven, zocht vertier In ‘t schrijversparadijs aan gene zijde Waar ik al mijn verloofdes terug zou zien…

Je moest er bij hangen om mee te wapperen te kunnen meepraten later als ze je gedicht met zorg en knijpers weer van de waslijn hadden ingehaald Nog leuker zittend in het gras de mens naar je toe kijken om te gallen en te strijken Ik zei meneer mevrouw jongelui wat wil u horen liefde vogels bloemen bijen die liefde zoemen vrijen…

Het huwelijk leidt naar de kreeftenfuik Al strooien putti volop rozenknoppen ’t Gevangen zitten straks is niet te stoppen ’t Kenmerkt de zottigheid van dit gebruik Een liefdestotem als de mirretak Vangt Venus'tranen die als milde regen Vallen vanwege wat een paartje tegen Gaat komen onder ’t echtelijke dak Een hoer is een lanteerne sonder…

bekoord ben ik door Tanka en Haiku het is méer dan lettergrepen tellen de wezensinhoud doet er voor mij toe bekoord ben ik door Tanka en Haiku compact verdichten is wat ik dan doe zonder bezieling kan ik het niet stellen bekoord ben ik door Tanka en Haiku het is méer dan lettergrepen tellen…

als ik schrijf... herken ik mezelf soms niet het gaat beter dan het uitdrukken van mijn verhaal en emoties indien mijn mond zou spreken. als ik schrijf... gaat er een euforie over me heen een ijdelheid dat ik niet kan plaatsen, enkel actief bij het opstaan en stopt laat in de nacht. als ik schrijf... beveelt de pen wat ik wil zeggen,…

de cadans van het verhaal sleept me mee door het ritme vragen wellen in me op als borrelend bronwater uitspraken van Pascal Mercier denderen door mijn hoofd zijn taal dreunt oorverdovend door in mijn bewustzijn ondanks alle spoorboekjes blijft de mens ontoereikend n.a.v; Nachttrein naar Lissabon…

Alles komt uit mijn eigen brein een waterval van woorden, net een fontein of ik nu loop of zit op de fiets het komt naar boven zo uit het niets ik noem het zelf de dichter-itis nee, het is geen ziekte of bronchitis maar verslavend is het wel woorden en letters op een vel zo wordt een gedicht geboren en iedereen mag dat ook horen of kan het…

in de straat waar men koopt wordt het zien een anders-zijn vingers worden mooier in de magen van het hangbuikzwijn is hij zuigeling aan een taalweven of is de dichter echter dan het leven?…

Hij wist dat er een ander was Het lukte niet om hem te duiden Wie kon voor hem de klokken luiden Over dat blijkbaar groenere gras Zij was zo stil en teruggetrokken Ditmaal in plaats van uitgelaten Euforisch en in alle staten Omtrent dit zoveelste verlokken Volkomen anders dan voorheen Door wie liet zij zich nú verleiden Wie was het die…

Ook ik uit het donker Krijsend op een buik van leem Sappho, die de navelstreng doorknipt Zo fel het licht, zo hevig de honger Gaia’s borsten lekken inkt Verkrampt wacht ik op ontspanning Hoe angstaanjagend de ruimte Hoe nieuw mijn longen vol lucht En, hoe gaat het kind nu heten? Socrates’ moeder meent het oprecht Tuesdays with Morrie…

Schrijven gaat vaak over grote zaken, grote mensen De dood, de daad Grote liefdes, Groot verdriet Heilige vrouwen die plots verschijnen en verdwijnen Perfecte lentedagen, 24-25 graden en een fris briesje Zelfs perfecte herfstdagen die ideaal zijn om je eenzaam te voelen Alsof schrijvers in hemel of hel leven Maar nooit ertussen zoals jij…

Ik werp ze uit in het loopvuur van de tijd. ik ben de woordpyromaan. Mijn geest is een oerwoud waarin menigeen verdwaalt. Soms steek ik de vlam erin. Opdat men te voorschijn komt. -------------------------------------------- uit: 'Bericht aan de nachtzuster', 1984.…

Ik mis je bij me hier in het huis, ik mis je stem hier om mij heen.. Zonder onze muziek is het stil hier als een muis, ik tel en zing de nummers mee één voor één.. Een cd gemaakt voor in Rotterdam, de herinneringen van toen dwalen door mijn hoofd.. Het maakt me blij wat mij intens diep verwarmt, jij bent het leven waarop ik had gehoopt…

Met lichamen van Ming En harten van China Paarden we ons aan scherven We probeerden elkaar en onszelf Te lijmen Er ontstond een vreemd mozaïek Een rozig herderinnetje Op een blauw VOC schip Een Rus in Worcester Een feniks op een bok Napoleon tussen fuchsia’s En een tafelbelvlinder Op een ruiterklok Aan een Hongaars asbakje kleefde…

DE BRAND DER KEEL En... hebt u het meegebracht? Het wezen kijkt mij vriendelijk aan Ik overhandig mijn bestaan In boekvorm en het neemt het zacht In handen, transparant als glas Om dan met bovenaardse pen Te glijden langs wie ik echt ben Buiten al wat ik schreef en las Ik liet een prachtig oeuvre na Nu worden al mijn woorden beelden…