Alle inzendingen over literatuur

In de nachten Van al dat wachten Gaan gedachten Dwalen Ze gaan tekeer Triest naar weleer Emoties zoveel meer Blij Erbij Dichterbij Dichter je moet wel bij Het dichten blijven -Ja, Ik ben weer bij- In de stilte van de vroege ochtend Maken ze me erop attent Waar is je dichttalent Gaan ze snel weer leven Om zeven het is maar om…

Verslaan Van gevoelens Tijdens de vele Reizen van onze geest DICHTEN! Uitleg Met minimaal Aantal woorden vraagt Maximale kennis van thema’s GEDICHT! Gedicht Die beklijft Als een melodie In ons hoofd blijft KUNST!…

Doof was hij voor haar nederige smeken Al wist hij dat zij ‘s morgens zou gaan huwen Hij zag het bloed niet haar wangen stuwen Hij kon haar maken en hij kon haar breken Hij was de meester, hij bezat de zwepen Iedere slaaf kende daarvan het klappen Vooral wanneer hij trachtte te ontsnappen Menige rug had littekens en strepen En vele oorlogen…

er zijn mij uit de poëzie twee esdoorns bekend de eerste ontdekte ik in het werk van de dichter C.Buddingh' de tweede onlangs in de nieuwe bundel "toen ik dit zag" van Rutger Kopland... beiden geven ze een beschrijving van de boom en vooral de vergankelijkheid ervan zo blijft de mens (en zeker de dichter)in de nadagen van zijn bestaan…

Mijn antwoord op de dood is, mocht ik sterven van verdriet, doodgaan van angst, overlijden aan een erge ziekte, dan heb ik één wens. laat mij niet alleen gaan, laat mij in angst gaan, maar laat mij niet sterven van seniliteit, van een dementiewolk boven mij. Mijn antwoord op de dood is: ik leef nú.…

Wat was dat toch met ons Onze wegen kruisten elkaar geregeld Mijn verlangen werd dan een beker Die ik niet ledigen kon Ik raakte verdwaald tussen Gethsémane En Calvarie, wilde mijn geest in je handen Bevelen, mij Ik noemde mijn eerstgeboren zoon naar je Hoewel je niet zijn vader was en al die tijd Bleef het bevatten uit Ik ging verder…

De weduwe van Windsor zucht Sinds hij zijn laatste adem blies Koestert ze een intens verlies Het rouwen is niet van de lucht Ze is pro puriteinse tucht Hult zich decennia in zwart Gebroken is haar vrouwenhart Negen maal droeg ze zedig vrucht Negen maal baarde ze nieuw leven Ze heeft geschiedenis geschreven Na ‘t heengaan van haar echtgenoot…

Op leeftijd keert ze zich naar binnen Waarbij ze beide ogen sluit Ze maakt er mooie beelden buit Die ze het liefste vast zou pinnen Op leeftijd keert ze zich naar binnen De tijd sneed vouwen in haar huid Ze ziet een rimpelloze bruid Het feest van het gesteven linnen Dan roept haar schel de telefoon Ze schokt het heden in en schrikt Verkeerd…

Mijn tweede ik Wil literator zijn Geheel opgaand In de literatuur Mijn alter ego Verletterd tot in De kern van mijn Leven* De mooiste woorden Tot mijn mooiste zinnen Voor altijd Voor even Voor onbepaalde duur *vrij naar Van Heugten…

Als de liefde geschiedenis geworden is baant een manuscript zich een weg naar een ontroerende liefdesgeschiedenis. gedicht bij het gelijknamige boek van Nicole Krauss.…

leven blies de schrijver in een vergankelijk relaas met taal als goddelijk instrument beeldde uit in enkel woorden de werkelijke mens – al schrijvend ingekleurd en verkend met de sentimenten van die tijd kleine eigenaardigheden innerlijke en fysieke strijd typische geuren kleuren klanken miskenden uit een triest verleden danken…

Voor dag en dauw, als licht al aanbleekt op het lover. Ga ik op pad. Ik weet wel dat jij op me wacht. Ik trek de bossen door en trek de bergen over. Ik heb te vaak te ver van jou mijn dagen doorgebracht. Ik ga,ik hoor geen geluiden,kijk niet om mij heen. En houd mijn ogen slechts gericht op mijn gedachten. Een onbekende,met gekruisde handen,…

Vertel me het verhaal van het licht in het donker, van de golven die elkaar overspoelen tot ze aan land omkeren naar het oneindige. Het licht dat nooit dooft, baken in zee, houvast in de chaos van wat begin, midden en einde verhaal is van Genesis tot Openbaring, van woeste leegte naar het Eeuwig Licht. Gedicht naar het gelijknamige…

Ongeëvenaard Raast hij voorbij De slinger van de klok Geen tik-tak gemist Echt. Waar. Niet. Nooit meer Daar tijd in niemands handen is. Verglijdt met iedereen Mirakels en zeer veel Echte gebeurtenissen Waarheid is echt niet meer Weergaloos als leugen Met haar heeft gespeeld Echt! Een wonderjaar Komt nooit alleen Annus…

(Aan Johnny van Doorn) De dichter een tovenaar, een derwisj een ziener een zegger van zijn kabbala van klanken Een zachte stem in een struikelende cadans De hal der kennis die slechts toegankelijk is voor wie door de stilte zijn gegaan. Een magistrale stralende zon.…

Ik zat op je te wachten met het eten toen jij werd getroffen door een bom. De koude etensresten in de verweerde kom beschrijven mij wat van jouw lichaam rest. Rouwen is het omgekeerde want ik leek dood, niet jij, totdat in mij weer honger is ontstaan, verlangen werd geboren. Blootshoofds heb ik het nieuwe levenslicht zien gloren.…

Al met de openingszin sta ik midden in een te geromantiseerde slaapkamer en bedenk, hoe het leuker zou zijn als ik door het sleutelgat blijf spioneren maar nee, de schrijfster plaatst de lezer tussen de kaarsen en haar verlangen die, samen met haar zwoele borsten, in stilte teder schreeuwen naar minnaar en wie is die man? met zweetdruppels…

In de nacht fluistert zacht een stem in mijn oor Ik ben stil en ik hoor wat ik wil Overdag valt licht een beeld in mijn oog Ik kijk en ik zie een gezicht In de schemering zit een man in de kroeg Hij drinkt en hij proeft en hij zucht In de avond alleen Zit ik thuis met een kind En ik luister En schrijf een gedicht…

Old Bet, met je dikke rimpelige huid. Een mier bungelt ondersteboven. Ben jij het, Granny of is het Old Bet. Je benen marcheren, bewogen door je versteende hart dat geen krimp geeft. Kom nou, je stond voor heter vuren, Zij die niets meegemaakt hebben, díe huilen, maken van een mier een olifant. Maar jij, armen omhoog,…

Een bruin bewegend kleed van mieren bedekt de stoep. ”Luister! Ze praten maar wij begrijpen hun taal niet. Ze zijn bezig met een soort plechtigheid. Brengt de lente verandering in hun nest? Stuur ze terug voor ze naar binnen lopen. Nee, lees de liefdesbrief *) voor ze het huis veroveren.” De bewoners van het huis buigen zich voorover…

Met het breken van de doofpot, het crashen van een mobiel valt de communicatie stil. Op linnen schoenen sluipt de sluimering terug in de herinnering. De leden van de literaire kring halen de neus op voor hun dorpeling. Met gesteven boorden en gewassen handen ontwijken juristen evenals de anderen de scherven van de gebroken pot…

Door de mazen van mijn verstikkend gewaad ontluikt het. Kom mijn dochter verberg je in de plooien, hoor het tekeergaan van mijn hart duizend keer liever dan het geweld daarbuiten. Voel mijn hartstochtelijke liefde geborgen in de ingewanden van mijn ziel. Pijl de diepte mijn dochter, van de liefde voor mijn liefste waaruit je bent…

Als ik gewoon de letters A tot Z kortom het hele alfabet zorgvuldig neerschreef, zou dat een gedicht zijn? Als ik gewoon de dingen op 't bureau van links naar rechts zorgvuldig beschreef, zou dat een gedicht zijn? Als ik gewoon de volgende regel onbeschreven liet, zou dat een gedicht zijn? Als ik gewoon de i, de k,…

soms weet ik niets te schrijven dan lijken letters in oud zeer te beklijven of houdt de geest ze in grijs gevangen ook kan hij het ongeborene naar verten dromerig doen afdrijven als een literaire abortus provocates van een nodeloos bevrucht verlangen…

Geef eer de Strijder, in de vroeg verwoeste bloei zijns levens, toen met God en Nassaus recht in ’t harte, zijn onverschrokken geest, bij ’t dreigend stormgeloei, den omwentlingsdwinglandij en heel de Eeuwgod tartte. ’t Is ’t beeld van Bilderdijk, eer Ondank en Geweld hem uitwierp van dit strand en prijs gaf aan de baren; straks op de moedergrond…

Als de dood het lichaam heeft ontbonden verbindt het door verlatingsangst getroffen kind de namen van haar ouders onomwonden. Omringd door wat er van hen over is, de fel begeerde schilderijen, beschrijft het kind met ingetogen droefenis de pennenvruchten die haar moeder lijkt te breien. De kluwen van de uitgetrokken rozerode…

Klaaglied van Margje. Waarom heb je het voor mij verzwegen, je diepste gevoel, met jezelf verlegen, wat je totaal in verwarring bracht, je bezighield in het holst van de nacht? Ik had je toch begrepen als je had verteld wat je zo had aangegrepen. Als ik je vroeg of hij was geweest, Ik merkte het aan je rook, die geur, en jij zo bedeesd. We…

Dag-in dag-uit oorlog en vrede Elke dag opnieuw gaan mensen dood Dag-in dag-uit worden kinderen geboren Elke dag opnieuw een nieuwe reden 24 uur per dag wordt de liefde bedreven Groeien kinderen op van klein naar enorm In allerlei grootte en diverse soorten Verschillende kleuren, met en zonder handicap Zo zorgt de hele wereld in al haar…

Een boek; een bijl voor de bevroren zee Die ik tijdens mijn leven in mij droeg Een oceaan die zoveel aandacht vroeg Enkel Milena leefde werkelijk mee Mijn 4711 zou overlijden In Ravensbrück; ze had iets aan een nier Ik was allang gestorven, zocht vertier In ‘t schrijversparadijs aan gene zijde Waar ik al mijn verloofdes terug zou zien…

Je moest er bij hangen om mee te wapperen te kunnen meepraten later als ze je gedicht met zorg en knijpers weer van de waslijn hadden ingehaald Nog leuker zittend in het gras de mens naar je toe kijken om te gallen en te strijken Ik zei meneer mevrouw jongelui wat wil u horen liefde vogels bloemen bijen die liefde zoemen vrijen…